"Pętla Beskidzka – Istebna 2008" o Puchar Euroregionu Śląsk Cieszyński - Těśínské Slezsko, która odbyła się 28 czerwca 2008. Na linii startu wspólnego w amfiteatrze "Pod Skocznią" stanęło 300 zawodników z różnych stron kraju. W Istebnej po raz pierwszy w historii Pucharu Polski peleton ruszył na trasę ze startu wspólnego po przejechaniu do centrum Istebnej rundy honorowej. Po raz pierwszy także osiągnięty został pełny limit uczestników na tydzień przed startem. Do pokonania były 3 dystanse: mini 86 km, mega 150 km i giga 225 km. Trasa maratonu była wyjątkowo trudna i wymagająca, gdyż prowadziła przez najwyższe dostępne rowerem szosowym góry i przełęcze Beskidu Śląskiego, Żywieckiego i Małego: Ochodzitą, przełęcz Rychwałdzką, Kocierską, Targanicką, Salmopolską, Kubalonkę-Zameczek. Meta zawodów zlokalizowana była przy karczmie Ochodzitej. Tam też usytuowano linię premii górskiej, którą zawodnicy zdobywali zaraz po starcie.Maraton trudny, wymagający i niezwykle malowniczy. Wszyscy uczestnicy zgodnie potwierdzali wysoki poziom sportowy zawodów, świetną organizację i bardzo ciekawą konfigurację trasy.
UWAGA ! - Znaczek nie posiada kuponu gry kolekcjonerskiej
Dystanse 92 km, 185 km i aż 277 km mieli do pokonania uczestnicy szosowego maratonu rowerowego "Pętla Beskidzka", który odbył się 7 lipca 2007 r. w Istebnej i na drogach okolic Beskidu Śląskiego. Trasa maratonu rozgrywanego w ramach Pucharu Polski była trudna, ale niezwykle malownicza. Prowadziła przez Istebną-Zaolzie, Kubalonkę, Wisłę, Salmopol, Szczyrk, Godziszkę, Radziechowy, Węgierską Górkę, Milówkę, Ochodzitą i Jaworzynkę. Metę jednej pętli w przemyślany sposób umieszczono w centrum Istebnej, na końcu podjazdu z Glinianego, aby finiszujący zawodnicy nie uzyskiwali zbyt dużych prędkości. Ze 166 zawodników startujących w sumie w 13 kategoriach wiekowych najkrótszy dystans (1 pętlę) wybrało 6 kobiet i 60 mężczyzn. Dystans Maraton (185 km, 2 pętle) pokonało 54 zawodników, w tym 3 kobiety. Tylko, lub "aż" 34 mężczyzn zdecydowało się ukończyć dystans Supermaraton, który liczył aż 277 km i ponad 5000m przewyższeń
Główna stacja kolejowa w Łodzi, to właśnie Łódź Fabryczna. Jeden szlak kolejowy prowadzący do Koluszek powstał w 1866, z inicjatywy Karola Schreiblera. W 1865 roku rozpoczęto (zgodnie z zezwoleniem cara Aleksandra II) budowę pierwszej linii kolejowej w Łodzi, która łączyła miasto z Koluszkami, a tym samym z Drogą Żelazną Warszawsko-Wiedeńską zbudowaną w 1848 roku. W listopadzie 1865 roku został uruchomiony przewóz towarów, a w czerwcu 1866 roku przewozy pasażerskie. W 1868 roku z projektu warszawskiego architekta Adolfa Schimmelpfenninga został zbudowany nowy budynek dworca, w 1930 roku był zmodernizowany i istniał do 2012 roku. W 2016 roku ukończono trwającą 5 lat gruntowną modernizację, przebudowę dworca. Jeszcze przez 2 lata będą trwały prace nad przepustowością tunelu średnicowego prowadzącego w stronę dworca Łódź Kaliska.
