Po raz dziewiąty Oddział Miejski PTTK w Skarżysku-Kamiennej zachęca piechurów do pokonania 50 kilometrów. IX Skarżyski Maraton Pieszy „Nad Kamienną” wystartuje w sobotę 17 maja z Bodzentyna. Na pokonanie dystansu obowiązywać będzie limit 13 godzin. Trasa przebiegać będzie oznakowanymi szlakami pieszymi oraz wytyczonymi przez organizatora na odcinku: Bodzentyn – Łączna – Góra Osieczyńska – Skarżysko-Kamienna (Rejów). Oddział PTTK w Skarżysku-Kamiennej od lat realizuje różne formy sportu, turystyki i krajoznawstwa, których odbiorcami są dzieci, młodzież i dorośli, a także seniorzy. Uczestniczą oni w rajdach, wycieczkach niedzielnych, imprezach wielodniowych, wycieczkach autokarowych, zdobywają odznaki turystyki kwalifikowanej i odznaki regionalne. Do tej bogatej oferty dołączył maraton jako impreza cykliczna, która została wpisana na listę długodystansowych imprez turystyczno – rekreacyjnych regionu świętokrzyskiego „Superpiechur Świętokrzyski”.
24 maja 2025 roku o godzinie 19:00, na szczycie Wielkiej Sowy odbędzie się świętowanie 119. urodzin tamtejszej wieży widokowej. Impreza urodzinowa ma charakter cykliczny i z trzyletnią przerwą, organizowana jest od 2013 roku. Kolejny raz towarzyszyć jej będzie znaczek okolicznościowy, który tworzy już pewnego rodzaju serię szczególnie cenioną przez kolekcjonerów. Organizatorzy urodzin jak co roku dla uczestników spotkania przygotowali wiele atrakcji. Dla pierwszych 100 osób przewidziano znaczek turystyczny, a oprócz tego dla wszystkich uczestników przygotowano ognisko z kiełbaskami, konkursy i turystyczną muzykę. Gmina Pieszyce zaoferowała natomiast bezpłatne wejście na szczyt wieży, dzięki czemu każdy uczestnik będzie miał możliwość podziwiania widoków w niecodziennej atmosferze, także o zmroku.
OkolicznościoweJezioro Szmaragdowe jest sztucznym zbiornikiem wodnym położonym na obszarze Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”, który swój wyjątkowy kolor zawdzięcza zawartości węglanu wapnia. Jezioro powstało 100 lat temu w wyrobisku dawnej kopalni kredy, którą wykorzystywała pobliska fabryka cementu portlandzkiego „Stern”. 16 lipca 1925 r. podczas prac kopalnianych odsłonięto warstwę wodonośną, a woda zalała kopalnię wraz ze znajdującym się w niej sprzętem i uniemożliwiła jej dalsze funkcjonowanie. Nieopodal brzegu jeziora wznosi się betonowy mostek, który jest pozostałością po torowisku kolejki wywożącej urobek z kopalni do pobliskiej cementowni. Z historią tego miejsca wiąże się legenda o duchu zwanym Skarbkiem, który nagromadził pod ziemią ogromne bogactwa, a jego kryjówka znajdowała się u podnóża urwiska. W najgłębszym miejscu jeziora woda sięga około 18 metrów głębokości. W jego okolicy żyje wiele chronionych gatunków zwierząt. Jezioro Szmaragdowe z charakterystycznym mostkiem i trasami turystycznymi jest jednym z ulubionych miejsc do spacerowania dla mieszkańców Szczecina.
UWAGA! Znaczek dostępny od 13 lipca 2025 r. W tym dniu znaczki przewidziano dla pierwszych 30 osób biorących udział w obchodach 100-lecia Jeziora Szmaragdowego, które zgłoszą się do stoiska Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego. Po 13 lipca znaczki dostępne od pon.-pt. w godz. 10:00-12:00 w siedzibie ZPKWZ, ul. Kopalniana 2. W weekendy – po wcześniejszym kontakcie telefonicznym pod numerem 91 333 80 07.
