Listy i doświadczenia kolekcjonerów

Moja przygoda, zainteresowanie Znaczkiem Turystycznym trwa od niedawna. Przyznam, że gdzieś tam przewijało się podczas wojaży, ale tak na dobre, decyzja o zakupie zapadła w miejscu bliskiemu mojemu sercu, a mianowicie w Helu. I tam właśnie została zakupiona kolekcja: Hel - Początek Polski, Kopiec Kaszubów, Muzeum Obrony Wybrzeża, Muzeum Helu. Nie jest to na razie duża kolekcja, ale małymi kroczkami do przodu. Posiadam też po jednym z Czech - Skalne Miasto i Słowacji - Bachledowa Dolina. Jest to też większa motywacja do zakupu nowych znaczków i oczywiście zwiedzania nowych miejsc. 

Jeśli chodzi o Znaczki Turystyczne natknęłam się na nie dopiero około miesiąc temu w jednym ze schronisk chyba w Schronisku Magurka. Czekając w kolejce zauważyłam plakat z informacją o nich. Bardzo często bywam w górach oraz w innych miejscowościach, dlatego też byłam zaskoczona istnieniem znaczków i takim pomysłem na turystykę oraz, że nie widziałam ich wcześniej. Z racji zbliżających się świąt pomyślałam, że byłaby to piękna pamiątka po miejscach zwiedzonych oraz dla osób z którymi miałam przyjemność te miejsca zwiedzić.

Historia naszych wędrówek z córkami zaczęła się w 2007 roku. Byliśmy wtedy, ja z mężem i trzema córkami, po raz pierwszy w górach w 15 rocznicę ślubu - 22 sierpnia 2007 roku. I to była Śnieżka. Wtedy moja najmłodsza córka kupiła okrągły widok Śnieżki. Dwa lata temu będąc w Schronisku Jagodna moja córka Karolina postanowiła, że teraz na nowo zacznie zbierać znaczki turystyczne. Ma ich teraz 7 sztuk ze schronisk: Samotnia, Szrenica. Śnieżnik, Odrodzenie, Bacówka Jaworzec, Trójstyk Granic. Teraz już jeździ ze znajomymi w góry, natomiast ja z mężem każdy urlop spędzam w górach i zbieram magnesy z widokami gór.

Idea znaczka jest mi praktycznie znana od początku jej istnienia. Jako, że jestem częstym gościem w Beskidzie Śląsko-Morawskim, znaczki widziałem w Czeskich schroniskach już na początku XXI w. :). Ale znając siebie i swoje ciągoty do różnego rodzaju kolekcji (znaczki, pocztówki..) odpuściłem... Temat powrócił gdy pojawiły się dzieci, więc znaczek powrócił jako jedna z motywacji do chodzenia po górach. Pierwsze było schronisko na Błatniej, później kolejne i kolejne. Następnie zaczęły przybywać znaczki zamków i okolicznych atrakcji. No i wreszcie aplikacja, która bardzo ułatwia życie pozwala zwiedzić również te mniej znane atrakcje albo odwiedzić ciekawe miejsca, do których by się nie trafiło, gdyby nie turystyczny znaczek. Udało nam się " zarazić" ideą rodzinę z Łodzi i tak po cichu rywalizujemy :). Mam nadzieję, że znaczki pojawią się również na szczytach i przy atrakcjach Tatr Zachodnich, bo jak widać na mapie za Doliną Strążyską jest czarna znaczkowa dziura. Przypuszczamy, że temat jest ciężki, bo gdyby schroniska chciały mieć to już by miały, no ale jako turysta powitałbym je z radością.

Nasza historia ze znaczkami turystycznymi zaczęła się dopiero kilka tygodni temu. Byłem wtedy z żoną i dwoma kilkuletnimi córkami w schronisku na Śnieżniku gdzie dzieci zobaczyły plakat ze znaczkami i koniecznie chciały je sobie kupić, pomimo że staliśmy w kolejce prawie pół godziny. Dopiero gdy mieliśmy pierwszy znaczek sprawdziliśmy na stronie, że można ich mieć więcej, że jest mapa miejsc ze znaczkami i program nagradzający zebranie 10 kolejnych numerów. Była to świetna mobilizacja dla dzieci do zwiedzania kolejnych miejsc, bo już od kilku lat próbowałem zachęcić dzieci do turystyki weekendowej, raczej bez większych sukcesów, a znaczki turystyczne załatwiły to w jednej chwili. Już po zejściu ze Śnieżnika dzieci zaplanowały kolejny weekend gdzie pomimo brzydkiej pogody weszliśmy na Szczeliniec, a w kolejnym tygodniu byliśmy w Bardzie i Międzygórzu. Teraz wyjazdy na weekend w góry są dla dzieci przyjemnością, a nie nudnym spędzeniem czasu i to one namawiają żeby gdzieś wyjechać. Ja sam korzystam z mapy znaczkowej ponieważ lubię turystykę motocyklową, gdzie sama jazda jest już przygodą, a teraz nie muszę dziesiąty raz jechać w to samo miejsce tylko planuje wyjazdy tak żeby dotrzeć do znaczkowych miejsc dla urozmaicenia podróży.

