Listy i doświadczenia kolekcjonerów

Franek nie ma jeszcze znaczków dopiero zaczyna swoja przygodę. Wojtuś ma 5 lat i ma swoje 26 znaczków, które nazywa medalami. Pierwszy jaki "zdobył" to mając 3 latka wszedł samodzielnie na Szczeliniec i dostał nagrodę znaczek- medal :) i od tego czasu z każdej wycieczki przywozi znaczki.  

Jesteśmy pasjonatami odwiedzania różnych zakamarków Polski i sporo chodzimy po górach. Zbieramy punkty GOT. Mąż uprawia wspinaczkę skałkową i górską oraz jest speleologiem. Znaczki natomiast odkrył nasz dwunastoletni syn Janek, który jako pamiątkę kupił znaczek nr 155 w schronisku Pod Biskupią Kopą w czasie wycieczki szkolnej - klasa była na zielonej szkole w Jarnołtówku w 2018 r. Znaczek nam się spodobał, poszukaliśmy informacji w internecie i uznaliśmy, że zbieranie znaczków będzie dobrą formą udokumentowania naszych wędrówek po Polsce. Zamówiliśmy specjalną gablotę i postanowiliśmy dokupić znaczki z miejsc, które odwiedziliśmy, zanim dowiedzieliśmy się o marce "Znaczki Turystyczne Polska". Czasem nasze wyprawy odbywają się w niedziele lub po godzinach pracy punktów sprzedaży, kiedy część z miejsc "znaczkowanych" jest zamknięta, dlatego też mamy braki w kolekcji. Podoba nam sie również estetyka znaczka i technika wykonania oraz przystępna cena. Żałujemy, że jest jeszcze wiele miejsc, gdzie gospodarze nie postarali się o promocję miejsca w formie Znaczka Turystycznego.

Zainteresowanie tematem znaczków przyznam się szczerze, że pojawiło się dopiero w ostatni długi weekend listopadowy. Zakupiłem pierwszy znaczek w schronisku Strzecha Akademicka. W kolejce do kasy każdy pytał o znaczek turystyczny. To duże zainteresowania sprawiło, że i ja poprosiłem o jeden egzemplarz. Nie świadomy tego czym tak naprawdę jest znaczek turystyczny wróciłem do domu. Po przeczytaniu etykiety sprawdziłem o co chodzi na waszej stronie - i tu nastąpił szok !!! Świetna sprawa, zwłaszcza dla człowieka, który stopniowo zwiedza Polskę i kocha góry. Z mojego regionu mam już 10 znaczków. Żałuję, że dopiero teraz się tym zainteresowałem. Dobrze, że umożliwiacie Państwo nabycie znaczków z miejsc, w których już się było. Stopniowo będę też uzupełniał znaczki z miejsc w których byłem - a torochę się ich uzbierało.

Zainteresowanie znaczkiem  wynika z chęci zwiedzania różnych ciekawych miejsc oraz skłonności kolekcjonerskich :) Istnieje wiele miejsc, których zapewne byśmy nie odwiedzili, gdyby nie znaczek, który proponuje ciekawe miejsca do odwiedzenia. O znaczku dowiedzieliśmy się z Internetu szukając dzienników, w których moglibyśmy zapisywać informacje o naszych wyprawach. Nasze zdobywanie rozpoczęliśmy od Skansenu Miniatur w Pobiedziskach oraz Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie. Zapewne w przyszłości skupimy się na miejscach z okolic Poznania oraz wyprawach w Karkonoszach.

To trochę przypomina obsesję... Przychodzi cicho, bezszelestnie, nawet nie zdajesz sobie sprawy, że istnieje. Tak samo było z pieczątkami PTTK i całą zabawą w odznaki. Nawet nie pamiętam gdzie i kiedy. bywałem tu i tam i widziałem te znaczki. Kolejna pamiątka jakich wiele, ale faktycznie były w każdym miejscu i przedstawiały coś więcej niż "Pozdrowienia z..." widoczne na każdym innym magnesie, drewienku pinie klipie czy czymkolwiek co jest sprzedawane na bazarach, muzeach schroniskach.... Kupiłem jeden....innego dnia drugi... trzeci... były numery na rewersie każdego znaczka. I strona internetowa. Odkrycie, że za zebranie dziesięciu numerów z rzędu daje unikalny jeden jedyny w swoim rodzaju nowy krążek było jak objawienie. Wybierając się na kolejną wyprawę już było planowanie, żeby zebrać podczas tygodnia w Tatrach jak najwięcej, mapy szlaki wszystko. Teraz nie ma opcji inaczej planować tras w nowych miejscach. Znaczek musi być i koniec. Swoją drogą naprawdę cieszy mnie, że w ten sposób promujecie turystykę. kameralnie, trochę po cichu i viralowo. Ale skutecznie. Sam zaraziłem do znaczków kilka osób więc poczta pantoflowa działa.