OkolicznościowePostać św. Gerarda Majelli – redemptorysty, zapewne kolekcjonerom znaczków turystycznych jest już znana za sprawą znaczka okolicznościowego wydanego w 2019 r. Natomiast z okazji 300. rocznicy urodzin tego świętego (1726-2026) przełożony generalny Zgromadzenia Redemptorystów ogłosił obchody Roku Jubileuszowego św. Gerarda na cały świecie (2025-2026). Z tej okazji powstał kolejny znaczek okolicznościowy ze św. Gerardem. Św. Gerard Majella był włoskim bratem zakonnym w Zgromadzeniu Redemptorystów. Przeżył tylko 29 lat (1726-1755). Z zawodu był krawcem. Odchodząc w tajemnicy z domu rodzinnego, aby zostać redemptorystą, zostawił matce tylko kilka słów: „Idę, by zostać świętym". Przyjęty do Zgromadzenia spełniał proste zadania klasztorne, wyróżniając się miłością i poświęceniem. Św. Gerard czczony jest jako patron dobrej spowiedzi oraz opiekun matek w stanie błogosławionym i orędownik małżeństw proszących o dar potomstwa. Jego główne sanktuarium w Materdomini na południu Włoch jest jednym z najchętniej odwiedzanych przez włoskich pielgrzymów.
Jarosław otrzymał prawa miejskie 7 grudnia 1375 r. z rąk księcia Władysław Opolczyka, zarządzającego Rusią z ramienia króla Ludwika Węgierskiego. Książę wydał dokument potwierdzający status miasta, określił jego wielkość i ustalił nowe zasady funkcjonowania. Przeniesiono Jarosław ze wzgórza św. Mikołaja na nowe miejsce – teren dzisiejszego rynku – na którym wytyczono place, ulice i prostokątne działki, a przywileje gwarantowane przez prawo magdeburskie umożliwiły stworzenie nowoczesnych instytucji miejskich. Wszystko to przyczyniło się do przeobrażenia Jarosławia, który zyskał większą autonomię oraz możliwość rozwoju, stając się w konsekwencji ważnym ośrodkiem handlowym na skrzyżowaniu szlaków kupieckich. 650-lecie otrzymania przez Jarosław praw, które zapewniły miastu liczne korzyści, były podstawą jego rozwoju i fundamentem sukcesów gospodarczych, zasługuje na upamiętnienie okolicznościowym Znaczkiem Turystycznym.
Włodzimierz Dzieduszycki urodził się 22 czerwca 1825 r. w Jaryszowie na Podolu. Był znanym ornitologiem i autorem dzieła „Spis ptaków okolicy Krystynopola i Sokala nad Bugiem” (1853). Utworzył przyrodnicze Muzeum im. Dzieduszyckich we Lwowie, pierwszą tego typu placówkę na ziemiach polskich, które ofiarował na cele publiczne (1880), oraz pierwszy na ziemiach polskich rezerwat przyrody – „Pamiątkę Pieniacką" (1886). Angażował się w ochronę dziedzictwa kulturowego – wspierał rozwój rzemiosła, zakładał szkoły (m.in. garncarskie), organizował wystawy promujące sztukę ludową. Jako mecenas wspierał twórców takich jak Artur Grottger, Juliusz Kossak, Adam Chmielowski. Był posłem i marszałkiem galicyjskiego Sejmu Krajowego, a także członkiem Izby Panów w Wiedniu. Podczas powstania styczniowego wspierał działania konspiracyjne. Zmarł 18 września 1899 roku w Poturzycy. Został pochowany w rodzinnej krypcie pod kościołem pw. św. Michała Archanioła w Zarzeczu.