Pasję do podróży zaszczepili nam rodzice, którzy po „odchowaniu” dzieci zaczęli korzystać troszkę więcej z życia i podróżować po Polsce ;) Wraz z paczką znajomych zwiedzają różne miejsca i również zbierają znaczki i to właśnie od nich dowiedziałam się o ich istnieniu. Decyzję o zbieraniu znaczków podjęliśmy z partnerem momentalnie i pierwszy znaczek przywieźliśmy z naszego wspólnego wyjazdu do Niechorza (latarnia morska). Od tej pory zebraliśmy już kilka, a po znalezieniu informacji, że można domówić brakujące zrobiliśmy listę miejsc, które zwiedziliśmy razem od początku  znajomości, a z których nie mamy znaczka, bo nie wiedzieliśmy jeszcze, że będziemy razem zbierali, bądź są dostępne tylko korespondencyjnie. :) To bardzo przyjemna inicjatywa, a i oryginalna pamiątka z odwiedzonych miejsc :) W przyszłym mieszkaniu planujemy wspólnie przeznaczyć jedną ścianę na mapę miejsc, które zwiedziliśmy i ozdobić ją właśnie znaczkami.

O Państwa stronie dowiedziałam się od syna, u którego w październiku zaszczepiłam chęć zwiedzania różnych miejsc z ciekawą historią. On wypatrzył taką informację w witrynie zamkniętej informacji turystycznej w Sandomierzu. Natomiast ja z mężem od lat jeździmy po Polsce zwiedzając i byliśmy w wielu miejscach ujętych na Państwa znaczkach i żałujemy, że dopiero teraz możemy mieć dodatkową frajdę opisując nasze podróże w dzienniku i zbierać znaczki.

Moja historia zbierania znaczków turystycznych sięga niedawna bo pierwszy znaczek zdobyłam wiosną tego toku. Był nim znaczek  Kołobrzeg-latarnia morska. Od tego się zaczęło. Pomimo, że całe życie mieszkam nad morzem, w większości w Gdańsku, od niedawna ciut dalej bo w Redzie, w tamtych okolicach, w ogóle w wojewodztwie zachodnio-pomorskim, bylam po raz pierwszy. Poza tym interesuję się turystyką, zwiedzaniem, skończyłam również studia w tym kierunku. Znaczki przyciagnęły moją uwagę swoim pięknym wykonaniem, wytłoczeniem wzoru w drewnie. Zwiedzając nasz kraj, lubie kupić wszędzie coś na pamiątkę. Zamiast pocztówek robię własnoręczne zdjęcia, a taką pamiątkę pobytu stanowią teraz właśnie znaczki.

Lubię poznawać nowe miejsca. Za czasów studenckich zaczęłam chodzić po górach, co nastąpiło dość późno w moim życiorysie. Był 2011 rok. I moja piąta w ciągu kilku miesięcy wyprawa górska. Wielkie słowo – „wyprawa”, a tak naprawdę jednodniowa wycieczka na Stożek. I tam właśnie po raz pierwszy zdobyłam, żeby nie zabrzmiało komercyjnie, mój pierwszy Znaczek Turystyczny. Przypisałabym mu jedną cechę – taki „akuratny”. Jako pamiątka nie za duży i nie za mały, ekologicznie drewniany. Zawodowo, mając wyczulone oko na estetykę wykonania, od razu zwróciłam uwagę na detale. Było na nim wszystko to, co istotne, a na dodatek ładnie zaprezentowane. Spodobało mi się również numeryczne uporządkowanie. Z perspektywy czasu stwierdzam, że to niesamowicie mobilizuje.

Moje pierwsze znaczki zdobyłem będąc z małżonką w podróży poślubnej na Helu. Wszystkie 4 - od tego się zaczęło. Później były góry i również znaczki, a potem znaczki ze swojego regionu. Teraz zbliżam się już do 50. Sytuacja pandemiczna trochę nie sprzyja ale myślę, że w przyszłym roku dobrnę do 100.