Dworzec we Wrocławiu powstał w 1855 roku według projektu Wilhelma Grapowa, Królewskiego architekta Kolei Górnośląskich. Jego budowę zakończono w 1857 r. Budynek stworzony jest w stylu gotyku angielskiego Tudorów. W tamtym okresie była to największa budowla tej klasy w Europie. Dworzec ten stanowił węzeł przesiadkowy dla Kolei Górnośląskiej i Wrocławsko-Poznańsko-Głogowskiej. Niegdyś na jego terenie znajdowało się kino dworcowe, do którego uczęszczał m.in. Zbigniew Cybulski, który zginął 20 lat później na tym właśnie dworcu, wpadając pod ruszający pociąg. Budynek był tłem w wielu polskich filmach, m.in. „Stawka Większa, niż życie”, „Mniejsze Niebo” czy „Ajlawju”. Budynek dworca został wyremontowany gruntownie w latach 2010-2012, wielu uznaje go za najpiękniejszy obiekt kolejowy w Polsce.
W latach 70-tych budowa tak wielkiego obiektu była ogromnym wyzwaniem architektonicznym. Do budowy Dworca Centralnego zużyto ponad 12,5 tys. ton stali, 80 tys. m2 szkła oraz 100 tys. m3 betonu. W trakcie jego budowy wykopano 90 tys. m3 ziemi. 2/3 powierzchni dworca Warszawa Centralna znajduje się pod ziemią. A jego całkowita powierzchnia wynosi około 5 ha, co można przyrównać do powierzchni 5 boisk piłkarskich. Sama hala mierzy 120 m długości i 84 m szerokości, a więc jest większa niż Rynek Starego Miasta. Jego głównymi architektami był Arseniusz Romanowicz i Piotr Szymaniak. Dworzec Centralny był wielokrotnie pokazywany w filmach m.in. 07 Zgłoś się, 40 – latku, Brunecie Wieczorową Porą czy Wesołych Świąt, Niewinni Czarodzieje (w czasie budowy), Szczur (Jana Łomnickiego), czy Dekalog Trzy (Kieślowskiego).
Budynek dworca kolejowego w Przemyślu wzniesiono w 1860 roku. Równocześnie w tym okresie budowano linię kolejową prowadzącą z Krakowa do Lwowa. W 1872 roku rozbudowano trasę o połączenie z Węgrami przez Karpaty. Ponad 20 lat później dworzec został zmodernizowany w stylu neobarokowym. Budynek dworca charakteryzuje się pięknym, neorenesansowym wnętrzem, niezwykłymi plafonami Feliksa Wygrzywalskiego oraz Jana Talagi. Budynek był tłem w wielu filmach, m.in. w ekranizacji Andrzeja Wajdy „Kronika wypadków miłosnych”. Dworzec w Przemyślu zachwyca pięknem, bogatą dekoracją wnętrz, ale też formą architektoniczną. Ciekawostką jest fakt, że z Przemyśla pociągi wyruszają w najdłuższą trasę po Polsce, pokonując tym samym prawie 1000 km.
Dworzec kolejowy w Gdyni został otwarty na początku stycznia w 1894 roku. Początkowo przypominał przystanek z małą, drewnianą poczekalnią. W związku z rozwijaniem się nadmorskich miejscowości w latach 1923-1926 powstał nowy budynek zaprojektowany przez Romualda Millera, w stylu narodowo-dworkowym. W budynku znajdowały się kasy, poczekalnia, przechowalnia bagażu, restauracja, księgarnia, toalety, a nawet zakład fryzjerski. W 1938 roku budynek uległ modernizacji i powiększeniu. W 1946 roku został prowizorycznie odbudowany po zniszczeniach wojennych. Autorem projektu nowego dworca w latach 50-tych był prof. Wacław Tomaszewski. Obok Dworca Centralnego w Warszawie był to najnowocześniejszy dworzec kolejowy w Polsce. W sierpniu 2008 roku dworzec został wpisany do rejestru zabytków. Dworzec kolejowy był pokazany w filmach, m.in. „Stawka większa niż życie”, „Czarny czwartek”.
