Lista znaczków

Miejska Trasa Turystyczna Złoty Stok to ekscytująca podróż w czasie do miejsc, które tworzyły historię Złotego Stoku i regionu. Złoty Stok jest miastem z bardzo bogatą historią górniczo - hutniczą. Wokół terenów bogatych w złoto szybko zaczęła tworzyć się osada. Zwiedzając Miejską Trasę Turystyczną turysta poznaje historię urokliwego górniczego miasteczka, którego układ architektoniczny jest niezmienny od XVI wieku. Można zobaczyć budynek dawnej mennicy książęcej i przepiękne zabytki natury sakralnej. Turysta może doznać chwili zadumy na jednym z najstarszych cmentarzy w Polsce, na którym znajduje się monumentalny grobowiec - Mauzoleum rodziny Guttler. Zabytkowe kamienice i kręte uliczki skrywają niejedną tajemnicę. A wszystko to można zwiedzić z przewodnikiem ekologicznym automobilem, repliką Forda Buicka z początku XX wieku. Retro City Tour zaprasza do Złotego Stoku.

Kolej wąskotorowa w Krośnicach to największa atrakcja turystyczna samych Krośnic jak i okolic. Niemal 3 kilometrowa trasa kolejki przebiega po terenie Zespołu Pałacowo – Parkowego Krośnice – Wierzchowice i nawiązuje swym przebiegiem do historycznej trasy Wrocławskiej Kolei Dojazdowej. Na trasie zlokalizowanych jest pięć mniejszych stacyjek wyposażonych w tablice edukacyjne. W bezpośrednim sąsiedztwie kolejki znajdują się również stawy rekreacyjne oraz wiata grillowa. Otwarcie kolejki nastąpiło 25 maja 2013. roku, a sama kolejka jest jedną z nielicznych czynnych kolei parkowych w Polsce. Tutejszą dumą jest lokomotywa parowa Px48 – 1907 wyprodukowana w 1955 roku. Lokomotywa ta niegdyś kursowała po trasie Wrocławskiej Kolei Dojazdowej, a później także Średzkiej Kolei Powiatowej. Oprócz w.w. lokomotywy na terenie Krośnickiej Kolei Wąskotorowej znajdują się także dwa inne parowozy o przeznaczeniu edukacyjno - ekspozycyjnym. Kompleks zamyka dworzec kolejowy, w budynku którego funkcjonuje Centrum Informacji Turystycznej mieszczące bar kolejkowy i sklep z pamiątkami.

Wodospad Szklarki jest drugim co do wysokości wodospadem w polskiej części Karkonoszy. Ma 13,3 m wysokości i znajduje się na wysokości 520 m n.p.m. w miejscowości Piechowice, tuż przy granicy ze Szklarską Porębą i kilkadziesiąt metrów od drogi ze Szklarskiej Poręby do Jeleniej Góry. Wody Szklarki spadają charakterystyczną zwężającą się ku dołowi i skręcającą spiralnie kaskadą. Pierwsze wzmianki o Wodospadzie Szklarki pochodzą już ze średniowiecza. Przez stulecia wodospad był uwieczniany w opisach, rycinach i obrazach, bowiem uważano to miejsce za szczególnie romantyczne i piękne. Dziś jest najczęściej odwiedzanym wodospadem w Karkonoszach udostępnionym do zwiedzania także osobom niepełnosprawnym. Wodospad znajduje się na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego w związku z czym za wstęp na teren parku pobierana jest opłata.

