Listy i doświadczenia kolekcjonerów

Z tego co pamiętam to moim pierwszym był czeski znaczek z jaskini Bozkovskiej No. 135, a było to jakoś w 2009 roku. Jako osoba aktywna bardzo często jeżdżę do różnych ciekawych miejsc, a z racji tego że mieszkam na styku trzech granic, mam możliwość zbierania znaczków z Czech oraz Niemiec. Znaczek od razu wpadł mi w oko gdy go pierwszy raz zobaczyłem w sklepie z pamiątkami… ciekawy kształt, pomysł wykonania z drewna.

Mieszkamy w Jedlinie-Zdroju, wokoło jest tyle ciekawych miejsc do zobaczenia w formie jednodniowych, najczęściej weekendowych wypadów i każdą z tych wypraw należało upamiętnić :)  Mamy setki zdjęć, małych pierdółek w różnych formach, odznak, monet itp. 25 kwietnia 2015 roku wzięliśmy udział w rajdzie „I Uzdrowiskowe Wędrówki” i każdy z nas otrzymał na starcie znaczek - Pani wydająca pakiety startowe podpowiedziała, że w Pałacu w Jedlince też są znaczki, więc rajd kończyliśmy z dwoma :)

Pierwszy znaczek zauważyliśmy podczas rodzinnego wypadu na zamek Grodziec luty 2015, ale dopiero podczas kolejnej wyprawy w Sudety w schronisku "Szwajcarka" zakupiliśmy pierwszy znaczek turystyczny, jako pamiątka z naszych wspólnych wypraw w góry. Od tego momentu z każdej wyprawy staramy się przywieźć znaczek ku uciesze dzieci. Ps. znaczki mają swoje honorowe miejsce na ścianie w pokoju syna. Będziemy nadal doposażać naszą kolekcję.

Mój pierwszy znaczek to był znaczek z zamku w Pszczynie, wtedy jeszcze nie wiedziałem że można je zbierać i dowiedziałem się dopiero, gdy pan Henryk Dominiak zapytał się czy chce kupić od niego znaczek. Wtedy wyjaśnił mi wszystko o co chodzi z tymi znaczkami.

U nas zainteresowanie znaczkiem wynikło od naszego 4 letniego synka. Dość często choruje i zawsze zbiera medale dzielnego pacjenta, z których bardzo się cieszy. W tym roku pojechaliśmy do Szczyrku i po trudach jakie włożył w wejście, przy obiedzie w schronisku zauważył znaczek i oznajmił, że chce medal za wejście. Oczywiście kupiliśmy.

Do tej pory w naszej kolekcji znajdują się 4 znaczki, a pierwszy z nich nabyliśmy w ubiegłym tygodniu w Stacji Turystycznej "Słowianka" w Żabnicy. Zaprezentowane były w widocznym miejscu od razu przyciągnęły uwagę mojego syna. Przy zakupie znaczka otrzymaliśmy informacyjną ulotkę przypominająca zakładkę do książki z adresem strony internetowej - po odwiedzeniu strony z mapą znaczków Janek zapragnął zebrać całą kolekcję:)

Wszystko zaczęło się od mojego brata. Będąc raz u niego pokazał mi stronę internetową znaczków turystycznych. Przeglądając mapę ze znaczkami zaczęła się dyskusja, skąd można szybko i bez problemu znaczki załatwić, kupić. Jestem studentem geografii i często zdarza mi się być na jakimś wyjeździe, więc pomyślałem, że nie będzie większego problemu podjechać tu, tam, by zakupić znaczek i przy okazji coś zobaczyć.

Jest to początek mojej przygody ze znaczkami, ponieważ wcześniej nie słyszałem o czymś takim jak ZT. Ostatnio właśnie mówili o tym w Teleekspresie, potem znalazłem stronę internetową i stwierdziłem, że to jest to. Szkoda mi tylko trochę, że tak późno bo ze względu na charakter wykonywanej pracy dużo podróżuję.

Przypadkowo natrafiłem na znaczki, po zejściu z baszty w Czchowie z moją 20 miesięczna córką, chciałem jej kupić taki dyplomik zdobywcy i w oczy rzucił mi się fajny, drewniany medalion, więc go kupiłem. Dopiero po zakupie osoba sprzedająca poinformowała mnie czym jest ten "medalion" itd.