Łęknica to położone nad Nysą Łużycką miasto graniczące z niemieckim Bad Muskau. Powojennej Łęknicy dała początek łużycka osada na prawym brzegu Nysy Łużyckiej o nazwie Wendyjska Wieska. W swej historii Łęknica nazywana była Lubanicą, Łuknicą, Łęknice, by od 1956 roku nosić nazwę Łęknica. Od 1955 roku miejscowość funkcjonowała jako gromada, od 1956 roku jako osiedle, a od 1.01.1969 roku otrzymała prawa miejskie. Łęknica to dawny ośrodek przemysłowy z nieistniejącymi już zakładami przemysłowymi: Kopalnią Węgla Brunatnego – Szyb Babina, Hutą Szkła oraz Lubuskimi Zakładami Materiałów Ogniotrwałych. Dzisiaj Łęknica liczy 2600 mieszkańców i jest najmniejszą gminą miejską w woj. lubuskim. Miasto stawia na turystykę i usługi na bazie przygranicznego bazaru ”Manhattan”, Parku Mużakowskiego wpisanego na Listę UNESCO oraz Światowego Geoparku UNESCO Łuk Mużakowa. Herb Łęknicy, ustanowiony w 1990 roku, przedstawia w jednej połowie godło Polski, a w drugiej słup graniczny posadowiony na brązowym brzegu oraz błękitne wody Nysy Łużyckiej na zielonym tle. Symboliczne kolory nawiązują do: niebieski – Nysa Łużycka, brązowy – węgiel brunatny, zielony – Park Mużakowski. Świętowanie jubileuszu 50-lecia miasta Łęknica przewidziane jest w kilku terminach w ciągu roku 2019.
OkolicznościoweZ okazji 50. rocznicy nadania praw miejskich Kuźni Raciborskiej, w konkursie wyłoniono logo pięćdziesięciolecia. Okolicznościowy znaczek turystyczne zawiera jubileuszowe logo wraz z herbem Gminy Kuźnia Raciborska oraz daty 1967-2017. Zapraszamy do odwiedzenia miasta i gminy, gdzie można zobaczyć piękny Pocysterski Zespół Klasztorno-Pałacowy, przejechać się Koleją Wąskotorową, a rzeką Rudą możemy popływać na kajaku. Gmina Kuźnia Raciborska organizuje również wiele cyklicznych imprez, m.in. Bieg Niepodległości, Rajd Rowerowy Szlakiem Pożaru z 1992 r., Amatorski Rajd Samochodowy, kończący wakacje festyn Pożegnanie Lata oraz… mistrzostwa świata gry w kapsle. Rokrocznie Turze gości uczestników znanej imprezy wodniackiej na rzece Odrze o nazwie Pływadło – Odra rzeką Integracji Europejskiej.
Znaczek wydany z okazji przypadającej w tym roku 350. rocznicy przybycia Kamedułów na Wigry. To dokładnie wtedy w 1668 roku Kameduli przybyli do Wigier i założyli swoją siedzibę. Na samym początku pobudowali kaplicę, kościół i potrzebne zabudowania gospodarcze. Niestety drewniane zabudowania w 1671 roku strawił ogromny pożar, w związku z czym w 1694 roku rozpoczęto budowę dużego zespołu klasztornego z cegły. W 1715 roku Kameduli założyli Suwałki. Oprócz tego zakładali też wsie, folwarki, budowali drogi, a także pomagali innym klasztorom oraz utrzymywali szkołę w Suwałkach. Mówi się, że to właśnie Kameduli ucywilizowali Suwalszczyznę, a wszystko to miało miejsce dokładnie 350 lat temu.