Jedlina-Zdrój to miejscowość uzdrowiskowa położona w dolinie pomiędzy zalesionymi wzgórzami pasma Gór Wałbrzyskich i Sowich. Ze względu na górski klimat Jedlina-Zdrój posiada doskonałe warunki do prowadzenia terenoterapii - metody rehabilitacji polegającej na połączeniu ćwiczeń fizycznych z oddechowymi stosowanej w terenie. Do dyspozycji kuracjuszy jest więc sześciokilometrowy Szlak Uzdrowiskowy, na trasie którego znajdują się polany oddechowe, platformy widokowe i obiekty sportowe. Dodatkowo od 25 kwietnia 2015 roku po raz pierwszy w Jedlinie-Zdroju odbędą się „Uzdrowiskowe Wędrówki”. Zaprezentowane zostaną nowe trasy do wędrówek pieszych: trasa Gór Wałbrzyskich (ok. 14 km), trasa przyrodniczo-historyczna (ok. 9 km) oraz trasa uzdrowiskowa (ok. 2 km). Motywem przewodnim wszystkich tras jest górująca nad Jedliną-Zdrojem góra Borowa będąca najwyższym szczytem Gór Czarnych i całych Gór Wałbrzyskich (854 m n.p.m.). Szczyt Borowej zaliczany jest do Korony Sudetów i Korony Sudetów Polskich.

Błędne Skały to osobliwy labirynt skalny zlokalizowany na zachodnim krańcu masywu Skalniaka. Obszar Błędnych Skał ma powierzchnię ok. 22 ha. Obejmuje on swoim zasięgiem zespół osobliwych form skalnych o wysokości 6 - 11 m, wytworzonych wskutek wietrzenia piaskowca ciosowego. Błędne Skały to labirynt szczelin i zaułków, niekiedy niezwykle wąskich, oddzielających bloki skalne kilkunastometrowej wysokości. Wiele skał ma własne nazwy np.: "Skalne Siodło", "Kurza Stopka", "Tunel", "Wielka Sala". Na terenie Błędnych Skał znajduje się punkt widokowy, na piaskowcowej platformie o nazwie "Skalne Czasze". Widoczny stąd jest m.in. Szczeliniec Wielki i Mały, Broumovska Vrchovina, miejscowość Machov, a przy dobrej widoczności zobaczyć możemy także Karkonosze.

Znajdują się one w północnym fragmencie stoliwa Gór Stołowych między Batorowem i Karłowem. Jest to grupa oryginalnie ukształtowanych form skalnych, rozrzuconych na długości ok. 2 km i na wysokości ok. 680-700 m n.p.m. Jest to grupa oryginalnie ukształtowanych skał przybierających kształty grzybów, maczug, baszt i bram, a nawet całych murów skalnych. Szereg form skalnych posiada własne nazwy są to np.: "Borowik", "Skalne Wrota", "Zrośnięte Grzyby", "Pingwinki", "Piętrowe Grzyby". Skały rozmieszczone są w różnym zagęszczeniu i często ustawione piętrowo na sobie. „Skalne Grzyby” zbudowane są z piaskowców, które uległy erozji oraz nieprzepuszczających wody margli i łupków. 

Przełom Bardzki - to odcinek Nysy Kłodzkiej, od ujścia Ścinawki do Barda. Rzeka w tym miejscu przeciska się przez Góry Bardzkie, pięcioma meandrami, odkrywając miejscami skały, na wysokość do kilkunastu metrów i tworzy dolinę o głębokości ok. 150 m. W 2010 roku w miejscowości Bardo otwarta została pierwsza przystań wodna na Nysie Kłodzkiej, dzięki niej każdy jest w stanie poznać uroki rzeki w górach Bardzkich. Proponujemy przepłynięcie Przełomu Bardzkiego na Nysie Kłodzkiej, jednego z najpiękniejszych miejsc w naszym kraju, odcinka na tyle wyjątkowego, iż doceniło to już kilkadziesiąt tysięcy osób.

UWAGA! Przez cały rok znaczek dostępny w Pałacu Ławica k. Kłodzka.

Największy i najwyższy wodospad w Masywie Śnieżnika, drugi co do wysokości w Sudetach. Powstał na linii uskoku tektonicznego, skąd rzeka Wilczka spada z 22 m do kotła i dalej płynie wąskim wąwozem zwanym kanionem amerykańskim, którego pionowe skały osiągają nawet 25 m. Wokół wodospadu rośnie piękny, stary las mieszany i wznoszą się malownicze skałki. Wodospad wraz z najbliższym otoczeniem objęte są od 1958 roku ochroną i tworzą rezerwat przyrody „Wodospad Wilczki”. Teren rezerwatu przystosowany jest do zwiedzania. Nad wodospadem znajduje się mostek, a wokół niego wyznaczono ścieżki oraz schodki prowadzące do tarasów widokowych, tak by można było oglądać wodospad i wąwóz z każdej strony.

