Bernard Łubieński urodził się 9.12.1846 r. w Guzowie k. Warszawy. Dzieciństwo i wczesną młodość przeżył w domu rodzinnym. Po ukończeniu studiów w katolickim kolegium w Ushaw w Anglii, wstąpił do Redemptorystów. 29.12.1870 r. został kapłanem. Przez jedenaście lat pracował w Anglii jako misjonarz i duszpasterz wśród katolików angielskich i polskich emigrantów. Jego wielkim pragnieniem był powrót redemptorystów do Polski. To pragnienie spełniło się. Powróciwszy do Ojczyzny w 1883 r. przyczynił się do powstania klasztoru redemptorystów w Mościskach, obecnie Ukraina. W 1885 roku został dotknięty paraliżem nóg, pozostał kaleką do końca życia. Nie przeszkadzało mu to w pracy misyjnej, a jeszcze bardziej stawał się misjonarzem niosącym nadzieję. Głosił słowo Boże zarówno ubogim robotnikom i mieszkańcom wsi, jak też ziemiaństwu i arystokracji. O. Bernard był wielkim czcicielem Maryi, to jemu zawdzięczamy kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Polsce. Utrudzony działalnością apostolską i doświadczony cierpieniem o. Bernard zmarł w opinii świętości 10.09.1933 r. w Warszawie. Jego doczesne szczątki znajdują się w kościele redemptorystów w Warszawie, gdzie przybywają ludzie z różnymi troskami prosząc o łaski. Rozpoczęto jego proces beatyfikacyjny; w 2018 roku papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności cnót o. Bernarda. Od tego momentu przysługuje mu oficjalnie tytuł: Czcigodny Sługa Boży.
W roku 1563 komisarz cesarski Hans von Braun otrzymał zadanie zorganizowania nowej warzelni soli nad Odrą na podstawie przywileju nadanego dziesięć lat wcześniej przez króla Czech Ferdynanda I Habsburga. Początkowo nosiła ona nazwę „Zum Neuen Saltze bei Moderitz”, z czasem skrócono ją do „Neusalz”. Mimo wielu początkowych trudności, z jakimi borykała się osada warzelników, następował jej powolny rozwój i na trwale wrosła w nadodrzański krajobraz. Jej potencjał docenił król Prus Fryderyk II, który po I wojnie śląskiej włączył większość Śląska do swojej domeny. Dnia 8 października 1743 roku wydał przywilej lokacyjny i nadał miastu herb. Od tego czasu Neusalz wraz z jego 800 mieszkańcami stał się miastem królewskim, co doprowadziło do jego dynamicznego rozwoju. W 1945 roku wraz ze zmianą przynależności państwowej miasto zmieniło nazwę na Nowa Sól. Jednak obecny herb został nadany dopiero w 1962 roku i jest wyrazem śląskiej historii, nadodrzańskiego położenia i warzelniczych tradycji.
Pierwsza Noc Muzeów miała miejsce w styczniu 1997 w Berlinie. Pomysł cieszył się dużym powodzeniem, w związku z tym zaczęły powstawać podobne imprezy w innych miastach, m.in. pod nazwą Nuit Blanche w Paryżu i museums-n8 w Amsterdamie. Obecnie organizuje je ponad 120 miast Europy. Noc Muzeów jest świetną okazją, by w nietypowy sposób odwiedzić liczne muzea, galerie i inne instytucje kultury. Większość z nich czynna jest wtedy do późnych godzin wieczornych i nocnych, a dla zwiedzających dostępne są wyjątkowe atrakcje. Ideą tego wydarzenia jest to, że wstęp do poszczególnych placówek jest darmowy lub symboliczny. Organizatorzy przygotowują na tą noc specjalne atrakcje np. zwiedzanie obiektów zazwyczaj niedostępnych. Prezentowany w Muzeum w Raciborzu sarkofag wewnętrzny wchodzi w skład zabytkowego zespołu grobowego mumii Egipcjanki o imieniu Dżed - Amonet - ius – anch. Zabytki te zakupił baron Anzelm von Rothschild prawdopodobnie w latach 1826 -1827. W roku 1860 mumia, kartonaż oraz dwa sarkofagi trafiły do Raciborza. Obiekty te podarowano Gimnazjum Królewsko – Ewangelickiemu w Raciborzu, które mieściło się w budynkach klasztoru ss. Dominikanek, a następnie trafiły do zbiorów Muzeum w Raciborzu. Opisywany sarkofag w 2016 r. poddano konserwacji i specjalistycznym analizom. Po oczyszczeniu powierzchni, ukazały się wielobarwne kunsztownie wykonane polichromie przedstawiające m.in. postacie bóstw z panteonu staroegipskiego, oraz teksty pisane pismem hieroglificznym. Sarkofag w większości zbudowany jest z sosny alpejskiej, a twarz i peruka z Sykomory.
