No. 1145 Zespół Pałacowo-Parkowy w Kwilczu

Parkujemy przed zamknięta brama i na samym wstępie dostaje mi się od współtowarzyszek podróży, że ciągnę je 400 km żeby oglądać pręty stalowe w bramie a pałac to z tej odległości ledwie widać a jeziora i parku to wcale. Lekka przesada tylko 366, 5 km – a prawda jest taka ze człowiek od logistyki nie przekazał całej wiedzy. Ja spokojnie czekam na początek pojawiły się dwie panie rasy owczarek niemiecki z wsypanym na pyszczku „ kochamy cię wędrowcze dobrze ze do nas przybyłeś” potem pojawia się obiecany pracownik a dokładnie opiekunka starszej pani w ręku trzyma oba Znaczki Turystyczne ( w tej wyprawie kupujemy dwa komplety a jak miejsca biletowane to trzy bilety – trójka zakręconych i dwie kolekcje). Brama jest zamknięta zawsze, bo to teren prywatny i ze względu na te przemiłe czworonogi. Moje towarzyszki podróży pobiegły nad jezioro i zwiedzać park ja się turlam dostojnie opowiadam, że przyjechaliśmy z Malich to osiedle w Pruszkowie i z Reguł to wieś obok Malich, ale już w gminie Michałowice pani mówi „toż przecież kawał drogi” ja odpowiem z uśmiechem, że Znaczki Turystyczne to do siebie maja jak ktoś złapie bakcyla to wędruje ich szlakiem i trafia w miejsca, o których bez Znaczków Turystycznych by nie wiedział. Zawsze przed wyjazdem szuka informacji o miejscach, które ma odwiedzić na trasie i nie tylko na stronach znaczka żeby wiedzieć, o czym jest mowa.
O początkach Kwilcza w XIII wieku o rodzie Kwileckich, który przez wieki Rzeczypospolitej służyli. Przedstawiciele tego rodu za I Rzeczypospolitej pełnili liczne urzędy ziemskie, w tym kasztelanów i o tym jak po 1945 r. dobra przejęte zostały przez skarb państwa. Zabudowania przez szereg lat użytkowane były przez Kombinat PGR. Pałac w Kwilczu pełnił funkcje wówczas biurowo-mieszkalne. W 2013 r. zespół pałacowo-parkowy zdewastowany został odzyskany przez spadkobierców przedwojennych właścicieli. I od tego czasu pan Krzysztof Hrabia Kwilecki wraz z żona stara się samodzielnie przywrócić świetność obiektowi. Nasza trójka uważa, że państwo Polskie powinno pomagać takim ludzi, którzy ratują pomniki historii materialnej dla przeszłych pokoleń. Sadząc po wpisach to wiele straciliśmy, że nie spotkaliśmy osobiście właścicieli, ale nie zawsze jest tak Jak się chce. W tym miejscu serdecznie dziękujemy za wszystko pomogliśmy widzieć, za możliwość nabycia Znaczków Turystycznych w miejscu cena 15 zł za sztukę (No. 1144 i No. 1145) Nie jest wygórowana to jest jak bilet wstępu. Dokonując wpisu w księdze gości, jako formę podziękowania. Miejsce warte by do niego przyjechać a to dokładam dla innych podróżnych https://palackwilecki.pl/

2 ZT z Kwilicza dostępne. 15 zł/szt.
Płatność gotówką.

Uwaga na psiaki!
Zostałam przez nie zaatakowana!
Kiedy otworzyłam ostrożnie drzwi, dwa z nich wpakowały się do samochodu, wskoczyły na mnie i oblizały mnie i Patryka na wszelkie możliwe sposoby!
Przeurocze owczarki :D

Zadzwoniłam ok. 20 minut przed przyjazdem, czy uda się zdobyć Znaczki. Mieliśmy szczęście bo cudowni Właściciele akurat wracali z sunią od weterynarza.

Pozwolili pospacerować po parku, choć poszło nam szybciej niż planowaliśmy ze względu na chmary komarów.

Niesamowita Pani Maja oprowadziła nas po Pałacu prezentując pokoje dla gości i cześć prywatną.
Pan Krzysztof opowiedział o pałacu i drodze jaką przeszedł w odzyskaniu dóbr i przywróceniu pałacu do świetności.
Ogromny podziw dla wytrwałości.
Wypiliśmy kawę, porozmawialiśmy i ruszyliśmy dalej.
Niesamowicie pozytywni ludzie.
A! Duży plus za dwa przepiękne piece kaflowe. Cuda!

Znaczek dostałem na miejscu, ale nie było możliwości zwiedzenia tego miejsca z uwagi na nieprzygotowanie gospodarzy do odwiedzin turysty i braku czasu. No cóż - trudno.

Z całą świadomością mogę napisać, że to miejsce z klimatem! Tworzą go, oprócz budynków i otaczających ich pięknych "okoliczności przyrody", przede wszystkim Gospodarze!
Mimo, że przyjechaliśmy bez zapowiedzi, w środku tygodnia, mieliśmy możliwość zwiedzenia obiektu. Właściciele to niezwykle sympatyczni, pozytywnie nastawieni na turystów, serdeczni i gościnni ludzie. Dzięki uroczej pogawędce, dowiedzieliśmy się mnóstwa faktów o historii tego miejsca. Nie można tu też nie wspomnieć o sympatycznym towarzystwie trzech owczarków niemieckich...
Ponieważ czas nas gonił, z wielką przykrością, musieliśmy podziękować za zaproszenie na kawę i kontynuację przemiłej rozmowy.
Jeszcze raz pięknie dziękujemy Gospodarzom i szczerze polecamy wizytę w tym miejscu!
To miejsce, do którego chce się powrócić!

Pałac który niedawno powrócił do rąk właścicieli. Z ust Pana hrabiego Kwileckiego dowiedzieliśmy się troszkę o historii rodu i samej miejscowości. Dziękujemy i pozdrawiamy.

Klimatyczne miejsce warte odwiedzenia. Wnętrza pięknie odrestaurowane i choć stanowią część mieszkalną, chętnie udostępniane do zwiedzania przez bardzo miłych gospodarzy. Dziękujemy za poświęcony nam czas i ciekawe opowieści przy kawie. Trochę aura nie dopisała i nie zwiedziliśmy całego parku,lecz to co było w zasięgu naszego wzroku,zrobiło ogromne wrażenie.No i nie możemy nie wspomnieć o stróżach posiadłości -trzech niezwykle przyjaznych owczarkach niemieckich,dla których niestety nie zabraliśmy żadnych"smaczków",a w pełni na nie zasługują.

Podjechaliśmy pod bramę, zamkniętą ze względu na biegające psy i zadzwoniliśmy do właściciela, który zdalnie ją otworzył, znaczki dostępne w pałacu, zwiedziliśmy park i okolice pięknego jeziora, wnętrza zaczynają odzyskiwać blask, ponieważ dobra powróciły do spadkobiercy p. Krzysztofa w 2011 roku, pałac był zdewastowany i pusty po wcześniejszym użytkowaniu przez PGR,

Udało mi się w dniu premiery znaczka 1145 zdobyć go w Pałacu Kwileckich właściciel miły Pan pokazał mi co nieco w przyszłości w miarę zdobywania środków będzie tu naprawdę fajnie na skraju Śierakowskiego