W paru miejscach w których byłem widziałem ZT. Jednak nr znaczka ponad 200 nie napawał Mnie optymizmem bo jak zdobyć wcześniejszych 200, więc odpuszczałem. Przełomem było zerknięcie na strone ZT i przegląd mapy z wydanymi znaczkami, na których zobaczyłem ten z Doliną Wodącej czy też Rezerwatem  Pazurek. Byłem w tych miejscach (w Wodącej 3 razy - na razie jest to jedyna dolina na jurze, w których byłem, przez którą nie przepływa żadna rzeka czy też potok, z potężnymi ostańcami i jaskinią na Biśniku ) i nie mam z tych miejsc innych pamiątek poza fotkami i wspomnieniami. Podsumowując.... 3 tyg. temu w drodze na Babią Górę już w planach miałem nabyć znaczek w schronisku na  Markowych Szczawinach, tak też uczyniłem, natomiast nie było znaczka samego schroniska. Wracając do Krakowa z Zawoi nie odpuściłem, by zobaczyć Wodospad na Mosornym. Była to niedziela, a we wtorek czy środę 2-3 dni później premiere miał znaczek z tego miejsca. I jak tu nie zbierać znaczków.

W zasadzie za sprawą mojego męża, zainteresowaliśmy się znaczkami i bardzo nam się spodobało. Pierwszy znaczek kupiliśmy w Sądeckim Parku Etnograficznym w maju tego roku. Sytuacja z covidem jeszcze zweryfikowała nasze plany wyjazdowe. Ograniczamy się do jednodniowych niedzielnych wyjazdów. A z racji pozyskania znaczków, teraz wybieramy te trasy, z których pozyskamy znaczek. Mieszkamy w Małopolsce i mamy jeszcze sporo do odwiedzenia. Znaczków mamy 6, ale z tymi zakupionymi będzie już 11. Mało tego, na naszym dyskusyjnym klubie książki "zaraziłam" tym naszych kolegów i w pracy z jednym kolegą wciąż rozmawiamy o naszych weekendowych "zdobyczach". 

Jeśli chodzi o naszą przygodę ze "znaczkami turystycznymi" to generalnie w tym roku rozpoczęliśmy z rodziną zbieranie różnych odznak turystycznych PTTK zgodnie z ich regulaminami. Uświadomiliśmy sobie, że byliśmy w wielu miejscach i nie przywiązywaliśmy wagi do np. zbierania jakichkolwiek potwierdzeń. Zawsze kupowaliśmy jakieś tam drobne upominki, ale nie miało to celu kolekcjonerskiego. Znaczki Turystyczne pokazał mi kolega - i tak trafiłem na Państwa stronę internetową. Stąd też moja prośba, by uzyskać kilka znaczków z miejsc, które odwiedziliśmy i dla których mogłem udokumentować np. fotografią nasz pobyt. Teraz już wiemy jakie pamiątki kupować i jakie potwierdzenia zdobywać.

Moim pierwszym znaczkiem był 701 z Niechorza. Dowiedziałem się o znaczkach od kolegi z pracy. Wcześniej byłem w wielu miejscach, w których są dostępne ZT, ale nie miałem świadomości , że kolekcjonowanie ich może być ciekawe. Są to naprawdę ciekawe miejsca. Dodatkowo jeszcze można zdobyć te kolekcjonera. Nie mogę się doczekać swojego pierwszego. Dodatkowo prezentacja znaczków może być ciekawa. Przesyłam w załączniku zdjęcie wykonanego "dekoru " ze znaczkami jakie posiadam. Bardzo spodobał się mojej żonie i znajomej, która niedawno u nas była z zachowaniem reżimu sanitarnego.

Co do Znaczka Turystycznego to "zaraziła" mnie moje koleżanka - geolog, która zbierała te znaczki również na Słowacji i chyba też na Węgrzech. Opowiadała o nich, że to jest taka fajna i niepowtarzalna pamiątka z danego miejsca. Pewnego razu poprosiła mnie bym poszedł z nią na Turbacz bo brakował jej znaczek z tego miejsca. To było już trochę lat temu, nie pamiętam dokładnie, ale coś pomiędzy 2006, a 2007 rokiem. Czyli dość dawno temu;). I ja wtedy niejako "przy okazji" tej wyprawy, na pamiątkę, też kupiłem sobie taki znaczek Schroniska na Turbaczu. I to był mój pierwszy znaczek:). I przez to tak pomału tworzy się kolekcja z miejsc, które odwiedzam niekiedy turystycznie, nieraz przez przypadek, a niekiedy "specjalnie" dla znaczka. 