OkolicznościoweZnaczek wydany w ramach międzynarodowych spotkań technicznych „Most Tczewski – Ratowanie Technicznego Dziedzictwa Zjednoczonej Europy” organizowanego przez Przedsiębiorstwo Wielobranżowe BANIMEX Sp. z o.o. oraz Starostwo Powiatowe w Tczewie, w dniach 30 czerwca do 1 lipca 2016 roku.
W 2016 roku przypada 165 rocznica wmurowania kamienia węgielnego pod budowę tczewskiego mostu. Aktu wmurowania kamienia dokonał król pruski Fryderyk Wilhelm IV w dniu 27 lipca 1851 roku. Prace fundamentowe; rozpoczęto jednak już w roku 1850, natomiast budowę całego mostu zakończono w roku 1857 i wtedy też 12 października Most Tczewski został oddany do użytku umożliwiając bezpośrednie połączenie między Berlinem, a Królewcem.
1.09.2024 r. w pierwszą rocznicę śmierci kolegi Marka Szota, jego przyjaciele ze szlaku organizują Memoriał Jego Pamięci na szczycie Chełmca w Górach Wałbrzyskich. Z tej właśnie okazji został wydany okolicznościowy znaczek poświęcony tej imprezie.
Marek Szot był wielkim społecznikiem, długoletnim zasłużonym działaczem turystyki górskiej i krajoznawstwa w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym. Człowiek wysokiej kultury i dużej wiedzy, wychowawca licznego grona przodowników turystyki górskiej. Z Polskim Towarzystwem Turystyczno-Krajoznawczym związał się w 1973 roku, zostając członkiem Oddziału PTTK Wrocław Fabryczna. Jego pasją była turystyka górska, którą uprawiał jeszcze w czasach szkolnych. Od początku należał do Klubu Turystyki Górskiej „Grzdyle”. W 1980 r., z gronem przyjaciół z PTTK – opiekunów szkolnych kół krajoznawczo – turystycznych oraz instruktorów ZHP tworzy Klub Turystyki Górskiej „Łazek” i zostaje jego pierwszym prezesem. Aktywnym jego członkiem był do ostatniego dnia, piastując różne funkcje we władzach Klubu. Działalność klubowa pozwoliła mu na rozwijanie zainteresowań, pogłębianie wiedzy i uzyskiwanie kolejnych stopni wtajemniczenia turystycznego. Marek Szot działał nie tylko w strukturach regionalnych PTTK, ale także na szczeblu krajowym. Od początku swojej działalności Marek Szot uzyskał uprawnienia organizatora turystyki, strażnika ochrony przyrody, przodownika turystyki górskiej, przodownika turystyki pieszej, a także instruktora krajoznawstwa oraz przewodnika sudeckiego.
Szosowy Maraton Rowerowy „Pętla Beskidzka– Istebna 2009” o Puchar Euroregionu Śląsk Cieszyński - Těšínské Slezsko. Dystans Długość MINIMARATON 75 km MEGAMARATON 150 km GIGAMARATON 225 km
"Pętla Beskidzka – Istebna 2008" o Puchar Euroregionu Śląsk Cieszyński - Těśínské Slezsko, która odbyła się 28 czerwca 2008. Na linii startu wspólnego w amfiteatrze "Pod Skocznią" stanęło 300 zawodników z różnych stron kraju. W Istebnej po raz pierwszy w historii Pucharu Polski peleton ruszył na trasę ze startu wspólnego po przejechaniu do centrum Istebnej rundy honorowej. Po raz pierwszy także osiągnięty został pełny limit uczestników na tydzień przed startem. Do pokonania były 3 dystanse: mini 86 km, mega 150 km i giga 225 km. Trasa maratonu była wyjątkowo trudna i wymagająca, gdyż prowadziła przez najwyższe dostępne rowerem szosowym góry i przełęcze Beskidu Śląskiego, Żywieckiego i Małego: Ochodzitą, przełęcz Rychwałdzką, Kocierską, Targanicką, Salmopolską, Kubalonkę-Zameczek. Meta zawodów zlokalizowana była przy karczmie Ochodzitej. Tam też usytuowano linię premii górskiej, którą zawodnicy zdobywali zaraz po starcie.Maraton trudny, wymagający i niezwykle malowniczy. Wszyscy uczestnicy zgodnie potwierdzali wysoki poziom sportowy zawodów, świetną organizację i bardzo ciekawą konfigurację trasy.