Serdecznie witam wspaniałych kolekcjonerów i ludzi z pasją. Moja pasja zbieractwa zaczęła się pół wieku temu, a kolekcję otworzył brelok od mamy „Znak Zorro” oraz medale zdobyte przez ojca podczas służby wojskowej. W tym też okresie będąc w szkole podstawowej zetknąłem się z turystyką, miałem okazję uczestniczyć w pieszym rajdzie im. Marii Dąbrowskiej. Od tej pory zacząłem zbierać odznaki rajdowe.

Zainteresowanie znaczkami całkowicie przypadkowe - kupiłem ZT nr 60 jako pamiątkę pobytu i już w domu znalazłem w internecie opis Znaczków Turystycznych. Mam nadzieję iż "zbieranie ZT" - nie będzie tylko "słomianym zapałem" i za jakiś czas będę miał kolekcją taką jak na przykładowych zdjęciach (sposobów przechowywania) na Państwa stronie.

Od kilku lat jesteśmy "niedzielnymi" turystami (praca i szkoła trochę trzymają ). Przy odpowiedniej pogodzie lubimy wyjechać gdzieś w ciekawe miejsce dla nas jak i dla dzieci, aby nie spędzać czasu przed TV.

Z ideą znaczka turystycznego - w wydaniu czeskim - zetknąłem się już ładnych parę (naście) lat temu, kiedy to po otwarciu granic można było, nareszcie bez wielkich kłopotów, przekraczać granice, co w moim przypadku oznaczało możliwość wędrówki po czeskiej stronie Karkonoszy, gdzie jest bardzo dużo miejsc posiadających swój znaczek. Ale jak to w czasach studenckich bywa - każdy grosz się liczy więc znaczków nie kolekcjonowałem...

W trakcie wędrówek w niektórych schroniskach górskich proponowano mi zakup takiego znaczka, ale nie byłem zainteresowany, ponieważ nie miałem pojęcia co to jest Znaczek Turystyczny w tej formie. Interesowały mnie znaczki tradycyjne metalowe. 8 lutego br. Marek Wojciechowski zamieścił na FB Grypa Lubię Frombork artykuł dot. Znaczka Turystycznego. Po zapoznaniu się z informacjami zawartymi na stronie internetowej znaczki-turystyczne, stwierdziłem że jest to ciekawa forma potwierdzenia pobytu w danym miejscu oraz ciekawą pamiątką. Postanowiłem na podstawie posiadanych potwierdzeń z wędrówek zamówić znaczki, które zapoczątkowały moją kolekcję.

O znaczkach turystycznych dowiedziałam się przypadkiem. Wszystko zaczęło się oczywiście w górach. Zawsze chciałam mieć kolekcję pamiątek ze schronisk górskich, do których udało mi się dotrzeć. Podczas małego odpoczynku w Strzesze Akademickiej zauważyłam coś co nadawałoby się do tego idealnie.

Przygoda ze znaczkami zaczęła się przez przypadek i całkiem niedawno, bo w minioną sobotę. Ja i Tomasz jesteśmy parą, którą połączyła pasja podróży i odkrywania nowych, niezwykłych zakątków świata. Lista miejsc, które chcemy wspólnie odwiedzić, nie ma końca. W ubiegłym tygodniu odwiedziliśmy Skansen miniatur w Pobiedziskach, a potem wybraliśmy się do Muzeum Narodowego w Poznaniu.

Nasza rodzina nie lubi siedzieć w domu, tak więc sporo czasu spędzamy poza domem. Po za zwykłymi spacerami lubimy też dalsze wypady: zamki, pałace, skanseny. Kochamy też góry i tam właśnie w Murowańcu syn zobaczył znaczek turystyczny. Był to pierwszy znaczek niejako kupiony jako zwykła pamiątka. Później znaczek zobaczyłem w schronisku na Morskim Oku, a także na Luboniu i pomyślałem, że to nie są przypadkowe pamiątki. Trochę pogrzebałem w necie i trafiłem na waszą stronę, wtedy się wszystko wyjaśniło. Jestem typem zbieracza i lubię udokumentować jakoś swój pobyt w danym miejscu, stąd cieszę się, że pojawiło się coś takiego jak znaczek turystyczny.

