Lista znaczków

Po raz dziewiąty Oddział Miejski PTTK w Skarżysku-Kamiennej zachęca piechurów do pokonania 50 kilometrów. IX Skarżyski Maraton Pieszy „Nad Kamienną” wystartuje w sobotę 17 maja z Bodzentyna. Na pokonanie dystansu obowiązywać będzie limit 13 godzin. Trasa przebiegać będzie oznakowanymi szlakami pieszymi oraz wytyczonymi przez organizatora na odcinku: Bodzentyn – Łączna – Góra Osieczyńska – Skarżysko-Kamienna (Rejów). Oddział PTTK w Skarżysku-Kamiennej od lat realizuje różne formy sportu, turystyki i krajoznawstwa, których odbiorcami są dzieci, młodzież i dorośli, a także seniorzy. Uczestniczą oni w rajdach, wycieczkach niedzielnych, imprezach wielodniowych, wycieczkach autokarowych, zdobywają odznaki turystyki kwalifikowanej i odznaki regionalne. Do tej bogatej oferty dołączył maraton jako impreza cykliczna, która została wpisana na listę długodystansowych imprez turystyczno – rekreacyjnych regionu świętokrzyskiego „Superpiechur Świętokrzyski”.

24 maja 2025 roku o godzinie 19:00, na szczycie Wielkiej Sowy odbędzie się świętowanie 119. urodzin tamtejszej  wieży widokowej. Impreza urodzinowa ma charakter cykliczny i z trzyletnią przerwą, organizowana jest od 2013 roku. Kolejny raz towarzyszyć jej będzie znaczek okolicznościowy, który tworzy już pewnego rodzaju serię szczególnie cenioną przez kolekcjonerów. Organizatorzy urodzin jak co roku dla uczestników spotkania przygotowali wiele atrakcji. Dla pierwszych 100 osób przewidziano znaczek turystyczny, a oprócz tego dla wszystkich uczestników przygotowano ognisko z kiełbaskami, konkursy i turystyczną muzykę. Gmina Pieszyce zaoferowała natomiast bezpłatne wejście na szczyt wieży, dzięki czemu każdy uczestnik będzie miał możliwość podziwiania widoków w niecodziennej atmosferze, także o zmroku.

Jezioro Szmaragdowe jest sztucznym zbiornikiem wodnym położonym na obszarze Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”, który swój wyjątkowy kolor zawdzięcza zawartości węglanu wapnia. Jezioro powstało 100 lat temu w wyrobisku dawnej kopalni kredy, którą wykorzystywała pobliska fabryka cementu portlandzkiego „Stern”. 16 lipca 1925 r. podczas prac kopalnianych odsłonięto warstwę wodonośną, a  woda zalała kopalnię wraz ze znajdującym się w niej sprzętem i uniemożliwiła jej dalsze funkcjonowanie. Nieopodal brzegu jeziora wznosi się betonowy mostek, który jest pozostałością po torowisku kolejki wywożącej urobek z kopalni do pobliskiej cementowni. Z historią tego miejsca wiąże się legenda o duchu zwanym Skarbkiem, który nagromadził pod ziemią ogromne bogactwa, a jego kryjówka znajdowała się u podnóża urwiska. W najgłębszym miejscu jeziora woda sięga około 18 metrów głębokości. W jego okolicy żyje wiele chronionych gatunków zwierząt. Jezioro Szmaragdowe z charakterystycznym mostkiem i trasami turystycznymi jest jednym z ulubionych miejsc do spacerowania dla mieszkańców Szczecina.

UWAGA! Znaczek dostępny od 13 lipca 2025 r. W tym dniu znaczki przewidziano dla pierwszych 30 osób biorących udział w obchodach 100-lecia Jeziora Szmaragdowego, które zgłoszą się do stoiska Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego. Po 13 lipca znaczki dostępne od pon.-pt. w godz. 10:00-12:00 w siedzibie ZPKWZ, ul. Kopalniana 2. W weekendy – po wcześniejszym kontakcie telefonicznym pod numerem 91 333 80 07.

Postać św. Gerarda Majelli – redemptorysty, zapewne kolekcjonerom znaczków turystycznych jest już znana za sprawą znaczka okolicznościowego wydanego w 2019 r. Natomiast z okazji 300. rocznicy urodzin tego świętego (1726-2026) przełożony generalny Zgromadzenia Redemptorystów ogłosił obchody Roku Jubileuszowego św. Gerarda na cały świecie (2025-2026). Z tej okazji powstał kolejny znaczek okolicznościowy ze św. Gerardem. Św. Gerard Majella był włoskim bratem zakonnym w Zgromadzeniu Redemptorystów. Przeżył tylko 29 lat (1726-1755). Z zawodu był krawcem. Odchodząc w tajemnicy z domu rodzinnego, aby zostać redemptorystą, zostawił matce tylko kilka słów: „Idę, by zostać świętym". Przyjęty do Zgromadzenia spełniał proste zadania klasztorne, wyróżniając się miłością i poświęceniem. Św. Gerard czczony jest jako patron dobrej spowiedzi oraz opiekun matek w stanie błogosławionym i orędownik małżeństw proszących o dar potomstwa. Jego główne sanktuarium w Materdomini na południu Włoch jest jednym z najchętniej odwiedzanych przez włoskich pielgrzymów.

Jarosław otrzymał prawa miejskie 7 grudnia 1375 r. z rąk księcia Władysław Opolczyka, zarządzającego Rusią z ramienia króla Ludwika Węgierskiego. Książę wydał dokument potwierdzający status miasta, określił jego wielkość i ustalił nowe zasady funkcjonowania. Przeniesiono Jarosław ze wzgórza św. Mikołaja na nowe miejsce – teren dzisiejszego rynku – na którym wytyczono place, ulice i prostokątne działki, a przywileje gwarantowane przez prawo magdeburskie umożliwiły stworzenie nowoczesnych instytucji miejskich. Wszystko to przyczyniło się do przeobrażenia Jarosławia, który zyskał większą autonomię oraz możliwość rozwoju, stając się w konsekwencji ważnym ośrodkiem handlowym na skrzyżowaniu szlaków kupieckich. 650-lecie otrzymania przez Jarosław praw, które zapewniły miastu liczne korzyści, były podstawą jego rozwoju i fundamentem sukcesów gospodarczych, zasługuje na upamiętnienie okolicznościowym Znaczkiem Turystycznym.

Włodzimierz Dzieduszycki urodził się 22 czerwca 1825 r. w Jaryszowie na Podolu. Był znanym ornitologiem i autorem dzieła „Spis ptaków okolicy Krystynopola i Sokala nad Bugiem” (1853). Utworzył przyrodnicze Muzeum im. Dzieduszyckich we Lwowie, pierwszą tego typu placówkę na ziemiach polskich, które ofiarował na cele publiczne (1880), oraz pierwszy na ziemiach polskich rezerwat przyrody – „Pamiątkę Pieniacką" (1886). Angażował się w ochronę dziedzictwa kulturowego – wspierał rozwój rzemiosła, zakładał szkoły (m.in. garncarskie), organizował wystawy promujące sztukę ludową. Jako mecenas wspierał twórców takich jak Artur Grottger, Juliusz Kossak, Adam Chmielowski. Był posłem i marszałkiem galicyjskiego Sejmu Krajowego, a także członkiem Izby Panów w Wiedniu. Podczas powstania styczniowego wspierał działania konspiracyjne. Zmarł 18 września 1899 roku w Poturzycy. Został pochowany w rodzinnej krypcie pod kościołem pw. św. Michała Archanioła w Zarzeczu.