Dystanse 92 km, 185 km i aż 277 km mieli do pokonania uczestnicy szosowego maratonu rowerowego "Pętla Beskidzka", który odbył się 7 lipca 2007 r. w Istebnej i na drogach okolic Beskidu Śląskiego. Trasa maratonu rozgrywanego w ramach Pucharu Polski była trudna, ale niezwykle malownicza. Prowadziła przez Istebną-Zaolzie, Kubalonkę, Wisłę, Salmopol, Szczyrk, Godziszkę, Radziechowy, Węgierską Górkę, Milówkę, Ochodzitą i Jaworzynkę. Metę jednej pętli w przemyślany sposób umieszczono w centrum Istebnej, na końcu podjazdu z Glinianego, aby finiszujący zawodnicy nie uzyskiwali zbyt dużych prędkości. Ze 166 zawodników startujących w sumie w 13 kategoriach wiekowych najkrótszy dystans (1 pętlę) wybrało 6 kobiet i 60 mężczyzn. Dystans Maraton (185 km, 2 pętle) pokonało 54 zawodników, w tym 3 kobiety. Tylko, lub "aż" 34 mężczyzn zdecydowało się ukończyć dystans Supermaraton, który liczył aż 277 km i ponad 5000m przewyższeń
Główna stacja kolejowa w Łodzi, to właśnie Łódź Fabryczna. Jeden szlak kolejowy prowadzący do Koluszek powstał w 1866, z inicjatywy Karola Schreiblera. W 1865 roku rozpoczęto (zgodnie z zezwoleniem cara Aleksandra II) budowę pierwszej linii kolejowej w Łodzi, która łączyła miasto z Koluszkami, a tym samym z Drogą Żelazną Warszawsko-Wiedeńską zbudowaną w 1848 roku. W listopadzie 1865 roku został uruchomiony przewóz towarów, a w czerwcu 1866 roku przewozy pasażerskie. W 1868 roku z projektu warszawskiego architekta Adolfa Schimmelpfenninga został zbudowany nowy budynek dworca, w 1930 roku był zmodernizowany i istniał do 2012 roku. W 2016 roku ukończono trwającą 5 lat gruntowną modernizację, przebudowę dworca. Jeszcze przez 2 lata będą trwały prace nad przepustowością tunelu średnicowego prowadzącego w stronę dworca Łódź Kaliska.
UWAGA ! Znaczek niedostępny w sprzedaży korespondencyjnej - nakład wyczerpany
Dworzec we Wrocławiu powstał w 1855 roku według projektu Wilhelma Grapowa, Królewskiego architekta Kolei Górnośląskich. Jego budowę zakończono w 1857 r. Budynek stworzony jest w stylu gotyku angielskiego Tudorów. W tamtym okresie była to największa budowla tej klasy w Europie. Dworzec ten stanowił węzeł przesiadkowy dla Kolei Górnośląskiej i Wrocławsko-Poznańsko-Głogowskiej. Niegdyś na jego terenie znajdowało się kino dworcowe, do którego uczęszczał m.in. Zbigniew Cybulski, który zginął 20 lat później na tym właśnie dworcu, wpadając pod ruszający pociąg. Budynek był tłem w wielu polskich filmach, m.in. „Stawka Większa, niż życie”, „Mniejsze Niebo” czy „Ajlawju”. Budynek dworca został wyremontowany gruntownie w latach 2010-2012, wielu uznaje go za najpiękniejszy obiekt kolejowy w Polsce.