Sudecki Festiwal Minerałów jest jedyną okazją, by zobaczyć cuda Ziemi, których nikt inny w Polsce nie wystawia. Mineralogiczne i geologiczne miasteczko, przez 3 dni w sercu Lubania, oferuje to, co w Sudetach i na Dolnym Śląsku jest na wyciągnięcie ręki — niezwykłe kamienie z wnętrza Ziemi. Co roku do Lubania zjeżdżają się kolekcjonerzy z Polski, Europy, a nawet z innych kontynentów, by się spotkać, wymienić doświadczeniami, a także okazami z kolekcji. Każdego też roku SFM zaskakuje nowościami. Tegoroczna edycja to dwie nowe strefy: ASTRO i REGIO prezentujące geologię kosmiczną oraz to, co w szerokiej okolicy możemy zwiedzać, poznawać i przeżywać. Przez 3 dni lipca Lubań staje się mineralogicznym El Dorado, a jak na każde wydarzenie przyciągające tłumy, nie brakuje rozrywek takich jak: muzyka, wesołe miasteczko dla najmłodszych, uliczne jedzenie i przemiła atmosfera pikniku. Festiwalowi towarzyszą: Giełda biżuterii z kamieni (pół)szlachetnych i kruszców, giełda okazów mineralogicznych dla kolekcjonerów i początkujących amatorów, miasteczko popularnonaukowe oraz wystawy mineralogiczne z unikatowymi eksponatami.
Przystanek kolejowy Bardo Śląskie leży na linii kolejowej nr 276 Wrocław – Międzylesie. Linię tę budowano etapami w latach 1871 – 1875. Początkowo był tylko jeden przystanek Bardo Przyłęk (do 1945 r. nazwa Wartha Frankenberg). Ponieważ stacja kolejowa Bardo Przyłęk jest znacznie oddalona od centrum Barda, dla wygody mieszkańców, turystów i pielgrzymów przybywających do sanktuarium Matki Bożej Bardzkiej w 1905 roku wybudowano przystanek kolejowy Bardo Śląskie. Duży wkład, również finansowy w budowę tego przystanku mieli kustosze sanktuarium czyli zgromadzenie redemptorystów. Do dziś zachowały się przedwojenne drewniane wiaty, zabytkowa kładka nad torami oraz budynki stacyjne. W roku 2020, w 115. rocznicę powstania tego przystanku wykonano gruntowny remont zabytkowych wiat peronowych. W budynku stacyjnym od paru lat znajduje się bar „Stacja Smaku”, gdzie można zjeść pyszne dania. Warto wspomnieć, że to właśnie na tym przystanku kręcono sceny do filmu Radosława Piwowarskiego z roku 1989 „Marcowe migdały”.
W roku 1959 do Żar, do pracy w Technikum Budowlanym przyjeżdża Jerzy Wiśniewski. Urodzony góral z Muszyny, miłośnik gór i turystyki, przyjaciel młodzieży. W 1960 roku zakłada szkolne koło turystyczne ŁAZIKI, które skupia młodzież chcącą uprawiać turystykę. Liczne imprezy turystyczne, wspólne zimowiska, obozy wędrowne, rajdy górskie, spływy kajakowe, zawiązują wśród młodzieży przyjaźnie i chęć wspólnego poznawania kraju. Absolwenci szkoły chcą uczestniczyć w życiu koła Łaziki. W 1974 roku powstaje Senior Klub Łaziki, które skupia absolwentów. W późniejszych latach oba koła się łączą i wspólnie organizują życie turystyczne aż do dzisiaj. Członkowie koła brali i biorą udział w licznych imprezach turystycznych: Operacja Bieszczady 40, Azymut Huta Katowice, Ogólnopolskie Zloty Młodzieży PTSM, Festiwale Piosenki Turystycznej, Turnieje Krajoznawcze PTTK, a także w licznych rajdach i zlotach. Co roku organizowane są zimowiska, obozy wędrowne i spływy kajakowe. Wśród członków koła jest bardzo aktywna grupa kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, zdobywców Korony Gór Polskich, odznak turystyki kwalifikowanej PTTK, a przede wszystkim duża grupa ludzi chcących wspólnie przebywać i wspólnie poznawać kraj.