Znaczek wydany z okazji obchodów 230-lecia nadania praw miejskich Nowemu Tomyślowi. Okolicznościowy znaczek przedstawia herb szlachecki Feliksa Szołdrskiego – założyciela Nowego Tomyśla oraz rok nadania praw miejskich – 1786. Jubileuszowy Znaczek Turystyczny będzie można zakupić w czasie trwania Jarmarku Chmielo-Wikliniarskiego w dniach od 19 – 21 sierpnia br. na stoisku promocyjnym gminy Nowy Tomyśl. Stoisko będzie czynne w Parku im. Feliksa Szołdrskiego (ul. Topolowa 11 - patrz godziny poniżej)
Najbardziej znanym na świecie obrazem Maryi jest Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ikona przedstawia cztery święte postacie: Dziewicę Maryję, Dzieciątko Jezus oraz świętych archaniołów Michała i Gabriela. Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy została uroczyście koronowana 23 czerwca 1867 roku przez dziekana Kapituły Watykańskiej, będąc tym samym aktem uznania dla maryjnej ikony, czczonej od kilku już wieków W roku 1876 ustanowiono święto Błogosławionej Dziewicy Maryi pod wezwaniem Nieustającej Pomocy, z własnym oficjum, modlitwami i czytaniami mszalnymi. Celebrację tego święta ustalono ostatecznie na 27 czerwca, jako dzień poświęcony Matce Bożej Nieustającej Pomocy. 27 czerwca 2015 r. rozpoczął się Jubileusz 150-lecia przywrócenia jej do kultu publicznego. Redemptoryści spełnili prośbę bł. Piusa IX i zanieśli ten wizerunek na cały świat. W święto Matki Bożej Nieustającej Pomocy Redemptoryści na całym świecie rozpoczęli świętowanie Jubileuszu 150-lecia powierzenia im przez bł. Piusa IX Ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Obchody pod hasłem „Matka Nieustającej Pomocy – Ikona Miłości” zostały rozłożone na trzy lata (2015-2017). Ich celem jest ożywienie nabożeństwa do MBNP i dalszy jego rozwój. Rok Jubileuszowy rozpoczął się 27 czerwca 2015 roku i zakończy dokładnie rok później. Centralne obchody będą miały miejsce w kościele Św. Alfonsa w Rzymie, w którym znajduje się oryginał ikony.
W roku 2016 mija 1050 rocznica Chrztu Polski, jak tradycyjnie określa się chrzest księcia Polan Mieszka I. Pomimo tego, że źródła historyczne różnią się zarówno w opisie okoliczności, w jakich doszło do chrztu, jak i podają różne daty i miejsca tego wydarzenia, przyjmuje się, że miał on miejsce w roku 966. Pewne natomiast jest to, że zapoczątkował on proces chrystianizacji ziem polskich i był symbolicznym wydarzeniem, które zapoczątkowało państwo polskie i chrześcijaństwo w Polsce.. Na postawie źródeł historycznych przyjmuje się, że chociaż decyzja o przyjęciu chrztu była osobistym wyborem Mieszka I, bardzo ważną rolę w jej podjęciu odegrała Dobrawa, czeska księżniczka, która została jego żoną. W celu upamiętnienia tego jakże ważnego wydarzenia w dziejach Państwa Polskiego, wydany został Znaczek Okolicznościowy. Przedstawia on scenę chrztu Mieszka I uwidocznioną na współczesnym fresku w Gnieźnie, znajdującym się niedaleko od katedry, koło pomnika Bolesława Chrobrego. Główne obchody 1050. rocznicy Chrztu Polski odbędą się w Gnieźnie i Poznaniu w dniach od 14 do 16 kwietnia.
Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce należy do jednych z najstarszych na polskiej kolei. Wyłonił się z pierwszego po odzyskaniu niepodległości Związku Zawodowego Kolejarzy Rzeczypospolitej Polskiej utworzonego w grudniu 1918 roku w Warszawie. 31.10.1919 r. decyzją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych otrzymuje osobowość prawną, a od daty tej liczone jest powstanie ZZM. W okresie międzywojennym ZZM zorganizował 14 Walnych Zjazdów. 1.09.1939 r. działalność ZZM została zawieszona, a po zakończeniu wojny polski ruch związkowy został całkowicie zdominowany przez ideologię komunistyczną i stał się częścią systemu totalitarnego. Na mocy decyzji politycznych w 1947 r. Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce formalnie rozwiązano. Fala protestów robotniczych i strajków w sierpniu 1980 r., spowodowała, że zapaliła się iskierka nadziei na odrodzenie ZZM. Dopiero po zniesieniu stanu wojennego i obradach „Okrągłego Stołu” w kwietniu 1989 roku maszyniści postanawiają reaktywować przedwojenny Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce. Jego formalna rejestracja w sądzie nastąpiła 13.10.1989 roku. ZZM w czasie swojej działalności wielokrotnie podejmował działania w obronie miejsc pracy oraz praw pracowników, jak również w obronie całego PKP. Manifestacje, pikiety, protesty głodowe, strajki to tylko niektóre formy nacisku na pracodawcę czy rządzących. Działania te były nie tylko walką o miejsca pracy, świadczenia zdrowotne, zabezpieczenia społeczne, ale także obrona przed wyprzedażą majątku polskich kolei, a obecnie także zwiększenie bezpieczeństwa ruchu, powierzonego życia ludzkiego i mienia.
Znaczek wydany z okazji dziewiątego Ogólnopolskiego Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które jest dorocznym świętem kolekcjonerów znaczków turystycznych z całej Polski, jak również okazją do spotkania turystó i kolekcjonerów z innych państw czyli z Czech, Słowacji oraz Węgier. W roku 2020 z powodu panującej epidemii, wywołanej przez koronawirusa SARS-CoV-2, spotkanie nie może odbywać się w tradycyjnej formie i dlatego ma ono symboliczny charakter jako spotkanie internetowe realizowane w formie dyskusji w naszych mediach społecznościowych. I jak przystało na znaczek okolicznościowy, także ten nietypowy krążek posiada symbole adekwatne do sytuacji. Główną grafikę znaczka stanowi tym razem rysunkowa postać koronawirusa, który ma twarz zasłoniętą maseczką i jak widać nie bardzo jest zadowolony z tego, że musi się bronić przed innym wirusem o nazwie „znaczkoza”.
Znaczek wydany z okazji IV Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które miało miejsce 10 października 2015 roku w Ośrodku Wypoczynkowym "Czerwony Kozioł" w Głuchołazach. Było to już czwarte spotkanie pasjonatów turystyki i drewnianych znaczków turystycznych, którzy spędzając czas w swoim gronie wymieniali sie doświadczeniami i poznawali atrakcje turystyczne Głuchołaz, Prudnika i pogranicza polsko-czeskiego. Spotkanie tradycyjnie odbyło się w drugi weekend października i skupiło blisko 100 kolekcjonerów z całej Polski.
Znaczek wydany z okazji III Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które odbyło się w dniu 11.10.2014 roku w Stacji Turystycznej Jurajska w Domaniewicach. To kolejna okazja do wspólnego spotkania w gronie osób o podobnych zainteresowaniach, które łączy pasja do podróżowania i kolekcjonowanie drewnianych znaczków turystycznych. Tradycją Ogólnopolskiego Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych stało się nie tylko wydanie okolicznościowego znaczka, ale także poznawanie najbliższych miejscu spotkania atrakcji turystycznych. Do tego też, ale do historii miejsca nawiązuje grafika widoczna na znaczku, który jest niezwykle cenną pamiątką ze spotkania w kolekcjonerskim gronie.