Jestem z Wrocławia, moja przygoda ze ZT zaczęła się w Arboretum w Wojsławicach ( ZT NR 188 ) w 2016 roku. Będąc w Arboretum chciałem kupić jakąś pamiątkę z tego miejsca i zobaczyłem okrągły drewniany znaczek. W pierwszej chwili myślałem, że jest to magnes, ale okazało się, że jest to fajny znaczek. Po powrocie do domu z ciekawości wszedłem na stronę Znaczki Turystyczne, gdzie dowiedziałem się więcej o idei tych znaczków. Bardzo mi się spodobał pomysł zbierania takich unikalnych pamiątek z odwiedzanych turystycznych miejsc i świadomość, że ZT można kupić tylko w danym miejscu, nie mówię tu o brakujących znaczkach. 

W tym roku w wakacje nie wyjechaliśmy na dłuższy wypoczynek, organizowaliśmy za to jednodniowe wycieczki. W związku z faktem, iż zbieramy monety, ruszyliśmy na podbój województwa świętokrzyskiego. Będąc w Ekomuzeum (Muzeum Przyrody i Techniki) w Starachowicach natknęliśmy się na znaczek turystyczny, który był fajną pamiątką z tamtego miejsca. Po wczytaniu się w zasady znaczków turystycznych stwierdziliśmy, iż będziemy mieli kolejną rzecz do zbierania obok monet i magnesów. W niektórych ciekawych miejscowościach znajdowały się i monety i znaczki, inne były po drodze. W sumie w te wakacje zdobyliśmy 18 znaczków turystycznych, niestety nie udało nam się uzbierać dziesięć kolejnych, żeby wysłać kupony na znaczek kolekcjonerski.

Przygodę ze znaczkami turystycznymi rozpoczęłam w maju br. Namówiła mnie do tego moja starsza siostra. Pierwszym znaczkiem był znaczek nr 258 z Muzeum Narodowego Rolnictwa w Szreniawie. I tak się wszystko zaczęło. Obecnie każdy wyjazd służbowy czy prywatny w pierwszej kolejności poprzedzony jest sprawdzeniem czy w danej okolicy jest znaczek do zdobycia, a i przy okazji jest możliwość odwiedzenia ciekawych miejsc. Moja przygoda ze znaczkami dopiero się rozpoczyna. Od maja br. udało mi się ich zebrać 23 szt. Mam również aplikację na telefonie, więc właściwie każdy wyjazd obecnie jest podporządkowany znaczkom. Mąż śmieje się, że jakąś obsesję mam na punkcie tych znaczków, ale w pozytywnym znaczeniu oczywiście to mówi. No i wspiera mnie w tym. Jednak najbardziej wspiera mnie moja 5 letnia córka Magdalena i to właściwie razem z nią i moją siostrą zbieramy znaczki turystyczne. 

Dziennik jest dla mojej córki 9-letniej, która bardzo jest zainteresowana zbieraniem znaczków turystycznych. Mamy już kilkanaście sztuk i wciąż ta kolekcja się powiększa. Pierwszy znaczek był zdobyty podczas wakacji w Karpaczu była to Świątynia Wang. 

Moja historia ze znaczkiem zaczyna się od rajdu pieszego szlakiem Chopina organizowanym w Golubiu-Dobrzyniu, a zaczynającym się w Szafarni i tam zobaczyłem ogłoszenie o znaczkach. Zawsze chciałem czegoś unikalnego z miejsc, które odwiedzam, a więc były magnesy i naparstki, ale znaczek to coś nieoczekiwanego - niesamowicie prostego, a przy tym ciekawego. W GD uzupełniłem kolekcje o drugi znaczek z zamku no i tak zacząłem szukać w okolicy - mam już cztery zacne znaczki i myślę o następnych. Gratuluję pomysłu!!!

Pierwszym znaczkiem było Muzeum Przyrodnicze w Kostrzynie, jakoś tak się złożyło, że z ciekawości tam wszedłem i zaciekawił mnie znaczek więc go kupiłem. Musiało to być jakoś na początku znaczkowania, bo było to baardzo dawno, jeszcze w podstawówce i przyznam, że tak przeleżał kilkanaście lat, aż ostatnio zaczęliśmy podróżować trochę częściej i zauważając znaczki w odwiedzonych miejscach postanowiliśmy je kolekcjonować.