W 2000 roku w Nowym Tomyślu, na pamiątkę przełomu tysiącleci, wypleciony został największy wiklinowy kosz na świecie – wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa. Pomysłodawcą tego przedsięwzięcia była Maria Gawron, a projekt kosza wykonał prof. Jędrzej Stępak z Poznania. W roku 2006 kosz został wypleciony na nowo, otrzymując rozmiary: ok. 20 m długości, 10 m szerokości oraz 9 m wysokości. Po czternastu latach, w 2020 roku wiklinowy kosz gigant został poddany gruntownej renowacji. W tym roku przypada 25 rocznica wyplecenia kosza giganta – wiklinowego symbolu Nowego Tomyśla. W związku z przypadającym jubileuszem Urząd Miejski w Nowym Tomyślu zdecydował się na wydanie okolicznościowego Znaczka Turystycznego. Warto dodać, że w obiegu jest już od 2015 roku Znaczek Turystyczny o numerze 361 przedstawiający nowotomyski kosz gigant.
7 lipca 2025 r. burza z wichurą jakie przeszły nad Brzeskiem uszkodziły około 60 m² miedzianej blachy z dachu brzeskiej świątyni. Dach tymczasowo zabezpieczono jednak kilka dni później 13 lipca kolejna burza dopełniła dzieła zniszczenia, a silny wiatr zerwał poszycie z całego dachu północnej części kościoła. Fragmenty dachu runęły na ziemię, jednak na szczęście nikt w tej katastrofie fizycznie nie ucierpiał. Potężne straty poniosła natomiast wspólnota wiernych zgromadzonych przy parafii św. Jakuba w Brzesku. Remont 1600 m² dachu wymaga olbrzymich nakładów finansowych, których nie pokryje odszkodowanie z ubezpieczenia świątyni. Potrzebne jest zatem wsparcie tej inicjatywy, a jednym z jego elementów jest niniejszy znaczek dobroczynny. Zachęcamy zatem do wsparcia remontu brzeskiego kościoła i do zakupu niniejszego znaczka. Mamy nadzieję, że wielu z Was poczuje potrzebę niesienia pomocy, szczególnie, że kościół w Brzesku należy do grona miejsc wyróżnionych znaczkiem turystycznym.
UWAGA ! Dobroczynny Znaczek Turystyczny można zamówić po spełnieniu określonych procedur o czym napisaliśmy w artykule na stronie >>
Korpus Kadetów nr 3 w Rawiczu utworzony został w 1925 r., jako trzeci z kolei w II Rzeczypospolitej, po KK 1 we Lwowie i KK 2 w Chełmnie. Uroczystość otwarcia szkoły odbyła się 3 października 1925 r. Korpusy Kadetów, sięgające tradycją do utworzonej w 1765 r. przez Stanisława Augusta Poniatowskiego Szkoły Rycerskiej w Warszawie, były w okresie międzywojennym gimnazjami wojskowymi o profilu matematyczno-przyrodniczym, z wychowaniem i wyszkoleniem wojskowym w zakresie kursu unitarnego szkoły podchorążych piechoty, kończącymi się maturą. Celem kształcenia było przygotowanie kandydatów do szkół oficerskich. W 2025 roku obchodzimy setną rocznicę utworzenia oraz inauguracji działalności Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu. Dzieje elitarnej, jednej z trzech, później dwóch szkół kadeckich na ziemiach niepodległej II RP, kształcącej w latach 1925-1939 kolejne roczniki przyszłych oficerów Wojska Polskiego, były jednym z najważniejszych rozdziałów w historii Rawicza i Wielkopolski. 3 października br. przypada stulecie uroczystej inauguracji pierwszego roku szkolnego w rawickim korpusie. Wiek od rozpoczęcia tradycji KK w Rawiczu zaplanowano wydarzenia rocznicowe, zorganizowane pod honorowym patronatem Ministra Obrony Narodowej – do wspólnych obchodów zapraszają: Starosta Rawicki, Burmistrz Gminy Rawicz oraz Dyrektor Muzeum Ziemi Rawickiej.
