Lista znaczków

Schronisko turystyczne położone w zachodniej części Gorców, na grzbiecie ciągnącym się od Turbacza do Rabki. Znajduje się na wysokości 968 m n.p.m., na dużej polanie Stare Wierchy. Ze schroniska rozciąga się panorama Tatr, Beskidu Wyspowego i niektórych szczytów Gorców, a przy dobrej widoczności można ujrzeć także Babią Górę. W budynku schroniska znajduje się kuchnia i bufet, gdzie można także zakupić Znaczek Turystyczny oraz pamiątki. Miejsca noclegowe dla 34 osób. Możliwość palenia ogniska, a w zimie uprawiania w okolicy narciarstwa biegowego i zjazdowego.

Schronisko im. Zbigniewa Fastnachta – jest położone we Wschodnich Sudetach w masywie Śnieżnika na wysokości 1218 m n.p.m Schronisko na Śnieżniku jest jednym z najstarszych schronisk w Polsce. Okolice schroniska są najlepszym punktem widokowym w całych Sudetach. Przy sprzyjającej pogodzie w promieniu 100 kilometrów można dostrzec Śnieżkę, wieże Wrocławia, Ołomuńca itp. W 1950 r. budynek stał się własnością PTTK. Schronisko dysponowało wtedy 63 miejscami. W latach osiemdziesiątych schronisko gruntownie zmodernizowano i wyremontowano dzięki uporowi Zbigniewa Fastnachta. Był on dzierżawcą schroniska od 1982 roku, zapisał się w historii tego regionu jako prawdziwy miłośnik gór i przyjaciel ludzi. Zmarł 16 maja 2001 r. W uznaniu jego zasług schronisku nadano jego imię.

Schronisko PTTK Na Przełęczy Okraj znajduje się na wysokości 1046 m n.p.m. Tworzą go dwa budynki. Pierwszy murowany służy jako część restauracyjna oraz recepcja, natomiast drugi drewniany, który powstał w 1975 r. w ramach programu „Banku Miast” służy jako Bacówka i posiada 9 pokoi (36 miejsc noclegowych) oraz salę kominkową. Dla narciarzy znajduje się tu aż 8 stoków narciarskich oraz szlaki narciarstwa biegowego, a dla miłośników górskich wędrówek przy schronisku biegnie wiele szlaków turystycznych m.in. na Śnieżkę czy też Budniki, Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej oraz Bajkowa ścieżka (Pohádková stezka) z 9 przystankami, na których opisane są baśnie autorstwa znanej czeskiej pisarki – Pani Marii Kubatovej. Dla zmęczonych turystów, chcących nabrać sił na dalszą wędrówkę, szef kuchni przygotuje pyszną wojskową grochówkę czy też tradycyjny polski schab z ziemniakami i surówką, a dla smakoszy świeży puszysty sernik na zimno.

Zostało uroczyście otwarte 9 sierpnia 1931 roku. Położone jest ono w Beskidzie Wyspowym pomiędzy Rabką, Mszaną Dolną i Tenczynem na wysokości 1022 m n.p.m. Do schroniska prowadzi kilka szlaków, w tym najbardziej popularne z Mszany Dolnej i Rabki Zaryte. Ze schroniska roztacza się rozległa panorama na Beskid Wyspowy, Makowski, Żywiecki, Gorce oraz Tatry. Obiekt oddaje do dyspozycji swoich gości 25 miejsc noclegowych: 10 w głównym budynku oraz 15 w letniej bacówce - w razie potrzeby ogrzewanej też zimą, a także bufet turystyczny i prysznic. Atrakcją jest znajdująca się na piętrze sala wieloosobowa z unikalnym układem okien wychodzących na cztery strony świata. W okolicach Lubonia, turyści mają możliwość zdobycia innych ZT, w tym: 020 Schronisko PTTK Kudłacze, 102 Śnieżnica, 064 Schronisko na Maciejowej, 063 Schronisko na Starych Wierchach, 019 Schronisko Turbacz.