Po raz trzeci Oddział Miejski PTTK w Skarżysku-Kamiennej organizować będzie Maraton Pieszy „Nad Kamienną” na dystansie 50 kilometrów. Celem maratonu pieszego jest propagowanie sportowego trybu życia, aktywnego odpoczynku oraz umożliwienie uczestnikom z terenu całej Polski wykazania się wytrzymałością w marszu, umiejętnością sprawnej orientacji w terenie oraz poznania walorów i piękna ziemi świętokrzyskiej, a zwłaszcza powiatu skarżyskiego. Maraton to impreza dwudniowa. Pierwszy dzień przeznaczony jest na pokonanie dystansu 50 km i wieczorny odpoczynek przy ognisku wypełniony opowieściami z trasy, wspomnieniami z innych maratonów oraz śpiewami przy akompaniamencie gitary. Limit czasu na pokonanie dystansu wynosi 13 godzin. W drugim dniu po gorącym śniadaniu, następuje uroczyste wręczenie medali, dyplomów i upominków. Bazą naszego maratonu jest Ośrodek Wypoczynkowy w Rejowie. Tradycja organizowania marszów długodystansowych jest bardzo bogata w województwie świętokrzyskim i trwa już 30 lat. Maraton jako impreza cykliczna jest wpisany na listę długodystansowych imprez turystyczno – rekreacyjnych regionu świętokrzyskiego „Superpiechur Świętokrzyski”.
Znaczek wydany z okazji II Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które odbyło się w dniu 12.10.2013 roku w Schronisku Orzeł w Górach Sowich. Spotkanie kolekcjonerów zorganizowane po raz pierwszy w 2012 roku cieszyło się dużym zainteresowaniem, szczególnie wśród osób, które nie mogły wziąć w nim udziału, stąd też zapadła decyzja o ponownym spotkaniu po zakończeniu kolejnego sezonu turystycznego. W ten sposób drugi weekend października stał się już na stałe świętem kolekcjonerów znaczków turystycznych i okazją do spotkania w gronie osób o podobnych zainteresowaniach.
W 2017 roku po raz pierwszy Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego w Skarżysku-Kamiennej zorganizował pieszy maraton na dystansie 50 kilometrów. Maraton ten zakończył się sukcesem, w związku z czym impreza doczekała się kontynuacji także w roku bieżącym. Celem Maratonu Pieszego „Nad Kamienną” jest propagowanie sportowego trybu życia, aktywnego odpoczynku oraz umożliwienie uczestnikom z terenu całej Polski wykazania się wytrzymałością w marszu, umiejętnością sprawnej orientacji w terenie oraz poznania walorów i piękna ziemi świętokrzyskiej. Ponadto w tym roku maratonowi przyświecają dodatkowe cele, którymi są: uczczenie 100 rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę, uczczenie 65-lecia powstania Oddziału Miejskiego PTTK w Skarżysku-Kamiennej, a także 20-lecia Województwa Świętokrzyskiego i Powiatu Skarżyskiego.
Znaczek został wydany z okazji pierwszego, historycznego spotkania polskich kolekcjonerów znaczków turystycznych. Wydarzenie miało miejsce w 2012 roku i miało na celu poznanie polskich turystów kolekcjonujących znaczki turystyczne. Nadrzędnym celem stało się również zjednoczenie osób z różnych części kraju i wspólne rozważania nad dalszą drogą, jaką mają podążać znaczki turystyczne. Ustalenia poczynione podczas spotkania stały się podstawą do przyszłych działań, a samo spotkanie odtąd jest pretekstem do kolejnych spotkań turystycznej braci.