Przygoda z znaczkami turystycznymi zaczęła się podczas wycieczki do Krynicy. Mój czteroletni wówczas syn z wielkim wysiłkiem sam wyszedł na Jaworzynę Krynicką.Wówczas chciałem go jakoś nagrodzić. To tam kupiłem mu pierwszy znaczek i wręczyłem jako medal sprawiając mu ogromną radość. Potem na innej wycieczce spotkałem ZT zaciekawił mnie bardzo, po zakupie wszedłem na waszą stronę i tak zaczęła się przygoda ze znaczkami.

Moim pierwszym znaczkiem był znaczek słowacki ze Słowackiego Raju - zabrali mnie tam koledzy w ramach prezentu urodzinowego, a znaczek kupiłam sobie, by mieć pamiątkę tamtego miłego dnia:). Polskim pierwszym znaczkiem było chyba schronisko na Luboniu Wielkim. Właściwie to zaczęłam zbierać znaczki, bo były ładną, ekologiczną pamiątką z miejsc, które odwiedziłam. Niestety na początku wybierałam tylko znaczki, które mi się podobały wizualnie i tak jest wiele miejsc, w których byłam, a znaczka nie kupiłam (niestety nie robię sobie zdjęć "siebie z obiektem"), a i nie zawsze mam potwierdzenie pobytu także niektóre miejsca będę musiała odwiedzić jeszcze raz - szczególnie schroniska górskie. Na szczęście uwielbiam przemierzać górski szlaki - kilka razy te same, więc mam nadzieję na uzupełnienie kolekcji.

Moja przygoda ze Znaczkiem Turystycznym zaczęła się ponad 10 lat temu i była bardzo przypadkowa. Podczas jednej z wędrówek po Karkonoszach zawitałem do obserwatorium na Śnieżce. Wtedy funkcjonowała tam jeszcze restauracja i tam przy okienku z pamiątkami i widokówkami dojrzałem drewniany krążek. Pomyślałem sobie, jakiś breloczek, zawieszka do samochodu? Pan w okienku wyjaśnił, że to taka akcja zbierania znaczków z różnych miejsc, coś jak zbieranie pieczątek, generalnie odesłał do Waszej strony. No i się wciągnąłem:).

Wydaje mi się, że dowidziałem się o znaczkach turystycznych z internetu i okazało się, że w moim mieście Tczewie jest ich sporo, więc je kupiłem. Potem będąc na wycieczkach, starałem się kupić chociaż jeden, żeby była pamiątka. Teraz mam ich około 50, plus te, które kupiłem od Państwa. Żałuję, że wcześniej się nimi nie zainteresowałem, bo na pewno bywałem w ich okolicach, ale nie mam pamiątek :) Cieszę się, że one są, bardzo dobry pomysł. 

Pierwszy raz zobaczyliśmy znaczki wyeksponowane w sklepiku z pamiątkami gdzieś w Czechach, ale wtedy nic o nich nie wiedzieliśmy. Dopiero kiedy na zakupionym magnesiku trafiliśmy na adres stronki z czeskimi znaczkami dowiedzieliśmy się, że w Polsce również można je kupić. Mąż ma żyłkę zbieracza-kolekcjonera, więc postanowił zbierać znaczki z miejsc, w których byliśmy. Pierwszy krążek zakupilismy w arboretrum w Wojsławicach. Mamy już ok. 10 znaczków. W tej chwili włączyły się do tego też dzieci i ich znajomi.

Jeżeli chodzi o zainteresowanie znaczkami turystycznymi to zaczęło się to 10 lat temu. Pierwszym znaczkiem była Latarnia Morska w Kołobrzegu "zdobyta" w czasie pobytu wakacyjnego w tym mieście. Później już tak poszło, że starałem się pozyskiwać znaczki w miarę możliwości przebywając w kolejnych miejscach (ale też nigdy nie robiłem problemu z braku dostępności). Na chwilę obecną posiadam około 100 znaczków turystycznych, jednak są one zbyt rozproszone, aby ubiegać się o Znaczki Kolekcjonera (może kiedyś uda mi się uzyskać kolejne 10 ZT, aby taki ZK uzyskać). Jako ciekawostkę traktuję fakt, że wśród zamówionych "starych wersji" są między innymi dwa ZT ze Stargardu, które posiadam w wersjach aktualnych (bez Szczecińskiego).