Schronisko Na Hali Szrenickiej położone jest na wysokości ok. 1200 m n.p.m. na środku Hali Szrenickiej w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego. Pierwotnie w miejscu, w którym dzisiaj stoi schronisko w 1786 roku postawiono budę pasterską, którą nazwano "Nowa Buda Śląska", przekształconą później w gospodę, a następnie w schronisko. W 1869 roku wybudowano do schroniska drogę, która znacznie ożywiła ruch turystyczny w tej części Karkonoszy. Przed II wojną światową schronisko zyskało standard wysokiej klasy hotelu. Po wojnie w hotelu mieściła się strażnica WOP. Później budynek przeszedł w ręce Polskiego Towarzystwa Turystycznego, a od 1950 r. funkcjonuje jako schronisko w strukturach PTTK. Obiekt na przestrzeni dziesięcioleci był wielokrotnie przebudowywany. Po pożarze z 1975 roku odbudowano schronisko jednak z pewnymi zmianami i w takim kształcie funkcjonuje do dnia dzisiejszego. W schronisku mieści się stacja Karkonoskiej Grupy GOPR.

Położone jest na stokach Pilska na wysokosci 1330 m n.p.m. Pierwszy obiekt turystyczny w tym miejscu otwarto 20 lipca 1930 r. Był to piętrowy drewniany budynek utrzymany w stylu architektury góralskiej. Przez lata obiekt cieszył się powodzeniem, aż do marca 1953 r., kiedy większość zabudowań strawił pożar. Pomimo sporej popularności miejsca, nowe schronisko otwarto dopiero w październiku 2003 r. W pozostałościach starych zabudowań urządzono bufet. Schronisko położone jest tuż przy granicy ze Słowacją, na dużej polanie wśród pięknych terenów, przez które prowadzą liczne szlaki turystyczne Beskidu Żywieckiego. Zimą stoki Pilska zmieniają się w prawdziwy raj dla miłośników sportów zimowych. Do schroniska prowadzi wyciąg krzesełkowy. Będąc na dłuższej wycieczce w okolicach Pilska, można zdobyć też inne ZT w schroniskach PTTK, w tym: 056 na Hali Rysianka, 061 na Hali Boraczej, 055 na Hali Lipowskiej.

Znajduje się na granicy Beskidu Żywieckiego i Beskidu Makowskiego. Budynek przeszedł gruntowny remont na przełomie lat 80. i 90. XX w. Jest to jednopiętrowy, drewniany dom, idealnie wpasowujący się w otoczenie. Do dyspozycji gości oddano 38 miejsc noclegowych. Schronisko oddalone jest w niewielkiej odległości od dużego węzła szlaków, na którym przeplatają się szlaki na Przełęcz Krowiarki i Babią Górą, do Zawoi i Sidziny czy na Policę i dalej na Mosorny Groń. Schronisko stanowi idealny punkt wypadowy na jednodniowe wycieczki szlakami Beskidu Żywieckiego.

Położone jest na wysokości 891 m n.p.m. Schronisko powstało w latach 1925-1926. W czasie II wojny światowej Niemcy zajęli schronisko do celów wojskowych. W latach 1959-1962 nastąpiła rozbudowa schroniska, już pod opieką cieszyńskiego oddziału PTTK. Kolejny duży remont to lata 1965-1968 - powstała wówczas obecna jadalnia, zmodernizowano kuchnię i sanitariaty, doprowadzono energię elektryczną oraz zainstalowano centralne ogrzewanie. Obecnie możemy podziwiać klimatyczne schronisko,cieszące się niesłabnącą popularnością od ponad 70 lat. Schronisko oferuje 50 miejsc noclegowych, pełne wyżywienie, bufet z napojami, słodyczami i pamiątkami.

Górskie schronisko turystyczne PTTK położone na wysokości 811 m n.p.m. w Sudetach Środkowych w Górach Bystrzyckich. Schronisko stoi na rozległej odsłoniętej polanie we wsi Spalona w okolicy Przełęczy Spalonej, przy skrzyżowaniu widokowych dróg: Spalonej Drogi do Bystrzycy Kłodzkiej i Autostrady Sudeckiej do Międzylesia. Przed 1945 r. drogę tę nazywano Autostradą Göringa. Schronisko mieści się w starym, drewnianym budynku.Posiada 53 miejsca noclegowe. Budynek posiada kanalizację, centralne ogrzewanie i ciepłą wodę. Do dyspozycji jest świetlica, jadalnia i bufet. Do schroniska już od dawna nie można dotrzeć komunikacją publiczną.