Stronę odwiedzam regularnie. Wpisuję nr znaczków już zdobytych. Zaczęło się z 15 lat temu, zrobiłem sobie objazdową wycieczkę po Czechach, a dokładniej po Czeskim raju. Tam zdobyłem 32 znaczki i to były pierwsze zdobycze. Potem jeszcze jeden zdobyty na Słowacji. A w Polsce pierwszy był w Baranowie Sandomierskim. Miałem też długą przerwę i tak naprawdę zaczęliśmy intensywnie wraz z synem zbierać znaczki ok. 2 lata temu i trwa to cały czas. Mam ok. 70 ZT z Polski, 1 z Słowacji i ok 45 z Czech.

Ze znaczkiem zetknąłem się na tegorocznej Tour de Calisia. Tam kupiłem pierwszy, potem drugi w Tubądzinie. I poszło. Jednak przyjąłem pewne założenie. Znaczki zbieram jeżdżąc na rowerze. Nie pieszo, nie samochodem. Tylko rower. Jeżdżę bardzo dużo (jak na amatora), to kolejna motywacja do odwiedzania nowych miejsc. I powiem szczerze, już dużo się dowiedziałem o lokalizacjach, które czasami są blisko, a o których nie mamy bladego pojęcia. Idea bardzo fajna, coś jak gra na Xbox-a, ale w terenie. I na rowerze!

Na Znaczki Turystyczne wpadłem zupełnie przypadkowo. Razem z rodziną podróżujemy sporo w kraju i za granicą, jednak przyznam się szczerze nigdzie ich nie zauważyłem. Dopiero w trakcie szukania aplikacji turystycznych na telefon wpadłem na Waszą aplikację, później zainteresowałem się stroną internetową i cała idea bardzo mi się spodobała. 

Moja przygoda ze Znaczkami zaczęła się około 2 lata temu w Muzeum Zabytków Kultury Technicznej
w Gnieźnie, kiedy to Pani tam pracująca powiedziała kilka słów o znaczku i zaproponowała jego zakup. Wtedy to właśnie nabyłem swój pierwszy Znaczek Turystyczny. Następnie już w domu bardziej zainteresowałem się tematem i wszedłem na stronę Znaczków, która uważam za świetne kompendium wiedzy o ciekawych miejscach do odwiedzenia. Dzięki znaczkowej mapie mogę szybko ustalić trasę mojej podróży i jest to dla mnie doskonała motywacja do zwiedzania. Same Znaczki Turystyczne uważam za pięknie wykonane i na pewno będą się świetnie prezentować na ścianie :)

Historia mojego pierwszego znaczka...Zaczęło się dość spontanicznie, przed 5 miesiącami. To była moja pierwsza wspólna wyprawa z obecną partnerką, choć ten wypad chciałem odbyć zanim się jeszcze poznaliśmy. Puszczykowo, Jeziory, Mosina... zainteresowałem się tymi okolicami dzięki książce "Weź wyjdź" autorstwa Patryka Świątka. Nie miałem wówczas jeszcze pojęcia o istnieniu znaczków turystycznych, a moje podróże były znacznie rzadsze oraz "płytsze" niż ma to aktualnie miejsce. 

Znaczki w tym przypadku to świeża historia. W ubiegłym roku byliśmy z synem w "Szklanym Domu" w Ciekotach i kupiłem mu znaczek jako pamiątkę. Dopiero potem po sprawdzeniu w internecie okazało się, że to akcja na większą skalę i że niektóre miejsca "przegapiliśmy", tak jak np. Drohiczyn czy Białowieżę. No i się zaczęło! Syn ma już kilkadziesiąt znaczków z Polski i drugie tyle z Ukrainy (to efekt dwóch wyjazdów wakacyjnych). Okazało się też, że "zasłużył" na znaczki z pojedynczych miejsc, które widzieliśmy kilka lat temu (Niemcy i Austria). Na szczęście w większości przypadków znaczki są dostępne na miejscu, gdy na Ukrainie gdzieś ich nie było, to ratowała nas Pani Ołena z lwowskiego biura ZT. W każdym razie, brakuje już miejsca na ekspozycję - czas pomyśleć o większej tablicy :-))

Mój mąż za czasów szkoły średniej (lata 90-te), należał do PTTK i często podróżował, co zapisywał z zeszycie, w którym zbierał pieczątki. Gdy nasze dziecko skończyło 3 lata zaczęliśmy podróżować całą rodziną i również kolekcjonować pieczątki jako pamiątki z podróży. Przypadkiem dowiedzieliśmy się o Znaczkach Turystycznych i od tego czasu jak tylko takie są do kupienia- nabywamy, przez co córka (aktualnie lat 10), kolekcjonuje je i mamy już 17, i chcemy się rozwijać . Pierwszy był z któregoś ze schronisk pod Śnieżką.