Znaczek turystyczny znalazłem stosunkowo niedawno bo w tym roku. Razem z dziewczyną staramy się dużo wędrować szlakami turystycznymi i odwiedzać schroniska pttk. Jesteśmy raczej typami ludzi, którzy odpoczywają bardziej w lesie niż wśród ulicznego zgiełku. Wcześniej zbieraliśmy przypinki i odznaki z tych schronisk, ale większość z nich była stylistycznie różna. Znaczek turystyczny wydaje się dla nas odpowiednią pamiątką z tych miejsc :) Choć pierwszym znaczkiem kupionym był ten z Bacówki na Maciejowej, to pierwszym schroniskiem jakie odwiedziliśmy było Schronisko na Przehybie. 

Zainteresowanie ZT zrodziło się jakoś około roku temu. Szukałem ciekawych miejsc turystycznych i natknąłem się właśnie na znaczki, pomyślałem,  że to całkiem ciekawy pomysł. Poczytałem więcej o idei owego krążka i sprawdziłem jakie miejsca są nim oznaczone. Moim pierwszym ZT był ten o numerze 666 - Muzeum Dawnego Kupiectwa w Świdnicy, zobaczyłem na miejscu jak prezentuje się taki znaczek i uznałem, że to jest dobra i trwała pamiątka, a nie jakaś chińszczyzna. Aktualnie w mojej kolekcji jest 128 ZT, 10 okolicznościowych i 1 noworoczny.

Moja przygoda ze znaczkami turystycznymi zaczęła się kilka lat temu zupełnie przypadkowo w trakcie wyprawy turystycznej w Beskidach, gdzie w jednym ze schronisk (Maciejowa w Gorcach) zakupiłem pierwszy taki znaczek. Potem następne kupowałem już wg listy i wszędzie tam gdzie byłem sprawdzałem wcześniej czy mogę zakupić znaczek.To dla mnie wspaniała forma kolekcjonerstwa, wprawdzie mam ich jedynie 40, ale kolekcja stale się powiększa.

Od dawno przemieszczam się po Polsce, a zwłaszcza po Dolnym Śląsku w celach turystycznych, także po obiektach nieudostępnionych do zwiedzania typu ruiny pałaców, sztolnie itd. Nie pamiętam, kiedy kupiłem pierwszy znaczek, mam ich obecnie, zaledwie ok. 100. W wielu miejscach, w których byłem nie było wtedy jeszcze znaczków. Uważam, że znaczek turystyczny jest najbardziej trafioną i gustowną pamiątką, która jednoczesnie zachęca do poznawania nowych zakątków, miejscowości - zwłaszcza tych mniej odwiedzanych, a niemniej pięknych. Posiadam także Dziennik Turystyczny z naklejkami, który uzupełnia mój 10-letni syn, uczestnik wycieczek. 

Zaczęło się w czerwcu. Pojechaliśmy z mężem i synem do Jaskini Raj. Tam syn w sklepie z pamiątkami zobaczył znaczek turystyczny. Pani sprzedająca opowiedziała na czym to polega i stwierdziliśmy, że to dużo ciekawsze niż zbieranie magnesów :)

Jeszcze tydzień temu nie miałam pojęcia, że istnieją Znaczki Turystyczne. Byłam kilka dni w Czeskiej Szwajcarii i w przedostatni dzień postanowiłam kupić jeszcze magnesy na pamiątkę w informacji turystycznej w Krasnej Lipie. Krasna Lipa to było nasze miejsce wypadowe. Kupiłam kilka magnesów i takie fajne drewniane kółko :-) Wieczorem zauważyłam, że na tym fajnym drewnianym kółku jest jakiś numerek i kod QR. Zeskanowałam kod i ... bum !!! Strona Turisticka Znamka wyjaśniła mi wszystko. I tak oto zupełnie nieświadomie zostałam posiadaczem mojego pierwszego Znaczka Turystycznego.

Zainteresowanie wzięło się z tego, że z bratem i rodzicami jeździmy w różne miejsca i chcieliśmy jakoś upamiętnić to, że byliśmy w danym miejscu. Znaczki przyciągnęły naszą uwagę, więc kupiliśmy pierwszy z Doliny Pięciu Stawów. Aktualnie w naszych kolekcjach mamy 11 znaczków polskich i 1 czeski. 

