Łączna liczba znaczków: 153
Jesiotr zachodni (Acipenser sturio), był największą rybą występującą do niedawna w polskich wodach. Prawdopodobnie w średniowieczu jesiotr zachodni został wyparty ze zlewni Bałtyku przez podobny gatunek, jesiotra ostronosego, występującego głównie w Ameryce Północnej. Obecnie jesiotr zachodni występuje w przybrzeżnych wodach Europy od wybrzeży Hiszpanii po północną część Norwegii, w Morzu Północnym, Bałtyku, Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym. Ciało jesiotra zachodniego jest silnie wydłużone – rekinowate. Pokryte jest pięcioma rzędami kostnych płytek biegnącymi wzdłuż ciała. Płetwa grzbietowa jest przesunięta daleko ku tyłowi, górny płat płetwy ogonowej wydłużony. Głowa silnie wydłużona zakończona długim ryjem, posiadającym w spodniej części u nasady stosunkowo niewielką, pozbawioną zębów paszczę. Dorosłe osobniki dorastają do 3-4 m długości i ok 300-400 kg. Masy. Tarło jesiotr zachodni odbywa od kwietnia do końca sierpnia w rzekach o kamienistym dnie niekiedy daleko od ujścia. Samica składa wówczas od 800 tys. do ok 2,5 mln ziaren ikry co nierzadko stanowi 20% masy jej ciała. Pokarmem tego gatunku najczęściej fauna denna, którą wygrzebuje z miękkiego podłoża ryjowatym pyskiem. Gównie są to mięczaki, skorupiaki, a także larwy owadów i niekiedy drobne ryby. W Polsce jesiotr zachodni ma status gatunku zanikłego.
Jaszczurka zielona - (Lacerta viridis) to gad z rodziny jaszczurkowatych. Jest to jedna z większych jaszczurek zamieszkujących Europę. W Polsce dorasta średnio do ok. 30 cm długości przy czym na południu Europy jej wielkość sięga nawet 40 cm. Niemal 2/3 długości tej jaszczurki stanowi ogon. Typowo ubarwione samce są trawiastozielone, często bogato nakrapiane czarnymi plamkami. Samice są szarozielone pokryte nieregularnymi ciemnymi plamkami z jasnymi liniami wzdłuż grzbietu. Jaszczurki te występują dość rzadko i spotykane są zarówno na nizinach jak i w górach (do ok. 2000 m.n.p.m.). gatunek ten preferuje miejsca nasłonecznione i suche. Najczęściej spotykana jest na różnego typu zboczach porośniętych trawą i krzewami, zamieszkuje także brzegi lasów i pól uprawnych, ale także wydmy. W Polsce gatunek notowany do ok.1970 roku. Sporadyczne dane o jego występowaniu po roku 1970 nie są udokumentowane naukowo stąd, według Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (z 2001 r.), gatunek ma status zanikłego na terenie Polski. W Polsce jaszczurka zielona podlega ścisłej ochronie gatunkowej.
Drop (zwyczajny), drop wielki (Otis tarda) – gatunek dużego ptaka z rodziny dropi (Otididae), będący jedynym przedstawicielem rodzaju Otis. W zależności od podgatunku zamieszkuje: Otis tarda tarda – Europa Środkowa i Wschodnia; izolowana populacja na Półwyspie Iberyjskim. Osiadły: W Polsce dawniej skrajnie nielicznie gniazdował, wyginął ok. 1986 (ostatnie osobniki spotykano w Wielkopolsce).Trwają próby reintrodukcji, również w innych krajach, np. w Wielkiej Brytanii, gdzie został wytępiony około 200 lat temu. Cechy gatunku Samiec znacznie większy i cięższy od samicy, w szacie godowej ma wierzch ciała rdzawy z poprzecznym, czarnym prążkowaniem. Głowa i szyja szare, na karku i wolu rdzawa opaska. Spód i boki białe. Po bokach dzioba jasnoszare pęczki piór tworzą charakterystyczne "wąsy". Samiec w szacie spoczynkowej i samica nie mają "wąsów", a jedynie jasnoszarą plamę na podgardlu. Brak również rdzawego koloru na wolu. Samiec osiąga ostateczną szatę w 3–4 roku życia. Młodociane podobne do samicy, ale bardziej szarawe. Podgatunek azjatycki O. t. dybowski bledszy. Wymiary średnie Długość ciała ok. 85–105 cm rozpiętość skrzydeł do ok. 220 cm waga ok. 3–17 kg