Państwa "Znaczki Turystyczne" wykorzystuję jako środek mobilizujący dzieci do turystyki. Są w takim wieku (4 i 6), że potrzebują namacalną i szybką gratyfikację za trudy :)

Nasza rodzinna przygoda ze znaczkami rozpoczęła się od Kopalni Złota w Złotym Stoku :) To w tym miejscu kilka lat temu wypatrzyliśmy pierwszy znaczek. I od tego czasu oprócz magnesów, jest on obowiązkową pamiątką i miłym wspomnieniem. Nie mamy ich dużo, można powiedzieć, że jesteśmy na początku kolekcjonerskiej drogi, ale jak tylko jesteśmy w miejscu objętym znaczkiem, to staramy się go nabyć. Ostatni nasz znaczek pochodzi z Muzeum Wojska w Białymstoku. Trafiliśmy na niego w dniu premiery, a pan sprzedający znaczki był zaskoczony, że już kilka znaczków sprzedał, że ludzie taka pamiątkę kojarzą. Troszkę ubolewam, że tak mało miejsc jest oznaczonych w woj. podlaskim, ale cierpliwie czekamy. A pomysł na Dziennik wyszedł od mojej córki. Tam gdzie nie było znaczków, prosiliśmy o pamiątkowe pieczątki, zbieraliśmy je na różnych kartkach - a teraz będzie porządek, wszystko w jednym miejscu, razem z biletami i naklejkami ze znaczków turystycznych.

Znaczki turystyczne zupełnie przez przypadek odkrył mój mąż  w jednej z informacji turystycznej, spodobało nam się ich wykonanie i że można je fajnie kolekcjonować. A i nigdy nie mogliśmy się zdecydować gdzie jechać na wycieczkę to tak teraz wybieramy się w miejsca gdzie są znaczki :). Nasze pierwsze znaczki były w Sopocie.

W zbieranie znaczków turystycznych zaangażowana jest cała nasza rodzina. Pieczę nad kolekcją sprawują teściowie. Każdego roku staramy się uzupełniać nasz zbiór o nowe znaczki. Te pierwsze przywieźliśmy z Kazimierza Dolnego. Znaczki turystyczne są dla nas miłą pamiątką, a prowadzenie kolekcji zachętą do podróżowania i odkrywania nowych, nieznanych nam dotąd miejsc w Polsce.

Lubię podróże i gry terenowe. Jakieś 3 lata interesuję się geocachingiem. Ostatnio szukałem aplikacji podobnych do tej i trafiłem właśnie na znaczki turystyczne. Przyznam, że ciekawy pomysł i dużo inspiracji do podróży i poznawania ciekawych miejsc, a przy tym zostaje jeszcze pamiątka w formie znaczka. Szkoda mi tylko, że z Biskupiej Kopy nie wziąłem 2 znaczków, bo byłem tam ze znajomym ostatnio, ale jeszcze tam wrócę. Póki co mam tylko znaczek z Panoramy Racławickiej. Mieszkam we Wrocławiu i kilka razy ją odwiedziłem, a dziś wpadłem tylko po znaczek.

Znaczki znalazłam przez przypadek będąc na wczasach. Zaczęło się od trzech z Górek Wielkich, a już mam 20 głównie z moich okolic. Myślę, że jeszcze w tym roku uda mi się odwiedzić kilka ciekawych miejsc w swojej okolicy, bo jest ich sporo. A na dalsze wyprawy w znaczkowe miejsca szykuję się na następne wakacje. W zbieranie chyba się wkręciłam na dobre.

Pierwszy znaczek turystyczny znalazłam w sklepiku z pamiątkami w Muzeum Helu, miał być prezentem dla teścia, który należy do PTTK. Parę godzin później odwiedziłam też Muzeum Obrony Wybrzeża w Helu i tam był kolejny znaczek. Drugi kupiłam już z przekonaniem, że wrócę do domu i sama sprawdzę, o co w tym chodzi. Przyznam, że teraz mam większą motywację do podróżowania i zwiedzania Polski.

Moja przygoda ze znaczkami rozpoczęła się w tym roku. Pewnego dnia będąc w bibliotece miejskiej w Piotrkowie Trybunalskim, która niegdyś była synagogą, zobaczyłam znaczki z wizerunkiem naszej synagogi. Obok stojaczka ze znaczkami leżały ulotki. Po przeczytaniu jednej postanowiłam zacząć zbieranie znaczków. Obecnie mam ich już około 20 sztuk, głównie z Piotrkowa Trybunalskiego, ale nie tylko. Na stronie internetowej znaczki turystyczne.pl sprawdziłam, czy są też znaczki z miejsc, w których byłam w ubiegłym roku i dlatego postanowiłam je zdobyć.