UWAGA ! Znaczek niedostępny w sprzedaży korespondencyjnej - nakład wyczerpany
W latach 70-tych budowa tak wielkiego obiektu była ogromnym wyzwaniem architektonicznym. Do budowy Dworca Centralnego zużyto ponad 12,5 tys. ton stali, 80 tys. m2 szkła oraz 100 tys. m3 betonu. W trakcie jego budowy wykopano 90 tys. m3 ziemi. 2/3 powierzchni dworca Warszawa Centralna znajduje się pod ziemią. A jego całkowita powierzchnia wynosi około 5 ha, co można przyrównać do powierzchni 5 boisk piłkarskich. Sama hala mierzy 120 m długości i 84 m szerokości, a więc jest większa niż Rynek Starego Miasta. Jego głównymi architektami był Arseniusz Romanowicz i Piotr Szymaniak. Dworzec Centralny był wielokrotnie pokazywany w filmach m.in. 07 Zgłoś się, 40 – latku, Brunecie Wieczorową Porą czy Wesołych Świąt, Niewinni Czarodzieje (w czasie budowy), Szczur (Jana Łomnickiego), czy Dekalog Trzy (Kieślowskiego).
Budynek dworca kolejowego w Przemyślu wzniesiono w 1860 roku. Równocześnie w tym okresie budowano linię kolejową prowadzącą z Krakowa do Lwowa. W 1872 roku rozbudowano trasę o połączenie z Węgrami przez Karpaty. Ponad 20 lat później dworzec został zmodernizowany w stylu neobarokowym. Budynek dworca charakteryzuje się pięknym, neorenesansowym wnętrzem, niezwykłymi plafonami Feliksa Wygrzywalskiego oraz Jana Talagi. Budynek był tłem w wielu filmach, m.in. w ekranizacji Andrzeja Wajdy „Kronika wypadków miłosnych”. Dworzec w Przemyślu zachwyca pięknem, bogatą dekoracją wnętrz, ale też formą architektoniczną. Ciekawostką jest fakt, że z Przemyśla pociągi wyruszają w najdłuższą trasę po Polsce, pokonując tym samym prawie 1000 km.
Dworzec kolejowy w Gdyni został otwarty na początku stycznia w 1894 roku. Początkowo przypominał przystanek z małą, drewnianą poczekalnią. W związku z rozwijaniem się nadmorskich miejscowości w latach 1923-1926 powstał nowy budynek zaprojektowany przez Romualda Millera, w stylu narodowo-dworkowym. W budynku znajdowały się kasy, poczekalnia, przechowalnia bagażu, restauracja, księgarnia, toalety, a nawet zakład fryzjerski. W 1938 roku budynek uległ modernizacji i powiększeniu. W 1946 roku został prowizorycznie odbudowany po zniszczeniach wojennych. Autorem projektu nowego dworca w latach 50-tych był prof. Wacław Tomaszewski. Obok Dworca Centralnego w Warszawie był to najnowocześniejszy dworzec kolejowy w Polsce. W sierpniu 2008 roku dworzec został wpisany do rejestru zabytków. Dworzec kolejowy był pokazany w filmach, m.in. „Stawka większa niż życie”, „Czarny czwartek”.
UWAGA ! Znaczek niedostępny w sprzedaży korespondencyjnej - nakład wyczerpany
Łęknica to położone nad Nysą Łużycką miasto graniczące z niemieckim Bad Muskau. Powojennej Łęknicy dała początek łużycka osada na prawym brzegu Nysy Łużyckiej o nazwie Wendyjska Wieska. W swej historii Łęknica nazywana była Lubanicą, Łuknicą, Łęknice, by od 1956 roku nosić nazwę Łęknica. Od 1955 roku miejscowość funkcjonowała jako gromada, od 1956 roku jako osiedle, a od 1.01.1969 roku otrzymała prawa miejskie. Łęknica to dawny ośrodek przemysłowy z nieistniejącymi już zakładami przemysłowymi: Kopalnią Węgla Brunatnego – Szyb Babina, Hutą Szkła oraz Lubuskimi Zakładami Materiałów Ogniotrwałych. Dzisiaj Łęknica liczy 2600 mieszkańców i jest najmniejszą gminą miejską w woj. lubuskim. Miasto stawia na turystykę i usługi na bazie przygranicznego bazaru ”Manhattan”, Parku Mużakowskiego wpisanego na Listę UNESCO oraz Światowego Geoparku UNESCO Łuk Mużakowa. Herb Łęknicy, ustanowiony w 1990 roku, przedstawia w jednej połowie godło Polski, a w drugiej słup graniczny posadowiony na brązowym brzegu oraz błękitne wody Nysy Łużyckiej na zielonym tle. Symboliczne kolory nawiązują do: niebieski – Nysa Łużycka, brązowy – węgiel brunatny, zielony – Park Mużakowski. Świętowanie jubileuszu 50-lecia miasta Łęknica przewidziane jest w kilku terminach w ciągu roku 2019.