Znaczki zaczęliśmy zbierać kilkanaście lat temu trudno powiedzieć, który był pierwszy, mamy już ponad 100 szt. Często odwiedzamy stronę internetową zwłaszcza podczas planowania wakacji szukamy znaczkowych miejsc. Również profil na FB mam polubiony i wrzuciłam kilka postów związanych ze zdobyciem znaczków. Mam już przygotowanych 10 zamówień, więc raz w miesiącu postaram się zamówić brakujące znaczki w miarę możliwości finansowych, tak aby zdobyć znaczki kolekcjonerskie.

Na Znaczek Turystyczny trafiłam przypadkiem poprzez facebook kilka dni temu. Bardzo lubimy z rodziną jeździć po Polsce i do tej pory na pamiątkę z wyjazdów przywoziliśmy widokówki i magnesy, Pomysł znaczków bardzo nam się spodobał i postanowiliśmy z synem, że zaczniemy je kolekcjonować. Dopiero zaczynamy naszą przygodę, dlatego możemy pochwalić się tylko jednym znaczkiem (nr 881 Brama Wolińska w Goleniowie), ale myślę, że szybko się to zmieni. W weekend planujemy zdobyć jeszcze kilka w Szczecinie, a w przyszłym tygodniu będziemy też nad morzem. 

Jeśli chodzi o zainteresowanie Znaczkiem Turystycznym to u mnie akurat to naturalne dalsze rozwinięcie zainteresowań kolekcjonersko-turystycznych. Kolekcjonerem jestem od lat (banknoty, papiery wartościowe, książki itp.), także i turystą. Od lat także upodobałem sobie turystykę po Polsce, w tym w szczególności góry, choć nie tylko. Uczestniczę także w wielu programach o charakterze zdobywania odznak turystycznych (typu Korony Gór, regionalne programy PTTK). No i ten znaczek zawsze od jakiegoś czasu się gdzieś przewijał, najpierw jako pamiątka, następnie już połączenie wszystkiego powyższego :), a pierwszy chyba nabyłem jakoś w Warszawie, chyba w Łazienkach.

O Znaczkach Turystycznych dowiedziałem się jakieś trzy lata temu z Facebooka, na krótko przed wyjazdem na urlop do Żywca. Ponieważ uprawiam turystykę górską, pierwsze zdobyte znaczki to: Czupel-najwyższy szczyt Beskidu Małego(nr.17) i Górskie Schronisko PTTK-Magurka Wilkowicka(nr.28). Na chwilę obecną posiadam 50 Znaczków Turystycznych (48 polskich i 2 słowackie). Niebawem kolekcja się powiększy, ponieważ w środę jadę do Warszawy na "znaczkowe polowanie".Szkoda, że w moim mieście jest tylko jeden znaczek.

Wszystko zaczęło się w Arłamowie. W hotelowym sklepiku wpadł nam w oko wieszak ze znaczkami i wzięliśmy. Nie wiedzieliśmy wtedy co to, jak i dlaczego. I niestety ten znaczek nam się gdzieś zawieruszył :(. Przez długi jeszcze czas nie zwracaliśmy uwagi na to czy w miejscach, które zwiedzamy są znaczki. Jak wpadły w oko, to braliśmy. Ale teraz mamy już tak, że robimy wycieczki "znaczkowe". Opracowujemy trasy, wg oznakowanych miejsc. A na wyjazdach urlopowych zawsze sprawdzamy, czy w pobliżu nie ma czegoś do zdobycia.  Czasami poszukiwania miejsca sprzedaży są dłuższe od poszukiwania atrakcji :). Tak było np. z Rezerwatem Biała Woda - kilka razy przejeżdżaliśmy w tę i z powrotem, żeby znaleźć punkt sprzedaży. Wtedy znaleźliśmy, ale nie zawsze nam się to udaje. Najbardziej pechowym dla nas miejscem jest muzeum w Olkuszu - trzy razy w zeszłym roku odwiedzaliśmy to miasto z zamiarem zwiedzenia muzeum, i za każdym razem było ono zamknięte :(. Dzięki znaczkom poznajemy cudne miejsca, do których, jestem przekonana, nie trafilibyśmy bez mapy znaczków turystycznych.

Byliśmy na zamku Gniew z żoną i dwiema córkami. Szukaliśmy atrakcji turystycznych, bo padał deszcz. Trafiliśmy do muzeum kapsli. W sumie fajne, fajny entuzjastycznie nastawiony do zbieractwa pan je prowadzi. Przy wyjściu chcieliśmy coś kupić na pamiątkę, nie pamiętam kto, ale ktoś z nas zauważył znaczek. Zapytaliśmy co to jest. Pan nam wytłumaczył. Ponieważ jesteśmy metodycznymi zbieraczami doświadczeń to szybko w to weszliśmy. Bardzo fajna sprawa. Tylko szybko przyszło pierwsze rozczarowanie: na zamku nie ma znaczków! Teraz już wiem jak sprawdzić czy są znaczki przed odwiedzeniem atrakcji. Fajne jest to, że gdyby nie znaczki to do Tczewa bym w życiu nie pojechał. A spędziliśmy tam cały dzień!