Moje zainteresowanie ZT nie wiąże się z żadną wyjątkową historią. Jestem mieszkanką Bielska - Białej i sąsiedztwo pięknych okolic natchnęło mnie do pieszych wędrówek po górskich szlakach. W jednym ze schronisk natknęłam się po prostu na znaczek turystyczny, choć szczerze muszę przyznać - nie pamiętam, który był pierwszy. Moja zbieracka natura nie pozwoliła mi jednak poprzestać na jednym znaczku - i tak od schroniska do schroniska, od znaczka do znaczka aż, będąc nad morzem dotarłam również do znaczków z latarń morskich i postanowiłam je również kolekcjonować.

Pierwszy znaczek zobaczyłam w Sali BHP Stoczni Gdańskiej w styczniu tego roku. Nie wiedziałam jeszcze wtedy co to jest i go nie kupiłam. Następny zobaczyłam w Muzeum Ziemi Puckiej i skojarzyłam, że już kiedyś gdzieś takie coś widziałam. Kupiłam i weszłam na Waszą stronę. Obecnie mamy 8 znaczków, które przywieźliśmy z naszych podróży. Jestem Wiceprezesem Klubu Turystycznego PTTK, więc dużo podróżujemy, zwłaszcza po Pomorzu. Rodzinnie "wypuszczamy" się głębiej w Polskę. W zeszłym roku były to Bieszczady, a w tym Góry Świętokrzyskie, Kielce i Sandomierz. Dużo podróżują także nasze córki harcerki. Nie kupujemy wszystkich znaczków z danej miejscowości, tylko wybieramy jeden, który najbardziej nam się podoba. Bardzo żałujemy, że w naszej ukochanej Gdyni nie ma żadnego znaczka, ale mamy nadzieję, że kiedyś się doczekamy.

W tym roku, w trakcie zdobywania szczytu Skopiec, zauważyliśmy (ja z żoną i synem) informację o znaczku ze Skopcem. Zaszliśmy do sklepu zakupić znaczek na pamiątkę, a jako że wędrowaliśmy trochę po górach zakupiłem następne w kolejno odwiedzanych miejscach. Bardzo podobała nam się ich grafika. Potem poczytaliśmy o nich więcej i okazało się, że związane są z ciekawymi miejscami nawet niedaleko nas, o których istnieniu nie wiedzieliśmy. Wydrukowaliśmy sobie wykaz wszystkich znaczków i postanowiliśmy odwiedzać miejsca znajdujące się w pobliżu naszego miejsca zamieszkania. I tak, pojechaliśmy do Szczecina, który dość dobrze znamy i zwiedziliśmy trasy podziemne, co okazało się fantastyczną wycieczką dla naszej rodziny. Poleciliśmy też ją kilku znajomym. Teraz planujemy dalsze wyprawy, których inspiracją są Wasze znaczki. Cieszymy się również z możliwości zakupu znaczków z miejsc, w których już byliśmy, bo trudno byłoby nam do nich wszystkich wrócić - a tyle jeszcze do odkrycia ;)

Pierwszy raz trafiłem na ulotkę informacyjną o znaczkach na wybrzeżu, pierwszy znaczek to Hel początek Polski. Jest to idealna pamiątka z każdego z odwiedzanych miejsc.

Moja przygoda ze Znaczkiem Turystycznym zaczęła się w tym roku gdy przebywałem w trakcie ,,długiego weekendu'' w Kotlinie Kłodzkiej i dwa pierwsze moje znaczki są z pierwszego dnia ,,wypadu'' ze Złotego Stoku, kupiłem je jako pamiątki zamiast magnesów. Dopiero wieczorem gdy wszedłem na stronę www.znaczki turystyczne to zobaczyłem, że tak do końca nie jest to tylko zwykła pamiątka, ale też niezła zabawa i przygoda. Przez kolejne dni to już korzystałem z mapy znaczków i zacząłem ich szukać aby je zdobyć, ale niestety części albo nie było, albo punkty sprzedaży ze względu na okres świąteczny były zamknięte. W każdym razie ,,zaraziłem'' się znaczkiem turystycznym i następny mój urlop planuję już z mapą znaczków aby ich jak najwięcej zdobyć i oczywiście zwiedzić owe miejsca.