OkolicznościoweZ okazji 50. rocznicy nadania praw miejskich Kuźni Raciborskiej, w konkursie wyłoniono logo pięćdziesięciolecia. Okolicznościowy znaczek turystyczne zawiera jubileuszowe logo wraz z herbem Gminy Kuźnia Raciborska oraz daty 1967-2017. Zapraszamy do odwiedzenia miasta i gminy, gdzie można zobaczyć piękny Pocysterski Zespół Klasztorno-Pałacowy, przejechać się Koleją Wąskotorową, a rzeką Rudą możemy popływać na kajaku. Gmina Kuźnia Raciborska organizuje również wiele cyklicznych imprez, m.in. Bieg Niepodległości, Rajd Rowerowy Szlakiem Pożaru z 1992 r., Amatorski Rajd Samochodowy, kończący wakacje festyn Pożegnanie Lata oraz… mistrzostwa świata gry w kapsle. Rokrocznie Turze gości uczestników znanej imprezy wodniackiej na rzece Odrze o nazwie Pływadło – Odra rzeką Integracji Europejskiej.
Znaczek wydany z okazji przypadającej w tym roku 350. rocznicy przybycia Kamedułów na Wigry. To dokładnie wtedy w 1668 roku Kameduli przybyli do Wigier i założyli swoją siedzibę. Na samym początku pobudowali kaplicę, kościół i potrzebne zabudowania gospodarcze. Niestety drewniane zabudowania w 1671 roku strawił ogromny pożar, w związku z czym w 1694 roku rozpoczęto budowę dużego zespołu klasztornego z cegły. W 1715 roku Kameduli założyli Suwałki. Oprócz tego zakładali też wsie, folwarki, budowali drogi, a także pomagali innym klasztorom oraz utrzymywali szkołę w Suwałkach. Mówi się, że to właśnie Kameduli ucywilizowali Suwalszczyznę, a wszystko to miało miejsce dokładnie 350 lat temu.
Znaczek wydany z okazji obchodów 230-lecia nadania praw miejskich Nowemu Tomyślowi. Okolicznościowy znaczek przedstawia herb szlachecki Feliksa Szołdrskiego – założyciela Nowego Tomyśla oraz rok nadania praw miejskich – 1786. Jubileuszowy Znaczek Turystyczny będzie można zakupić w czasie trwania Jarmarku Chmielo-Wikliniarskiego w dniach od 19 – 21 sierpnia br. na stoisku promocyjnym gminy Nowy Tomyśl. Stoisko będzie czynne w Parku im. Feliksa Szołdrskiego (ul. Topolowa 11 - patrz godziny poniżej)
Najbardziej znanym na świecie obrazem Maryi jest Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ikona przedstawia cztery święte postacie: Dziewicę Maryję, Dzieciątko Jezus oraz świętych archaniołów Michała i Gabriela. Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy została uroczyście koronowana 23 czerwca 1867 roku przez dziekana Kapituły Watykańskiej, będąc tym samym aktem uznania dla maryjnej ikony, czczonej od kilku już wieków W roku 1876 ustanowiono święto Błogosławionej Dziewicy Maryi pod wezwaniem Nieustającej Pomocy, z własnym oficjum, modlitwami i czytaniami mszalnymi. Celebrację tego święta ustalono ostatecznie na 27 czerwca, jako dzień poświęcony Matce Bożej Nieustającej Pomocy. 27 czerwca 2015 r. rozpoczął się Jubileusz 150-lecia przywrócenia jej do kultu publicznego. Redemptoryści spełnili prośbę bł. Piusa IX i zanieśli ten wizerunek na cały świat. W święto Matki Bożej Nieustającej Pomocy Redemptoryści na całym świecie rozpoczęli świętowanie Jubileuszu 150-lecia powierzenia im przez bł. Piusa IX Ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Obchody pod hasłem „Matka Nieustającej Pomocy – Ikona Miłości” zostały rozłożone na trzy lata (2015-2017). Ich celem jest ożywienie nabożeństwa do MBNP i dalszy jego rozwój. Rok Jubileuszowy rozpoczął się 27 czerwca 2015 roku i zakończy dokładnie rok później. Centralne obchody będą miały miejsce w kościele Św. Alfonsa w Rzymie, w którym znajduje się oryginał ikony.