Zagórze Śląskie, a tym samym Gmina Walim – Kraina Sowiogórskich Tajemnic ma nową, niespotykaną atrakcję turystyczną. Brzegi Jeziora Bystrzyckiego połączyła, najdłuższa w Polsce, wisząca kładka o konstrukcji wstęgowej i jedyna wieloprzęsłowa. Nowa kładka, która powstała na miejscu dawnego mostu wiszącego, to dwuprzęsłowa konstrukcja wstęgowa o rozpiętości przęseł 22 - 80 metrów i całkowitej długości prawie 126 metrów. Nie lada atrakcję stanowi wyposażenie kładki. Ustawiona luneta pozwoli podziwiać piękne krajobrazy okalające malowniczo położone Jezioro Bystrzyckie oraz wynurzający się z Góry Choina Zamek Grodno. Ławki posadowione w najszerszych miejscach, zachęcą do odpoczynku, nie tylko pięknym widokiem, ale także multimedialnym wyposażeniem, modułami dźwiękowymi i podświetleniem LED. W ławkach zamontowano urządzenia umożliwiające odtwarzanie efektów dźwiękowych, tj. odgłosy ptaków i szumu wody, zapowiedziane wcześniej przez lektora. Będziemy je słyszeć po naciśnięciu przycisku. Ciekawe jest także oświetlenie w balustradzie kładki z możliwością zmiany kolorów.

"Szwajcaria Lwówecka" to największa poza Górami Stołowymi grupa piaskowcowych form skalnych. Obszar ten położony jest na  południowy wschód od centrum miasta, przy drodze wylotowej w kierunku Jeleniej Góry. "Szwajcaria Lwówecka" leży na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru, na wysokości 250-260 m n.p.m. Zespół skał składa się z oryginalnych form skalnych, labiryntów i urwisk dochodzących do 30 m. powstałych w wyniku intensywnego wietrzenia mrozowego skał. Na szczyt wypiętrzenia można się dostać wejściem od strony parkingu, natomiast ze zlokalizowanego na górze punktu widokowego można podziwiać Pogórze Sudeckie i wijącą się pomiędzy wzgórzami rzekę Bóbr. "Szwajcaria Lwówecka" stanowi lokalną ciekawostkę przyrodniczą, a przez jej teren przebiega żółty szlak turystyczny z Lwówka Śl. do Wlenia oraz kilka szlaków wspinaczkowych.

Żnińska Kolej Wąskotorowa (dawniej Żnińska Kolej Powiatowa) znajduje się w województwie kujawsko-pomorskim. Trasa kolejki przebiega z miejscowości Żnin (stacja Żnin Wąskotorowy) do wsi Gąsawa. Długość całej trasy to 12 km, a czas trwania przejazdu w jedną stronę to około godziny i piętnastu minut. W miesiącach od maja do sierpnia kolejka po trasie kursuje codziennie, często także w dodatkowych terminach. Na trasie kolejki leży m.in. Biskupin, zrekonstruowana starożytna osada będąca muzeum archeologicznym, dostępnym dla zwiedzających. W Wenecji znajduje się natomiast Muzeum Kolei Wąskotorowej. W posiadaniu Żnińskiej Kolei Wąskotorowej jest jedyny na świecie czynny egzemplarz parowozu Px38, pieszczotliwie nazywany „Leonem”.