Znaczki zbiera moja dziewięcioletnia córka. Na pierwszy natrafiliśmy w ubiegłym roku, w Muzeum Skamieniałych Drzew w Siedliskach (nr 473). Od tamtego czasu regularnie odwiedzamy znaczkową stronę i niecierpliwie czekamy na nowe znaczki. Naszym zdaniem jest to świetna forma promowania ciekawych miejsc w Polsce i dużo lepsza pamiątka z wyjazdu niż wszechobecne plastikowe gadżety, często nie mające nic wspólnego z odwiedzanym miejscem. Trochę jesteśmy rozczarowane, że Lubelszczyzna, skąd pochodzimy, ma tak mało znaczkowych miejsc, nie wiem jak odbywa się promocja znaczków, ale też widzę, że chyba niektórym "znaczkowym miejscom" niespecjalnie na znaczkach zależy. Tu muszę pochwalić małe Muzeum Jana Kochanowskiego w Czarnolesie, gdzie błyskawicznie znaczki zostały zamówione na naszą prośbę i punkt informacji turystycznej w Puławach, skąd wyszłyśmy obdarowane gadżetami związanymi ze znaczkami turystycznymi, córka była zachwycona. 

Znaczkami zainteresował się mój wnuk jak byliśmy w tym roku na Helu i prosił mnie abyśmy sobie zbierali gdzie będziemy. I tak to właśnie się zaczęło. Pierwszy znaczek  to oczywiście No. 680 Hel - Kopiec Kaszubów. 

Odpowiadając na pytanie skąd zainteresowanie znaczkami turystycznymi, to ujrzałem je po raz pierwszy u przyjaciela. Tak jakoś poczułem, że to fajna sprawa jest i postanowiłem zagłębić się w temat. Jest to bardzo przyjemna forma pamiątki i wiedzy o danym miejscu. Moim pierwszym znaczkiem był  znaczek numer 591 Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim, jest to moja rodzinna miejscowość, więc zacząłem kolekcjonowanie znaczków od tego najbliższego :) . Aktualnie skupiam się na zebraniu znaczków z miejsc, które odwiedziłem, a znaczków turystycznych jeszcze nie było. Najbliższym marzeniem znaczkowym jest zdobycie znaczka nr 1 :).

Planowałem sobie wyjazd na wschód Polski, głównie chodziło mi o Niemiecki Obóz Koncentracyjny w Sobiborze. Nocleg miałem w Chełmie i żeby nie siedzieć tam bezczynnie, to szukałem w necie co można tam sobie zobaczyć. Tak jakoś przypadkiem trafiłem na stronę www.znaczki-turystyczne.pl i tak na starość postanowiłem sobie je zbierać (zawsze jest jakaś pamiątka, że tam się było). Pierwsze były znaczki z mojego miasta rodzinnego - Żary (nr 73 - Kościół Farny w Żarach i nr 80 - Muzeum Pogranicza Śląsko-Łużyckiego w Żarach). Znaczki, o które proszę są z miejsc gdzie byłem wcześniej, wtedy jeszcze nie wiedziałem o znaczkach. Wybrałem tylko te, w których miejscach byłem naprawdę, a nie tak jak leci - hurtowo (taka zabawa akurat mnie nie bawi). Niektórych nie udało mi się dostać (Przewóz, Brody), a o niektórych po prostu zapomniałem (Olsztyn k. Częstochowy).