W roku 2016 mija 1050 rocznica Chrztu Polski, jak tradycyjnie określa się chrzest księcia Polan Mieszka I. Pomimo tego, że źródła historyczne różnią się zarówno w opisie okoliczności, w jakich doszło do chrztu, jak i podają różne daty i miejsca tego wydarzenia, przyjmuje się, że miał on miejsce w roku 966. Pewne natomiast jest to, że zapoczątkował on proces chrystianizacji ziem polskich i był symbolicznym wydarzeniem, które zapoczątkowało państwo polskie i chrześcijaństwo w Polsce.. Na postawie źródeł historycznych przyjmuje się, że chociaż decyzja o przyjęciu chrztu była osobistym wyborem Mieszka I, bardzo ważną rolę w jej podjęciu odegrała Dobrawa, czeska księżniczka, która została jego żoną. W celu upamiętnienia tego jakże ważnego wydarzenia w dziejach Państwa Polskiego, wydany został Znaczek Okolicznościowy. Przedstawia on scenę chrztu Mieszka I uwidocznioną na współczesnym fresku w Gnieźnie, znajdującym się niedaleko od katedry, koło pomnika Bolesława Chrobrego. Główne obchody 1050. rocznicy Chrztu Polski odbędą się w Gnieźnie i Poznaniu w dniach od 14 do 16 kwietnia.
Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce należy do jednych z najstarszych na polskiej kolei. Wyłonił się z pierwszego po odzyskaniu niepodległości Związku Zawodowego Kolejarzy Rzeczypospolitej Polskiej utworzonego w grudniu 1918 roku w Warszawie. 31.10.1919 r. decyzją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych otrzymuje osobowość prawną, a od daty tej liczone jest powstanie ZZM. W okresie międzywojennym ZZM zorganizował 14 Walnych Zjazdów. 1.09.1939 r. działalność ZZM została zawieszona, a po zakończeniu wojny polski ruch związkowy został całkowicie zdominowany przez ideologię komunistyczną i stał się częścią systemu totalitarnego. Na mocy decyzji politycznych w 1947 r. Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce formalnie rozwiązano. Fala protestów robotniczych i strajków w sierpniu 1980 r., spowodowała, że zapaliła się iskierka nadziei na odrodzenie ZZM. Dopiero po zniesieniu stanu wojennego i obradach „Okrągłego Stołu” w kwietniu 1989 roku maszyniści postanawiają reaktywować przedwojenny Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce. Jego formalna rejestracja w sądzie nastąpiła 13.10.1989 roku. ZZM w czasie swojej działalności wielokrotnie podejmował działania w obronie miejsc pracy oraz praw pracowników, jak również w obronie całego PKP. Manifestacje, pikiety, protesty głodowe, strajki to tylko niektóre formy nacisku na pracodawcę czy rządzących. Działania te były nie tylko walką o miejsca pracy, świadczenia zdrowotne, zabezpieczenia społeczne, ale także obrona przed wyprzedażą majątku polskich kolei, a obecnie także zwiększenie bezpieczeństwa ruchu, powierzonego życia ludzkiego i mienia.
Znaczek wydany z okazji dziewiątego Ogólnopolskiego Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które jest dorocznym świętem kolekcjonerów znaczków turystycznych z całej Polski, jak również okazją do spotkania turystó i kolekcjonerów z innych państw czyli z Czech, Słowacji oraz Węgier. W roku 2020 z powodu panującej epidemii, wywołanej przez koronawirusa SARS-CoV-2, spotkanie nie może odbywać się w tradycyjnej formie i dlatego ma ono symboliczny charakter jako spotkanie internetowe realizowane w formie dyskusji w naszych mediach społecznościowych. I jak przystało na znaczek okolicznościowy, także ten nietypowy krążek posiada symbole adekwatne do sytuacji. Główną grafikę znaczka stanowi tym razem rysunkowa postać koronawirusa, który ma twarz zasłoniętą maseczką i jak widać nie bardzo jest zadowolony z tego, że musi się bronić przed innym wirusem o nazwie „znaczkoza”.