Kilka lat temu (ok. 6-7) jeden z moich uczniów należący do SKKT powiedział mi o znaczkach, bo sobie gdzieś taki kupił. To był taki chłopiec, którego skutecznie zaraziłam turystyką. Chodził już do gimnazjum, ale dalej chodził ze mną na rajdy. Mówił, że za 10 jest jeden za darmo, ale prawdę mówiąc średnio w to uwierzyłam. Obawiałam się, że nie będzie to do końca uczciwe.

Od wielu lat interesuję się krajoznawstwem oraz turystyką (głównie tą pieszą, plecakową), a znaczki zacząłem zbierać od lipca ubiegłego roku. Zaczęło się od Andrzejówki, potem były schroniska Beskidu Sądeckiego i Pienin, następnie najbliższe mi strony Sudetów, również u południowych sąsiadów. Wcześniej kolekcjonowałem ozdobne pieczątki, teraz można powiedzieć, że działam "na dwa fronty" - stemple i znamki. Jest to niejako uwieńczenie tej frajdy, jaką daje poznanie nowego miejsca, po drugie pamiątka, a po trzecie oczywiście swoista zdobycz. Cieszę się z nowych sudeckich znaczków (Grodno i podziemia walimskie). Będę miał dobry pretekst, żeby niebawem ponownie się w tych miejscach pojawić.

Pierwszy znaczek turystyczny (jeśli dobrze pamiętam) był kupiony W Rainerovej Chacie, a kupiony z uwagi na to, że się mi spodobał (jeszcze wtedy nie wiedziałem o całej akcji kolekcjonowania znaczków turystycznych). Później w miarę organizowania sobie kolejnych wycieczek szukałem tej formy pamiątek. Zbieranie znaczków turystycznych bardzo mnie wciągnęło i teraz chcę sobie uporządkować wszystkie wycieczki i skompletować z nich znaczki turystyczne, a przy okazji znaczki kolekcjonerskie. Traktuję to jako zdrową i interesującą zabawę. Razem z żoną jesteśmy fanami wycieczek turystycznych, zwłaszcza górskich.

Szczerze mówiąc nie jestem pewny który znaczek był pierwszy. Od kilku lat we trzech razem chodzimy po górach. W roku 2014 postanowiliśmy udokumentować swoje wyprawy zbierając punkty do odznaki PTTK GOT oraz metalowe znaczki/przypinki w schroniskach. W jednym ze schronisk w Beskidzie Śląkim natknęlismy się na znaczki turystyczne – od razu wpadły nam w oko i tak się to zaczęło.

Powiem szczerze dokładnie nie pamiętam jak to było, ale na pewno było to podczas wakacji w 2013 roku, gdy wraz z rodziną przebywałem w Otmuchowie i raczej sprawił to przypadek. Chodząc w góry w schroniskach kupowałem takie metalowe znaczki ze schroniskami, bardziej pod kątem aby mieć z nich pamiątkę, kiedyś bawiłem się w kartki pocztowe. W którymś ze schronisk gdy zapytałem o znaczek pokazano mi właśnie drewniany znaczek turystyczny.

Każdą wolną chwilę staram się spędzić w górach i tam dowiedziałem się o znaczkach. W schronisku (chyba to była Magurka) przy kasie były ulotki. A pierwszy znaczek to schronisko pod Babią Górą. W ogóle 90 procent moich znaczków to te ze schronisk. Polecam uwadze te na Leskowcu i Hrobaczej Łące w Beskidzie Małym.

Skąd pomysł na znaczki? Od trzydziestu lat chodzę po górach i w tym roku postanowiłem zarazić swoją pasją starszego syna. A ten, jak każdy siedmiolatek uwielbia zbierać różnego rodzaju pamiątki. Oczywiście w pierwszej kolejności wybór padł na odznaki turystyki pieszej, a przy okazji znalazłem w internecie (nie pamiętam nazwy forum) informację o znaczku turystycznym.

Dużo podróżuję i zwiedzam już od dawna. Nie tylko w Polsce. Zawsze kupowałem jakieś drobne pamiątki z odwiedzanych miejsc. Jednakże czegoś mi w tym wszystkim brakowało. Rok temu kupiłem kilka odznak turystycznych (metalowych). Jednak to nie było to. W listopadzie odwiedziłem Wrocław. Musiałem tam oczywiście zobaczyć Panoramę Racławicką.