Od dziecka co roku wyjeżdżam razem z rodzicami w góry - nie tylko do zatłoczonego Zakopanego, ale także w inne, mniej znane pasma polskich szczytów i wzniesień. We trójkę zawsze podziwiamy krajobrazy i staramy się korzystać jak najlepiej z każdych wakacji i dłuższych weekendów. O Znaczkach Turystycznych dowiedziałam się 3 lata temu, tak naprawdę zupełnym przypadkiem. Natknęłam się na nie po raz pierwszy w Beskidzie Żywieckim, a dokładniej na Hali Lipowskiej. Z początku uważałam je jako formę jednorazowej pamiątki - okej, mały drewniany krążek, można go gdzieś powiesić, więc czemu by go nie kupić. W każdym schronisku jakaś oryginalna pamiątka się znajdzie. Jednak im więcej informacji o Znaczkach odnajdywałam, tym bardziej byłam zaciekawiona ideą oznaczania w ten sposób ważnych, ciekawych miejsc nie tylko w Polsce, ale także w innych krajach. Zaczęłam więc wyszukiwać ich coraz więcej.

Jeśli chodzi o zainteresowanie znaczkami, to na pierwsze natrafiliśmy będąc z dziećmi w Muzeum Kolejnictwa w Jaworzynie Śląskiej w niedzielę. Początkowo zakupiliśmy jako pamiątkę, dopiero w domu doczytaliśmy karteczkę i zdecydowaliśmy rozpocząć zbieranie. Okazało się, że część pozycji już było przez nas odwiedzonych, ale też część ciągle widnieje jako do odwiedzenia, a chęć zdobycia kolejnych znaczków to dodatkowa motywacja odwiedzenia nowych miejsc, szczególnie w przypadku starszego syna, który często ma problem wybrać się z domu dalej niż jego najbliższe okolice. 

Nasza rodzina uwielbia piesze wędrówki. Nasi dwaj synowie: 10 – letni Krzyś i 7 – letni Franek to „urodzeni piechurzy”. Staramy się w dzieciach zaszczepić miłość do przyrody i ojczyzny – wolne chwile lubimy spędzać na górskich szlakach, w muzeach lub na wystawach. Z Wrocławia mamy niedaleko na Ślężę. Szczyt ten zdobyliśmy kilkukrotnie, raz nawet z młodszym synem w wózku. To tam, w 2016 roku na prośbę starszego syna kupiliśmy pierwszy Znaczek Turystyczny. Drugim w „kolekcji” był znaczek z nieczynnej już Kopalni Węgla Kamiennego w Nowej Rudzie. No i tak to się zaczęło.

W góry zawsze mnie ciągnęło, chyba od dziecka. Teraz mam 36 lat i mam już swoje dzieci i mimo, że jeszcze kilka lat temu musiałem nosić dzieciaki, to i tak mnie ciągnęło. Na początku jakoś tak się jeździło w te bardziej popularne miejsca, i jednego roku byliśmy w Siennej pod Czarną Górą, a w związku z tym, że nie zarezerwowałem wcześniej biletów do Jaskini Niedźwiedziej to stwierdziliśmy, że jedziemy wyciągiem na Czarną Górę, a następnie idziemy na pieszo do schroniska pod Śnieżnikiem. Taki przynajmniej był plan. 

W naszym przypadku wyglądało to tak, że od około kilku lat w miarę możliwości czasowych i finansowych wyszukiwaliśmy zamki na dolnym śląsku, po czym udawaliśmy się na zwiedzanie następnie do zamków. Zaczęliśmy zwiedzać sztolnie, bunkry itd. z czasem chętnie też odwiedzaliśmy różnego rodzaju wieże widokowe, pałace, tamy, punkty widokowe, kościoły, ruiny i wszystko co cieszy oko i pozwala poznać swój kraj i nieco historii z nim związanej. W ten oto sposób po zwiedzaniu zamku Świny który zawsze omijaliśmy nie wiedzieć czemu trafiliśmy na wieże widokową na Wieżycy w Dobromierzu. Tam poznaliśmy P. Edwarda z którym zagadaliśmy dość mocno i zwróciliśmy uwagę na krążki drewniane pod koniec wizyty. 

Pierwszy znaczek to No. 529 Muzeum Rolnictwa im.ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu kupiony dla młodszej córki Alicji i od tamtej pory zbiera ona, a my jej pomagamy. Przy okazji zwiedzamy różne ciekawe miejsca w Polsce. Już mamy trochę tych znaczków i na pewno będziemy wysyłać na Znaczek Kolekcjonera.