Po raz dziewiąty Oddział Miejski PTTK w Skarżysku-Kamiennej zachęca piechurów do pokonania 50 kilometrów. IX Skarżyski Maraton Pieszy „Nad Kamienną” wystartuje w sobotę 17 maja z Bodzentyna. Na pokonanie dystansu obowiązywać będzie limit 13 godzin. Trasa przebiegać będzie oznakowanymi szlakami pieszymi oraz wytyczonymi przez organizatora na odcinku: Bodzentyn – Łączna – Góra Osieczyńska – Skarżysko-Kamienna (Rejów). Oddział PTTK w Skarżysku-Kamiennej od lat realizuje różne formy sportu, turystyki i krajoznawstwa, których odbiorcami są dzieci, młodzież i dorośli, a także seniorzy. Uczestniczą oni w rajdach, wycieczkach niedzielnych, imprezach wielodniowych, wycieczkach autokarowych, zdobywają odznaki turystyki kwalifikowanej i odznaki regionalne. Do tej bogatej oferty dołączył maraton jako impreza cykliczna, która została wpisana na listę długodystansowych imprez turystyczno – rekreacyjnych regionu świętokrzyskiego „Superpiechur Świętokrzyski”.
Znaczek wydany z okazji IV Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które miało miejsce 10 października 2015 roku w Ośrodku Wypoczynkowym "Czerwony Kozioł" w Głuchołazach. Było to już czwarte spotkanie pasjonatów turystyki i drewnianych znaczków turystycznych, którzy spędzając czas w swoim gronie wymieniali sie doświadczeniami i poznawali atrakcje turystyczne Głuchołaz, Prudnika i pogranicza polsko-czeskiego. Spotkanie tradycyjnie odbyło się w drugi weekend października i skupiło blisko 100 kolekcjonerów z całej Polski.
Znaczek wydany z okazji III Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które odbyło się w dniu 11.10.2014 roku w Stacji Turystycznej Jurajska w Domaniewicach. To kolejna okazja do wspólnego spotkania w gronie osób o podobnych zainteresowaniach, które łączy pasja do podróżowania i kolekcjonowanie drewnianych znaczków turystycznych. Tradycją Ogólnopolskiego Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych stało się nie tylko wydanie okolicznościowego znaczka, ale także poznawanie najbliższych miejscu spotkania atrakcji turystycznych. Do tego też, ale do historii miejsca nawiązuje grafika widoczna na znaczku, który jest niezwykle cenną pamiątką ze spotkania w kolekcjonerskim gronie.
Po raz trzeci Oddział Miejski PTTK w Skarżysku-Kamiennej organizować będzie Maraton Pieszy „Nad Kamienną” na dystansie 50 kilometrów. Celem maratonu pieszego jest propagowanie sportowego trybu życia, aktywnego odpoczynku oraz umożliwienie uczestnikom z terenu całej Polski wykazania się wytrzymałością w marszu, umiejętnością sprawnej orientacji w terenie oraz poznania walorów i piękna ziemi świętokrzyskiej, a zwłaszcza powiatu skarżyskiego. Maraton to impreza dwudniowa. Pierwszy dzień przeznaczony jest na pokonanie dystansu 50 km i wieczorny odpoczynek przy ognisku wypełniony opowieściami z trasy, wspomnieniami z innych maratonów oraz śpiewami przy akompaniamencie gitary. Limit czasu na pokonanie dystansu wynosi 13 godzin. W drugim dniu po gorącym śniadaniu, następuje uroczyste wręczenie medali, dyplomów i upominków. Bazą naszego maratonu jest Ośrodek Wypoczynkowy w Rejowie. Tradycja organizowania marszów długodystansowych jest bardzo bogata w województwie świętokrzyskim i trwa już 30 lat. Maraton jako impreza cykliczna jest wpisany na listę długodystansowych imprez turystyczno – rekreacyjnych regionu świętokrzyskiego „Superpiechur Świętokrzyski”.
UWAGA ! Znaczek niedostępny w sprzedaży korespondencyjnej - nakład wyczerpany