Schronisko turystyczne znajdujące się na w Dolinie Białki poniżej wylotu z Doliny Roztoki w Tatrach Wysokich. Pierwsze schronisko turystyczne wybudowano w tym miejscu w 1876 roku, obecny budynek powstał w 1913 roku, kiedy to rozebrano poprzedni, zagrażający bezpieczeństwu turystów budynek. Jego usytuowanie związane jest z przebiegiem starej drogi do Morskiego Oka. Schronisko jest zarządzane przez PTTK i nosi imię Wincentego Pola. Wbrew powszechnej nazwie „Schronisko w Dolinie Roztoki“ jest ono położone poniżej wylotu Doliny Roztoki, w Dolinie Białki. Drewniane schronisko słynie z atmosfery „z dawnych lat”. W latach międzywojennych za czasów gospodarzącej w nim rodziny Grabowskich była to główna baza taterników polskich wspinających się na Słowacji. Od jesieni 2008 r. gospodynią jest Anna Krupa z Chochołowa.

Schronisko turystyczne PTTK, wybudowane wg projektu Stanisława Karpiela, otwarte 14 września 1975 roku. Pierwotnie istniał projekt przetransportowania gotowej, złożonej bacówki helikopterem z Soblówki na halę; ostatecznie okazał się on niewykonalny z powodów technicznych. Położone jest na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego, na Hali Rycerzowej. Terytorialnie należy do gminy Ujsoły. W sierpniu 2009 Bacówka zajęła drugie miejsce w rankingu schronisk górskich, sporządzonym przez polski magazyn turystyki górskiej. Dwa lata później, w sierpniu 2011 zajęła miejsce siódme w II edycji rankingu. Schronisko dysponuje 33 miejscami noclegowymi.

Schronisko PTTK powstało w 1933 roku na wysokości 805 m n.p.m. w Górach Suchych w pobliżu Przełęczy Trzech Dolin. Budynek w okresie II wojny światowej, co ciekawe, trafił w ręce Hitlerjugend do organizacji szkoleń i obozów, a potem został przejęty przez Wehrmacht na siedzibę grupy obrony przeciwlotniczej. Znajduje się na terenie Parku Krajobrazowego Gór Wałbrzyskich. Oferuje 38 miejsc noclegowych oraz bufet. Niedaleko znajdują się wyciągi narciarskie, trasy biegowe oraz wypożyczalnia sprzętu. Można tutaj dotrzeć szlakami turystycznymi z Nowej Rudy, Głuszycy, Wałbrzycha i Mieroszowa.

Położone jest na północno – wschodnim zboczu Ptasiej Góry w Górach Bystrzyckich, skąd roztacza się piękna panorama na Duszniki – Zdrój. Powstało w XIX w., związane było z lecznictwem uzdrowiskowym. Po pożarze w 1959 r. schronisko odbudowano zachowując jego pierwotny kształt i służy turystom do dziś. Nazwa została nadana z powodu głowy muflona wiszącej w jadalni. Przy schronisku znajduje się węzeł szlaków turystycznych prowadzących do Polanicy – Zdroju, Karłowa i Przełęczy Spalonej.

Schronisko PTTK w miejscowości Pasterka, w Górach Stołowych, w województwie dolnośląskim. Schronisko położone jest na wysokości 700 m n.p.m., na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych. Schronisko usytuowane jest przy szlaku turystycznym łączącym Góry Stołowe po obu stronach granicy polsko–czeskiej. Przez Pasterkę przechodzą szlaki turystyczne do Kudowy-Zdroju (przez Błędne Skały) oraz do Karłowa. Spod schroniska rozpościera się panorama Szczelińca Wielkiego i Szczelińca Małego. Pasterka zajęła czwarte miejsce w II rankingu polskich schronisk górskich PTTK, ogłoszonym w sierpniu 2011 przez pismo N.p.m

Schronisko Pod Wysoką Połoniną to prywatne, rodzinne schronisko położone w Wetlinie w części Stare Sioło. Schronisko znajduje się u podnóża szczytu Smerek 1222 m n.p.m. (przedwojenna nazwa to Wysoka), na wysokości około 650 m n.p.m. Budowę schroniska rozpoczęto w 2010 roku, a pierwszych gości przyjęto już w roku 2012. Historia schroniska sięga jednak roku 1969, w którym to żona ówczesnego nadleśniczego lasów wetlińskich, a babcia właścicieli schroniska, zostaje gospodarzem Domu Wycieczkowego PTTK w Wetlinie. Po latach rodzinnej działalności turystycznej powstają kolejne dwa obiekty, a następnie także schronisko. Obiekt oferuje 30 miejsc noclegowych o standardzie turystycznym w wieloosobowych pokojach. Ponadto do dyspozycji turystów jest wypożyczalnia rowerów, pole namiotowe i boisko sportowe. W pobliżu schroniska znajduje się Bieszczadzki Park Narodowy z pasmem Połoniny Wetlińskiej i Caryńskiej, Małej i Wielkiej Rawki oraz pasma granicznego z Rabią Skałą.