Rok 2025 stanowi 280. rocznicę urodzin oraz 190. rocznicę śmierci księżnej Izabeli Czartoryskiej z Flemmingów. Izabela Czartoryska przyszła na świat w 1745 roku w Warszawie. W trudnych dla Rzeczypospolitej czasach stała się mecenaską sztuki, pisarką, twórczynią pierwszego na ziemiach polskich muzeum pamiątek narodowych, projektantką ogrodów, podróżniczką. W Puławach stworzyła enklawę polskości, gdzie chętnie gościli uznani artyści, literaci i arystokraci. Jej małżonek Adam Kazimierz żartował, że „wszędzie w Puławach nazwisko żony błyszczy”. Zmarła w wieku 90 lat. Do historii przeszła jako prekursorka muzealnictwa polskiego, kobieta wyzwolona, oświeceniowa dama o wielkiej odwadze, matka Spartanka, oddana Polsce patriotka, która ukochała Puławy zwane „Polskimi Atenami”. Chcąc uhonorować jej wielkie zasługi dla Puław Rada Miasta Puławy uchwałą nr II/98/25 z dnia 26 lutego 2025 roku ustanowiła rok 2025 Rokiem Księżnej Izabeli Czartoryskiej.
Znaczek okolicznościowy wydany z okazji XIII Ogólnopolskiego Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które w 2025 roku zorganizowane zostało na Pomorzu Zachodnim w miejscowości Pniewo k. Gryfina. Organizowane od 2012 roku spotkanie ogólnopolskie to coroczna impreza skupiająca turystów i kolekcjonerów znaczków turystycznych z całej Polski. Gościnnie pojawiają się także kolekcjonerzy z Czech, Słowacji oraz z Węgier. Spotkanie jest okazją do wspólnego zwiedzania wybranego regionu, ale też do wymiany turystycznych doświadczeń, zawarcia nowych znajomości. To także czas relaksu w gronie osób o podobnych zainteresowaniach i możliwość naładowania baterii po zakończonym sezonie turystycznym. Jednym ze stałych elementów spotkania jest znaczek okolicznościowy, na którym w tym roku umieszczono wizerunek „Krzywego lasu” w Pniewie. To w jego pobliżu stacjonowali uczestnicy spotkania, a grafika znaczka w humorystyczny sposób demaskuje tajemnicę powstania krzywych drzew w tym lesie.
12 października 2025 r. w bychawskiej parafii odbyły się uroczystości z okazji jubileuszu 700-lecia jej istnienia. Był to wyjątkowy moment nie tylko dla parafian, lecz także dla wszystkich, którzy czują więź z tą ziemią, jej duchowością i tradycją. Centralnym punktem obchodów była Uroczysta Suma Odpustowa ku czci św. Franciszka z Asyżu – drugiego patrona parafii, której przewodniczył J. E. Ksiądz Arcybiskup Stanisław Budzik, Metropolita Lubelski. Podczas liturgii wierni dziękowali za siedem stuleci historii parafii – za pokolenia kapłanów, sióstr zakonnych i parafian, którzy tworzyli i kontynuują jej duchowe dziedzictwo. Uroczystość miała podniosły charakter, wzbogacony oprawą muzyczną i modlitwą wdzięczności. Zwieńczeniem wydarzenia było poświęcenie nowej Kaplicy Adoracji Najświętszego Sakramentu, która odtąd służy jako miejsce ciszy, skupienia i osobistej modlitwy. Na wizerunku znaczka okolicznościowego przedstawiono anioła, którego podobizna została odwzorowana w formie witrażu wykonanego w Kaplicy Adoracji Najświętszego Sakramentu przez firmę Pracownia Witraży Dendys z Lublina.