Przygoda ze znaczkami zaczęła się przypadkiem. W czasie jednego z weekendów i rodzinnych wycieczek zawitaliśmy do muzeum pożarnictwa w Mysłowicach. Tam po raz pierwszy zobaczyliśmy znaczki, zabraliśmy jednak tylko kartkę z informacją o tym co to jest, skąd się wzięło itd. Tydzień później wróciliśmy w to samo miejsce gdzie dzieci kupiły sobie pierwsze znaczki tj Muzeum Pożarnictwa i Muzeum Miasta Mysłowice.

Jeśli chodzi o moje zainteresowanie, to muszę przyznać, że po raz pierwszy trafiłem na znaczki turystyczne w Schronisku na Śnieżniku przypadkiem. Znajomi i żona zamówili sobie po piwku, a dla mnie jako kierowcy i abstynenta była pamiątka na otarcie potu i łez :). Wydawał mi się lokalną pamiątką, ale po powrocie do domu doczytałem, że jest to jakby gra terenowa, która zachęca do poznania okolic miejsc bardzo znanych i odwiedzenia miejsc mniej znanych :) Od tamtej pory zacząłem dopytywać w odwiedzanych miejscach, czy jest ZT dostępny, a wycieczki ubogacałem o wizyty w miejscach "znaczkowych". Tym samym moje wycieczki górskie uległy znacznemu wydłużeniu. Wycieczki muzealne to w moim przypadku głownie zamki górskie, rzadziej muzea i sporadycznie miejsca współczesne. 

Jako pierwszy zakupiliśmy znaczek w Kopalni Złota "Aurelia" dwa lata temu, następny - dopiero w tym roku w Czarnolesie. Obecnie mamy ich 15, jednakowoż, niestety, nie nabyliśmy znaczków w wielu miejscach w Polsce, które zwiedziliśmy w ciągu tych dwóch lat, z uwagi na brak wiedzy o tymże kolekcjonerstwie. Dlatego też postanowiliśmy, jak pisałam w mailu, uzupełnić kolekcję o chociaż dwa znaczki, na razie jest to Łańcut. Skąd zainteresowanie? Otóż przypadkowo - znaczek wisiał w sklepiku kopalnianym i zachęcił nas swoją oryginalnością i przyjemnym wyglądem.

Jestem z żoną zapalonym turystą, do tej pory zbieraliśmy magnesy na lodówkę i przez przypadek kupiliśmy znaczek z Muzeum w Opatówku nr 512, ale nieświadomi zakupu znaczków nie kontynuowaliśmy tego hobby. Zawsze jednak był to magnes. Dopiero poprzez stronę FB mojego kolegi Adama „wpadłem” na stronę Znaczki Turystyczne i dowiedziałem się jak i czym to się je. Odwiedziłem co najmniej 80 miejsc znaczkowych, na 90 % mam magnesy, widokówki, bilety i zdjęcia – tutaj rzadko się fotografuje, raczej skupiam się na miejscach w których byłem. Ostatni 6 dniowy urlop zaowocował 20 znaczkami i mniejsza ilością magnesów niż do tej pory.

Jeżeli chodzi o znaczki to muszę przyznać, że to mój pierwszy (ZT 790)... koleżanka zbiera odkąd zaczęła się wspinać po górach i gdy zabrałam się z nią na wspinaczkę i zdobyłam swoją pierwszą górę, to chciałam mieć z tego wejścia pamiątkę.

Nasza historia ze ZT rozpoczęła się w tym roku. Jako pierwszy został zdobyty znaczek z Biskupiej Kopy, jako nagroda dla dzieci za zdobycie szczytu. Od tej pory jest to już rytułał, że po wdrapaniu się na górę nagradzamy dzieci "medalem"  w postaci ZT. Nagroda za Wielką Sowę jest wyjątkowa, ponieważ starsza córka (4 lata) zdobyłą ją całkowicie o własnych siłach, młodsza (2 lata) podróżuje w nosidełku ;)

Czy to można nazwać zainteresowaniem? Hehe planuje urlop pod mapkę ze znaczkami ;) - taki żart. Pierwszy znaczek kupilem na Słowacji (CHODNIK W KORONACH DRZEW) bo nic innego nie było w sklepie z pamiątkami, a drugi w Malborku.Zbieram drugi rok.