Perła Zachodu to – schronisko turystyczne PTTK położone w Siedlęcinie nad Jeziorem Modrym, u stóp Wieżycy. Schronisko powstało w 1950 roku na miejscu zbudowanej w 1927 roku gospody. Samo schronisko sprawia wrażenie jakby zawieszonego nad wodami Bobru. Poniżej schroniska "Perła Zachodu", znajduje się malowniczo położona kładka przecinająca rzekę Bóbr. Przy schronisku znajduje się kamienna wieża. Na jej szczycie usytuowany jest taras widokowy, z którego rozciąga się ujmująca panorama Jeziora Modrego z kładką i wyrastającymi w sąsiedztwie skałami. Obiekt ten znajduje się na szlaku, biegnącym doliną Bobru, z Jeleniej Góry przez Siedlęcin do Jeziora Pilchowickiego. Schronisko dysponuje bazą noclegową, restauracją, świetlicą oraz bezpłatnym parkingiem. Czynne jest cały rok. Organizowane są również imprezy okolicznościowe.

Jest położone pomiędzy wsiami Smolnik i Mików, na wysokości 620 m n.p.m. na terenie Ciśniańsko – Wetlińskiego Parku Krajobrazowego. W 2010 r. strawił je pożar, ale zostało ono odbudowane i oddane do użytku na przełomie maja i czerwca 2012 r. Spod schroniska rozciąga się widok na masyw Chryszczatej oraz Jasieniową. Znajduje się tutaj 20 miejsc noclegowych. W sąsiedztwie znajduje się najdalej wysunięte na południe i najwyżej położone lądowisko dla samolotów i szybowców.

Schronisko PTTK położone poniżej szczytu Turbacza w Gorcach, tuż przy granicy z Gorczańskim Parkiem Narodowym. Schronisko znajduje się na wysokości 1283 m n.p.m. na skraju polany Wolnica, wchodzącej w skład Hali Długiej. Jest to okazały kamienny budynek o dwóch prostopadłych skrzydłach z arkadowym wejściem i strzelistym dachem z mansardami, kryty gontem. Oferuje 110 miejsc noclegowych. Obok schroniska (niewielki, drewniany budynek w lesie) – otwarte w 1980 roku Muzeum Kultury i Turystyki Górskiej PTTK eksponujące dzieje turystyki w Gorcach, historię schroniska na Turbaczu, opis działalności ruchu oporu podczas II wojny światowej oraz postać Władysława Orkana. Obok schroniska pole namiotowe. Przed schroniskiem największy w Gorcach węzeł szlaków turystycznych.

Schronisko położone jest w Paśmie Jaworzyny Krynickiej w Beskidzie Sądeckim na wysokości 1061 m n.p.m. Pierwszy obiekt noclegowy na Hali Łabowskiej powstał w 1953 roku i ta data uznawana jest za początek istnienia schroniska. W pobliżu znajdują się również ciekawe miejsca pamięci z czasów walk partyzanckich oraz liczne atrakcje przyrodnicze w postaci rezerwatów przyrody i cennych przyrodniczo miejsc. Schronisko na Hali Łabowskiej dysponuje 60-cioma miejscami noclegowymi.

Jedno z najliczniej odwiedzanych schronisk w Beskidzie Śląskim położone jest na wysokości 781 m n.p.m. w granicach administracyjnych miasta Ustroń. Początki schroniska sięgają roku 1923, a w latach 60. po wielu wcześniejszych przebudowach przeszedł gruntowną renowację. Nadano mu imię Edmunda Kaźmierczak, długoletniego działacza Górnośląskiego Oddziału PTTK. W pobliżu schroniska przebiega duży węzeł szlaków do Ustronia, do schroniska na Błatniej czy Trzech Kopców Wiślańskich. Do użytku gości oddano 50 miejsc noclegowych, a także wyróżnia się bogatą ofertą kulinarną, kulturalną i turystyczną.

Jest położone na wysokości 730 m n.p.m., w Pasmie Lubomira i Łysiny w Beskidzie Makowskim (według regionalizacji Kondrackiego w Beskidzie Wyspowym) na polanie Nad Nowinami, około 8 km na południowy-wschód od Myślenic. W pobliże schroniska można dojechać samochodem drogą asfaltową od strony Pcimia. Ten niewielki drewniany budynek został oddany do użytku 10 września 1994 roku. Z otwartych terenów przy schronisku rozciąga się szeroka panorama widokowa w kierunku zachodnim i południowo-zachodnim. W okolicy prowadzi wiele szlaków turystycznych łączących Kudłacze z innymi atrakcjami regionu. Do dyspozycji turystów oddano 26 miejsc noclegowych oraz bar z jadalnią. Podczas wędrówek w okolicach Schroniska Kudłacze można zdobyć inne ZT, w tym: 021 Schronisko na Luboniu, 201 Zamek w Dobczycach, 102 Śnieżnica, 064 Schronisko na Maciejowej.