I Rajd Toporczyków Tęczyńskich w dniu 13 czerwca 2010r. Trasa Rajdu: MORAWICA – ZAMEK TĘCZYN. Tęczyńscy, średniowieczny polski ród możnowładczy herbu Topór. Być może wywodził się od palatyna Sieciecha, a ich domniemani przodkowie ("poronieni książęta" według Wincentego Kadłubka) mieli być właścicielami Tyńca, który skonfiskował im Kazimierz I Odnowiciel. Za panowania ostatnich Piastów oraz Jagiellonów Tęczyńscy byli najpotężniejszą rodziną w Małopolsce, wielu z nich pełniło ważne funkcje kasztelanów krakowskich i wojewodów krakowskich, posiadali ogromny majątek. Członkowie rodu działali aktywnie najpierw na rzecz zjednoczenia kraju po okresie rozbicia dzielnicowego, potem na rzecz unii z Litwą. Siedzibą rodu był zamek Tenczyn - jego budowę rozpoczął na początku XIV w. Nawój z Morawicy, a kontynuowali jego potomkowie. Od zamku tego członkowie rodu przyjęli nazwisko po przeniesieniu się tam z zamku w Morawicy.
Wyróżnienie znaczkiem turystycznym czterech obiektów na terenie Miasta i Gminy Gąbin niedaleko Płocka, zainspirowało członków klubu rowerowego MUKS Tandem Gąbin do organizacji I Rajdu Rowerowego Śladem Znaczka Turystycznego. Organizatorzy postawili sobie trzy główne cele:
1) promocja walorów krajoznawczych Gąbina i okolic pośród kolekcjonerów znaczków turystycznych przybyłych z różnych, czasem odległych zakątków Polski,
2) promocja idei znaczka turystycznego pośród rowerzystów i osób aktywnych fizycznie zamieszkałych w pobliżu miejsca odbywania rajdu,
3) integracja uczestników rajdu połączona z poznawaniem historii znaczkowych miejsc.
Motyw zawarty na Okolicznościowym Znaczku Turystycznym stanowi wprost nawiązanie do emblematu klubowego MUKS Tandem Gąbin.
Gołuchowskie Centrum Kultury „ZAMEK” w Gołuchowie – samorządowa instytucja kultury, zostało utworzone na mocy Uchwały Rady Gminy Gołuchów z dnia 28.02.2012r. Wówczas w statucie zapisano: „Celem działania Centrum jest prowadzenie wielokierunkowej działalności kulturalnej i oświatowej, rozwijającej potrzeby mieszkańców oraz upowszechnianie i promocja kultury, a także realizacja zadań z zakresu rekreacji i turystyki.” Misja Gołuchowskiego Centrum Kultury „ZAMEK” w Gołuchowie brzmi: „Bogactwo kulturalne, historyczne i przyrodnicze regionu jest dla nas inspiracją do innowacyjnych działań, rozwijających kompetencje i wrażliwość odbiorcy indywidualnego i zbiorowego. Tworzymy przestrzenie do twórczego rozwoju. Organizujemy wydarzenia, podczas których urealnia się lokalna wspólnota i materializują się więzi społeczne.” Zachęcamy do poznania kulturalnego, historycznego i przyrodniczego dziedzictwa regionu i zapraszamy do Gołuchowa.
Decyzję o budowie ogrodu podjęto w marcu 2003 roku, a w listopadzie zatwierdzono stosowną uchwałę umożliwiającą rozpoczęcie pierwszych prac. Także w listopadzie posadowiono w tym miejscu pierwsze dwa głazy – upamiętniający lokację Komornik oraz głaz ku czci Powstańców Wielkopolskich. Pierwsze pamiątkowe drzewo – dąb upamiętniający XXV-lecie Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Komornickiej posadzony został w maju 2004 roku. Ogród Pamięci w Komornikach tworzą wspomniane wcześniej głazy, a także stele poświęcone Ofiarom Golgoty Wschodu oraz weteranom walk o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. Znajdują się tu także pamiątkowe drzewa głównie dęby, ale również brzoza. Pośrodku ogrodu wznosi się pamiątkowy krzyż jubileuszowy upamiętniający ofiary Katynia oraz Powstania Styczniowego. Dopełnieniem całości jest tablica informacyjna zawierająca podstawowe dane z historii Komornik oraz Ogrodu Pamięci. Wszystko to, jak napisano na tablicy, wykonano, aby przekazać wiedzę o historii Komornik przyszłym pokoleniom.