Żółty szlak pieszy Krainy Lessowych Wąwozów im. Ryszarda Bałabucha ma ok. 12,5 km i prowadzi od bramy wjazdowej na teren Parku Czartoryskich w Puławach na Górę Trzech Krzyży w Parchatce, która jest doskonałym punktem widokowym na Małopolski Przełom Wisły. Trasa przebiega przez sosnowy las, pola uprawne i łąki, wierzchowiny oraz kilka bajecznych lessowych głębocznic i wąwozów, pośród plantacji chmielu i winnic, przydrożnych krzyży i kapliczek oraz karczmy i stoku narciarskiego. W historycznych miejscach w Parchatce znajdują się turystyczne tablice informacyjne. Koniec szlaku znajduje się przy przystanku autobusowym przy drodze nr 824 łączącej Puławy i Bochotnicę, skąd można też łatwo dojechać do Kazimierza Dolnego. Szlak nosi imię najbardziej znanego przewodnika puławskiego Ryszarda Bałabucha, który zmarł w 2018 roku.

Nadwiślańska Kolejka Wąskotorowa powstała w 1892 r. Inicjatorem jej budowy był  miejscowy ziemianin i przemysłowiec. Posiadał on m.in. cukrownię Zagłoba, dlatego też pierwsza linia kolejki powstała właśnie do cukrowni. W pierwszych latach  prowizoryczna kolejka, z drewnianymi szynami, po których wagoniki ciągnęły zaprzęgi konne, kursowała od folwarku Polanówka do cukrowni. Na początku XX wieku powstała kolej żelazna, choć niektóre odcinki jeszcze przez kilka lat obsługiwano trakcją konną. Pierwsze parowozy zakupiono w 1912 roku. Czasy I i II wojny światowej to okres dużej destrukcji kolejki, dopiero po wojnie PKP przejęły tutejsze trasy i obok ruchu towarowego wprowadzono przewozy pasażerskie. W końcu lat 60. XX wieku nastąpił gwałtowny wzrost przewozów towarowych. W 1968 roku do obsługi kolei wprowadzono pierwsze lokomotywy Lxd2 co było początkiem końca trakcji parowej. Ostatni parowóz PX48 wycofano w 1980 roku, a w obliczu wciąż rosnących strat w 2001 roku całkowicie zaprzestano ruchu kolejowego. Obecnie właścicielem kolejki jest Powiat Opolski, a licząca ponad 50 km linia kolejki jest unikatową atrakcją turystyczną w województwie, przebiegającą przez najbardziej atrakcyjne miejsca tej części lubelszczyzny.

Leśny Kompleks Promocyjny „Bory Lubuskie” powstał w1994 roku, kiedy to cały teren Nadleśnictwa Lubsko objęto eksperymentalnym projektem po nazwą: Leśny Kompleks Promocyjny „Bory Lubuskie” (LKP „Bory Lubuskie”) jego zadaniem jest testowanie nowych pomysłów gospodarczych i funkcjonalnych. Obecnie w Polsce w Lasach Państwowych, takich obszarów jest 25. Niezaprzeczalnym symbolem LKP „Bory Lubuskie jest wybudowana w 1999 roku, pierwsza w Polsce murowana wieża, która jednocześnie pełni funkcję widokową i przeciwpożarową. Z tarasu widokowego wieży można podziwiać krajobraz w promieniu około 50 km, a może i więcej, zarówno po stronie Polskiej jak i Niemieckiej. Wieża widokowa, górująca nad lasami w Jeziorach Wysokich, dostępna jest dla turystów od środy do niedzieli.

Wieża widokowa zlokalizowana jest na terenie Geoparku Łuk Mużakowa (ZT Nr 79), który jest jednocześnie chroniony jako park krajobrazowy o takiej samej nazwie. Park Krajobrazowy „Łuk Mużakowa” utworzony został, przede wszystkim, by chronić wschodnią część pięknie ukształtowanej moreny czołowej, która zachowała się w całości stanowiąc unikat na skalę światową. Drewniana wieża widokowa usytuowana jest nad zbiornikiem pokopalnianym Afryka przy ścieżce geoturystycznej „Dawna Kopalnia Babina” (ZT Nr 77). Wieża ma 30 m wysokości oraz dwa tarasy widokowe: na 15 i 24 m wysokości. Z górnego tarasu możemy obserwować największy na pojezierzu antropogeniczny zbiornik pokopalniany Afryka (z lotu ptaka zbiornik przypomina kształtem kontynent afrykański). W dalszej perspektywie obserwujemy bezmiar największego w Polsce kompleksu leśnego Bory Dolnośląskie a w kierunku południowym Góry Łużyckie, Góry Izerskie oraz przy dobrej widoczności również pasmo Karkonoszy.