Moja historia ze znaczkiem turystycznym zaczęła się w sposób następujący. Na początku bieżącego roku postanowiłam (jako nauczyciel wychowania przedszkolnego) zorganizować wycieczkę dla dzieci do Muzeum Archeologiczno - Etnograficznego w Łodzi. Miała być to część realizacji priorytetów ministerialnych związanych z wychowaniem narodowym i patriotycznym. Dziękitemu dzieci zaskarbić sobie miały wiedzę nt. życia na polskiej wsi i jej obyczajów. Przy okazji tejże wizyty dostrzegłam w kasie muzeum znaczek turystyczny i od razu postanowiłam go zakupić jako pamiątkę. Kolejno zaczęłam w internecie wyszukiwać dalszych informacji na jego temat, miejsc, w których można go nabyć. Tak też moja przygoda ze znaczkiem turystyczny trwa nadal :-) 

Przygoda ze znaczkami dopiero się zaczęła, owa Telesforówka była pierwszym wypadem w góry jaki odbyliśmy z moim mężem, dzieckiem i psem. Wcześniej mąż nie przepadał za chodzeniem po górach, ale postanowił się dla mnie poświęcić i wyjechaliśmy na weekend do Brennej. Pierwszego dnia nie doszliśmy nigdzie, dziecko zrobiło się marudne, mąż nie spodziewał się, że tak ciężko mu będzie z dzieckiem w nosidełku, a pogoda stawała się niepokojąca, więc zrezygnowaliśmy z wędrówki i wróciliśmy do domu. Taki obrót sprawy bardzo zmobilizował mojego małżonka i drugiego dnia postanowił, że „gdzieś dojdziemy”. I tak zrobiliśmy. Z radości kupiliśmy metalowy znaczek, nie wiedząc o tym, że to z drewnianym jest więcej zabawy. 

Pierwszym znaczkiem był nr 19 Schronisko na Turbaczu, a zakupiony był już tak dawno że nie pamiętam kiedy. Miała to być pamiątka z pobytu w schronisku i została na tyle, że w schronisku byłem już kilkanaście razy. Wszystkie drogi na Turbacz są mi znane. Dopiero całkiem niedawno dowiedziałem się o tym iż można się w zbieranie znaczków dobrze bawić, a przy tym dużo zwiedzić.

Co do historii, to dowiedziałam się o znaczkach zupełnie przypadkiem. Byliśmy w Muzeum Zabawek w Krynicy (31 lipca) i przy powrocie dopadłam do ulotek przy sklepie z pamiątkami. Patrzę, Znaczki Turystyczne i już wiem, że to jest to, podoba mi się. Pani sprzedawczyni przypadkiem usłyszała, jak chwaliłam się tym rodzinie i okazało się, że tutaj jest pierwszy znaczek. Najlepsza chyba była informacja, że najbliższy jest na Jaworzynie, gdzie wdrapaliśmy się dosłownie dzień wcześniej, a że ze mnie uparta bestia, to nie chcę prosić o wysyłkę, tylko wyleźć tam jeszcze raz i kupić sobie sama. Potem do kolekcji doszedł jeszcze znaczek z Ogrodów Biblijnych w Muszynie i z Muzeum Nikifora w Krynicy. Po powrocie do domu zapoluję na te z moich okolic, bo trochę tam ich jest, jak się okazuje.

Totalnie mnie trafiło. Do tej pory od 15 lat zbieram kolekcjonerskie łyżeczki pamiątkowe z całego świata, magnesy i inne charakterystyczne bibeloty z odwiedzanych rejonów, ale te drewniane krążki ZT to ostatni wirus, na który zachorowałam i wcale się nie chcę leczyć tylko zarażam innych. Ku mojej uciesze mąż też wpadł po uszy, choć się zarzekał. Cudowny pomysł, te drewienka mocno intensyfikują nasze wojaże. Motywują, kierunkują znacznie nasze trasy, co w naszym przypadku jest bardzo istotne i pozwalają odkryć miejsca nieznane, których nigdy bez nich byśmy nie odkryli.

Mam na imię Arek i pochodzę z Górnego Śląska. Mój pierwszy znaczek kupiłem na Zamku w Mosznej. Zawsze z każdej wycieczki przywoziłem do domu małą pamiątkę z napisem miejsca w którym byłem. Znaczki nadały się idealnie. Do tego dochodził fakt, że było to coś innego niż magnesy i pocztówki. Po zakupie kilku egzemplarzy przyznam szczerze że temat upadł. Ostatnio byłem w kopalni srebra w Tarnowskich Górach i znów zauważyłem Wasze znaczki.Kupiłem od razu dwa. Wszedłem na stronę, ściągnąłem aplikację. Zaprosiłem do zabawy mojego najlepszego kumpla. Efekt ??? Z ostatniej wyprawy do Raciborza przywozimy dwa drewniane medale. Teraz gdy gdzieś jedziemy najpierw oglądamy Waszą aplikacje. Jest tam sporo ciekawych miejsc, o których nie mieliśmy zielonego pojęcia. Na chwilę obecną mam 11 znaczków z Polski i jeden z Czech. Liczba może nie powala na kolana, ale mamy szczęście bo w naszym województwie znaczków jest całe mnóstwo.