Historia schroniska „Klimczok” sięga roku 1872. W latach 1894 – 1895 dokonano rozbudowy, natomiast podczas otwarcia budynek strawił pożar. Kolejną budowlę otwarto w 1897 roku, ale i ona uległa pożarowi dwukrotnie. Ostatecznie obecny budynek oddano do użytku w roku 1914. „Klimczok” położony jest na wysokości 1034 m n.p.m. w Beskidzie Śląskim. Schronisko oferuje 50 miejsc noclegowych, bufet, ścianę wspinaczkową. W sezonie zimowym można skorzystać z tras zjazdowych i wyciągu narciarskiego. Obok znajduje się Stacja Ratownicza GOPR, w okolicy kolejka gondolowa na szczyt Szyndzielni.

Dworzec Beskidzki położony jest w przygranicznej miejscowości Zwardoń na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego na wysokości 710 m n.p.m. Wybudowane na początku lat 30. przeszło wielokrotne modernizacje i obecnie zapewnia pełną bazę turystyczną. Schronisko oferuje 68 miejsc noclegowych, bogato rozwiniętą bazę gastronomiczną oraz inne atrakcje tj. pieczenie barana czy liczne imprezy. W pobliżu schroniska działa wiele wyciągów, a także turystyczne przejście graniczne ze Słowacją. Do schroniska można dotrzeć czerwonym szlakiem z centrum Zwardonia lub tym samym szlakiem z Wielkiej Raczy. Dworzec Beskidzki jest od pewnego czasu zamknięty i tak na prawdę nie wiadomo kiedy otworzy swoje podwoje.

Schronisko turystyczne położone na wysokości 875 m n.p.m. w Górach Sowich przy drodze z Przełęczy Sokolej do schroniska Sowa i na Wielką Sowę, pod szczytem Sokolicy. Schronisko powstało w roku 1931, a wybudował je mistrz krawiecki Julius Dinter. Po drugiej wojnie światowej było nieużywane, w roku 1950 przejął je FWP. W roku 1968 zostało oddane w ajencję a od 1992 jest formalnie sprywatyzowane. Od początku pozostaje w rękach tej samej rodziny. Schronisko oferuje 71 miejsc w pokojach od 1- do 6-osobowych. Schronisko prowadzi zarówno bufet jak i całodzienne wyżywienie. Przy schronisku funkcjonują dwa wyciągi narciarskie.

Schronisko Nad Łomniczką leży w Karkonoszach, na wysokości 1002 m n.p.m. Znajduje się ono u stóp Śnieżki, nad brzegiem potoku Łomniczka, w dolnej części najgłębszego kotła polodowcowego w Karkonoszach – Kotła Łomniczki. Pierwsze schronisko w tym miejscu wzniesiono w 1901 roku, choć zdania są podzielone i niektóre źródła podają, że już pod koniec XIX w. istniała tu gospoda, którą przekształcono w schronisko. Mówi się też, że obecny drewniany budynek schroniska to dawny szałas myśliwski, który powstał po zniszczeniu przez lawinę skalną poprzedniego budynku. Pewne jest natomiast, że w 1947 roku Oddział PTTK w Jeleniej Górze dostosował obiekt tworząc liczące 12 miejsc noclegowych schronisko „Nad Małą Łomnicą”. Obecnie obiekt ten mimo swojej nazwy nie jest prawdziwym górskim schroniskiem. Nie posiada miejsc noclegowych, ale może służyć jako schronienie dla turystów górskich. Jest to przy okazji jedno z nielicznych schronisk pozbawione całkowicie elektryczności. Na wędrowców czeka tutaj natomiast bar serwujący ciepłą herbatę, a obiekt wyposażony jest ponadto w jadalnię oraz toalety. W pobliżu schroniska znajduje się punkt widokowy na Czarną Kopę. Nieco dalej godnym uwagi miejscem jest wodospad Łomniczki, a idąc w kierunku Śnieżki, warto choć na chwilę zatrzymać się przy Cmentarzu Ofiar Gór.