Szlak rowerowy „Śladami serialu Ranczo” obejmuje miejsca, w których nagrywano popularny serial telewizyjny „Ranczo”. Trasa szlaku rozpoczyna się w Mrozach przy tramwaju konnym, a następnie biegnie przez Rudkę, Kuflew, Jeruzal, a kończy w Łukówcu. Orientację na szlaku ułatwiają przygotowane drogowskazy oraz tabliczki informacyjne ustawione w charakterystycznych dla serialu miejscach. Szlak rowerowy liczy 15 przystanków, którymi są m.in. takie miejsca jak kościół, plebania, rynek ze sklepem „u Krysi” z kultową ławeczką, a także dom Hadziuków czy biuro senatora Kozioła. Fani serialu na pewno zauważą tu jeszcze inne obiekty serialowe, a pomoże w tym mapa ustawiona na rynku w Jeruzalu. Szlak rowerowy „Śladami serialu Ranczo” oficjalnie udostępniono 15 sierpnia 2014 r. podczas trwającego w Jeruzalu Jarmarku Folkowego. Od tego czasu szlak cieszy się ogromnym zainteresowaniem rzeszy serialowych fanów, którzy na własne oczy mogą zobaczyć miejsca, w których realizowano serial.

Historia tramwaju konnego kursującego  na rasie Mrozy – Rudka w latach 1902-1967 związana jest z budową szpitala w Rudce, który powstał w związku z rozszerzającą się w 1898 r. epidemią gruźlicy. Wybitny lekarz bakteriolog doktor Teodor Dunin zaapelował wówczas o utworzenie specjalistycznego szpitala, w którym chorzy mogliby dochodzić do zdrowia. W 1902 r. ruszyła budowa szpitala, który znajdował się kilka kilometrów od stacji kolejowej, na której wyładowywano przywożone pociągiem z Warszawy materiały budowlane. Aby ułatwić ich transport do Rudki, położono tory pod kolejkę. Pierwsi pacjenci pojawili się w Rudce 29 listopada 1908 r. Tego dnia po raz pierwszy, zamiast materiałów budowlanych, tramwaj konny przewiózł ludzi. Kolejka kursowała sześć razy dziennie przez 59 lat, a po raz ostatni odjechała w 1967 r. Na początku XXI wieku postanowiono odbudować tramwaj konny. Uzyskano dotację, odtworzono szlak, położono podkłady, wykonano replikę wagonu i zamontowano szyny na trasie liczącej niecałe 2 km. 28 października 2011 r.  tramwaj konny powrócił do Mrozów.

UWAGA! Znaczek dostępny w sprzedaży poprzez system rezerwacyjny tramwaju >> link >> oraz oddzielnie z odbiorem w siedzibie GOSiR w Mrozach >> link >> w dni robocze od 8:00 do 16:00 lub po wcześniejszym umówieniu telefonicznym do godz. 21:30 oraz w soboty od 10:00 do 14:00 jak również w tramwaju w dniu kursowania.

Szlak Pamięci Cichociemnych „Załusków – Wszeliwy – Brzozów Stary” leży w Gminie Iłów, w powiecie sochaczewskim, w województwie mazowieckim. Upamiętnia operację Cichociemnych „Jacket”. Cichociemni wylądowali pomyłkowo bardzo blisko granicy między III Rzeszą a Generalną Gubernią, która biegła przez Wszeliwy i Brzozów Stary, stąd napotkali opór niemieckich celników. Na Szlaku Pamięci Cichociemnych w Brzozowie Starym znajduje się szczególne miejsce historyczne, gdyż tutaj 28 grudnia 1941 r. zginęli z rąk Niemców pierwsi dwaj Cichociemni. To tragiczne wydarzenie upamiętnia obelisk znajdujący się w miejscu ich walki i śmierci na Skwerze im. Żołnierzy AK Cichociemnych. Na miejscowym cmentarzu przy kwaterze Żołnierzy Września 1939 r. znajduje się ich grób. Warto zajrzeć do kościoła z połowy XIX wieku,  gdzie znajduje się pamiątkowa tablica poświęcona śmierci dwóch Cichociemnych. Przez Szlak Pamięci Cichociemnych prowadzą 4 tablice informacyjne znajdujące się we Wszeliwach (przy Lewiatanie), w Brzozowie  Starym (przy obelisku, na cmentarzu parafialnym i przy szkole).

Został utworzony w 2008 r. Ochroną prawną objął najcenniejsze obiekty przyrody ożywionej i nieożywionej, będące częścią wiekowych lasów, jakie kiedyś otaczały Olkusz od północy. Stanowi obszar leśny ciągnący się między miejscowościami Jaroszowiec i Pazurek. Obejmuje teren prawie 188 ha i jest położony na terytorium Parku Krajobrazowego „ Orlich Gniazd” i obszaru Natura 2000 „Jaroszowiec”. Największą powierzchnię rezerwatu porasta buczyna sudecka, gdzie w runie leśnym rośnie chroniony i rzadko spotykany żywiec dziewięciolistny, a także miesiącznica trwała i czosnek niedźwiedzi. Wilgotne i chłodne północne stoki porasta jaworzyna górska. Łącznie na terenie rezerwatu występuje ponad 300 gatunków roślin naczyniowych, w tym przeszło dwadzieścia gatunków chronionych. Spośród roślin chronionych można tu spotkać między innymi; języcznik zwyczajny, lilię złotogłów, wawrzynek wilczełyko oraz rzadko spotykane storczyki. Jednocześnie na terenie rezerwatu występuje przeszło 100 gatunków zwierząt a także około 4000 gatunków grzybów, w tym 24 objętych ochroną. Niezwykłą atrakcją są potężne Zubowe Skały, najwyższe (440 m n.p.m.) miejsce rezerwatu. Wapienne ostańce o fantazyjnych formach i kształtach tworzą prawdziwe skalne miasto. Przez teren rezerwatu prowadzi przyrodniczo – leśna ścieżka dydaktyczna, tworząca 5 km pętlę.

Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza została oddana do użytku w 1925 roku i jest największą skocznią narciarską w Polsce z homologacją FIS. Jest usytuowana w Tatrach – na północnym stoku góry Krokiew. Punkt konstrukcyjny wynosi 120 m, a aktualnym rekordzistą jest Szwajcar Simon Ammann, który pofrunął na odległość aż 140,5 m. Trybuny mogą pomieścić nawet 50 000 widzów. Wjazd na skocznię umożliwia kolej krzesełkowa, a na szczycie usytuowana jest kawiarnia, z której rozpościera się imponujący widok na Zakopane i okolice. Każdy może poczuć się jak Adam Małysz przed oddaniem skoku.

Ścieżka w Koronach Drzew w Ciężkowicach to niezwykła trasa przyrodniczo - edukacyjna. Rzadko mamy bowiem okazję spojrzeć na las z tak niecodziennej perspektywy, jaką są korony drzew. Kładka, po której spacerujemy ma około 1 km długości, a w najwyższym miejscu wznosi się aż 22 m nad ziemię. To idealne warunki dla miłośników obserwacji przyrody, a w szczególności ornitologów. Sójki, jemiołuszki, sikorki czy też dzięcioły to tylko niektóre z gatunków, które można spotkać w tutejszych lasach. Dla spragnionych wiedzy na Ścieżce ulokowano 8 przystanków edukacyjnych, gdzie „eko tablice” wprowadzają nas w świat pogórzańskiej fauny i flory. Dużym atutem Ścieżki jest jej udostępnienie dla osób niepełnosprawnych, co sprawia, że jest odpowiednim miejscem dla wszystkich, którzy chcą się wybrać na przyrodniczą wycieczkę.

Od 2002 roku z przystani Jędruś w Czorsztynie, organizowane są rejsy gondolami, tak zwanymi "Czorsztyniankami", po zalewie Czorsztyńskim. Przepływy łączą dwa zamki - Czorsztyński i Niedzicki, dzięki czemu bardzo sprawnie i w krótkim czasie turyści mają możliwość zwiedzić ruiny zamku w Czorsztynie, zamek i zaporę w Niedzicy, a także zapoznać się z bardzo bogatą historią malowniczej okolicy. Dzięki stałym kursom gondolowym pomiędzy dwoma brzegami zalewu, możliwe jest szybkie przemieszczanie się pomiędzy dwoma miejscowościami, oddalonymi od siebie o 12 km. bez konieczności  używania środków transportu drogowego. Rejsy gondolowe gwarantują zaznanie niezapomnianych widoków, a także chwil orzeźwienia  w upalne dni. Dodatkowo w porcie gondoli w Czorsztynie na turystów czekają dodatkowe atrakcje w postaci  placu zabaw z  dmuchaną zjeżdżalnią, leżaki i hamaki  znajdujące się w zacienionym zagajniku. Rejsy gondolami odbywają się od 1 maja do końca września.

Szlak Maszkaronów aktualnie łączy 17 miejsc na mapie Tarnowa, które w zabytkowych przestrzeniach skrywają figurki maszkaronów. Nawiązują one od rzeźb, które w XVI-wieku osadzone zostały przez włoskiego artystę Santi Gucciego na attyce tarnowskiego ratusza i odstraszają złe moce, tym samym chroniąc miasto. Współczesne maszkarony stworzone przez tarnowskich artystów również czuwają nad bezpieczeństwem mieszkańców i gości, ale przede wszystkim wywołują pozytywne emocje (bawią, rozśmieszają, edukują, prowokują miłe gesty). Niedawno szlak maszkaronów w Tarnowie wzbogacił się w kolejną rzeźbę. Jest to figurka „Bachusa” autorstwa artysty-rzeźbiarza Mateusza Kijaka.  Znajdziecie ją na Placu Kazimierza Wielkiego, tuż obok dawnego składu win węgierskich Norberta Lippóczego. Prezentowany na znaczku maszkaron to Bachus siedzący na rowerze, z wieńcem winorośli na głowie oraz kiścią winogron w ręce, ma przypominać turystom o bogatej ofercie tras rowerowych oraz tradycjach enoturystycznych. Poznanie szlaku maszkaronów ułatwi mapa z oznaczeniem ich lokalizacji, w której po odnalezieniu danego maszkarona zdobywca wkleja odpowiednią naklejkę.

Jest to główny ośrodek narciarski Białki Tatrzańskiej o dostępności stoków dla wszystkich narciarzy. Coś dla siebie znajdą tutaj zarówno początkujący, średnio-zaawansowani i zaawansowani narciarze. Ciekawostką dla zaawansowanych są dwie trasy z homologacją FIS. Ośrodek dysponuje 6 wyciągami narciarskimi, w tym nowoczesną sześcioosobową koleją linową z osłonami przeciwwietrznymi oraz szeroką infrastrukturą dostępną dla każdego narciarza, taką jak: 8 tras narciarskich różnej trudności, rozbudowany snowpark, trasy biegowe. Na terenie ośrodka znajdują się szkółki narciarskie i wypożyczalnie sprzętu. Po instensywnym dniu, można odpocząć w basenach termalnych.

Stacja Narciarska Śnieżnica znajduje się na północno-zachodnich stokach Śnieżnicy, w Kasinie Wielkiej w Beskidzie Wyspowym. Stacja narciarska Śnieżnica dysponuje czteroosobową krzesełkową koleją linową o długości 1100 metrów oraz wytyczonym torem rowerowym dla miłośników kolarstwa MTB. Sama Śnieżnica wznosi się na wysokość 1006 m. n.p.m. i jest szczytem zalesionym. Okolica obfituje w atrakcje turystyczne o znaczeniu historycznym jak i krajobrazowym m.in. cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej, leśny rezerwat przyrody Śnieżnica chroniący roślinność buczyny karpackiej z bukami liczącymi do 150 lat.