Znaczkami zainteresował nas mój przyjaciel, który od wielu lat już zbiera znaczki. Zaczęliśmy razem zdobywać Koronę Gór Polski i ostatnio na szczycie kupował znaczek i zainteresowałem się tematem i tak "wkręciłem się" z całą rodziną :) To będzie dopiero 2 znaczek, ale plany są na zdobycie wszystkich :)

O znaczkach turystycznych dowiedziałem się od swojej siostry jakiś czas temu: podobno teraz nie zbiera się już magnesów na lodówkę, a przywozi znaczki turystyczne z odwiedzanych miejsc :-) Oczywiście zawsze zapominałem o sprawdzeniu czy w danym miejscu jest znaczek turystyczny, a co za tym idzie zapominałem o zakupie... Do momentu kiedy to w sklepie z pamiątkami w Czechach zobaczyłem znaczek: i od razu lampka w głowie - kupuj :-) i tak pierwszym znaczkiem był czeski ZT No. 2421 "Stezka Koronami Stromú Krkonoše" i się zaczęło :-) Od razu odpaliłem mapkę ZT i kląłem ile mnie w życiu ominęło, w ilu miejscach byłem, a nawet nie wiedziałem, że są tam ZT... Niemniej stwierdzilem, że nie cofam się w tył i zbieram wszystkie znaczki i próbuje zakupić te, których nie udało mi się zakupić podczas wypadóww. Tak czy siak w przeciągu kilku dni pobytu w Karkonoszach każde wyjście na szlak było przemyślane tak aby zebrać jak najwiecej. Taka to krótka historia... A profil na FB i stronkę śledzę Waszą codziennie... Teraz w ostatnim tygodniu wakacji muszę wyruszyć i zdobyć lokalne poznańskie ZT.

Jako rodowity Poznaniak ogromnym sentymentem darzę Szlak Piastowski, i staram się każdej wiosny lub lata zrobić sobie opartą na nim wycieczkę. Na pierwszą informację o ZT trafiłem w zeszłym roku, na stronie wspomnianego szlaku, gdy szukałem inspiracji do zaplanowania wycieczki. Był to artykuł o znaczkach kolekcjonerskich z wizerunkami władców. Zaintrygowała mnie zawarta tam informacja o grze kolekcjonerskiej i postanowiłem poczytać czym właściwie jest znaczek turystyczny, oraz zobaczyć jakie są znaczkowe miejsca w Wielkopolsce. Pierwszym moim znaczkiem był chyba "Kościół św. Jana Jerozolimskiego za murami w Poznaniu" (pewności nie mam, bo tego samego dnia nabyłem jeszcze "Brama Poznania ICHOT - Centrum Interpretacji Dziedzictwa" i "Bazylika Archikatedralna św. Ap. Piotra i Pawła w Poznaniu").

Jeśli chodzi o zainteresowanie znaczkami, to natrafiłem na nie przypadkiem. Pierwszy, na zamku w Gołuchowie. Miało to miejsce niedawno, bo w tym roku. Zainteresował mnie wygląd znaczka, który wtedy potraktowałem jako pamiątkę. Coś ciekawszego niż magnes na lodówkę. Później w domu sprawdziłem, czym właściwie są znaczki turystyczne i uznałem, że fajnie byłoby wprowadzić je jako element naszych wyjazdów. 

Przygoda ze znaczkami rozpoczęła się w zasadzie przez przypadek. Chcąc zachęcić małą córkę do chodzenia po górach byliśmy zmuszeni określić dla niej cele. Początkowo były to pieczątki ze schronisk jednak to było dla niej mało. Trudno nam określić teraz, który znaczek był pierwszy. Wydaje nam się że Cyrla ponieważ tam jesteśmy przynajmniej raz w roku. I prawdopodobnie tam córka po raz pierwszy wypatrzyła drewniany znaczek. Posiada ich obecnie 29 (te, które mamy w domu). W swojej kolekcji posiada zarówno polskie jak i słowackie znaczki, schroniska, szczyty, ale również muzea i inne miejsca. Córka obecnie ma 14 lat i mamy nadzieję, że jeszcze wiele miejsc i znaczków do zdobycia. Uwielbia ruch, sporty i wycieczki w góry. Brak znaczków w miejscach, gdzie byliśmy to zawsze duży zawód, jednak możliwość ich zdobycia poprzez zamówienie dodaje motywacji.

Zainteresowanie znaczkiem turystycznym wynika przede wszystkim z miłości do gór - zbieram w zasadzie tylko (przynajmniej na razie) znaczki z kategorii "góry i schroniska" i jest to dla mnie jakaś namacalna pamiątka z każdego szlaku. Pierwszy znaczek jaki nabyłem z narzeczoną to był czeski znaczek okolicznościowy nr 1791 kupiony w sklepiku na Biskupskiej Kopie - chcieliśmy z narzeczoną kupić jakiś symbol z tamtego szlaku i w tym sklepiku sprzedawca pokazał nam znaczek turystyczny. Od tamtej pory na każdym górskim szlaku, przy planowaniu podróży, sprawdzamy czy na szlaku są dostępne znaczki turystyczne, przy czym te, które zamówiłem teraz, to znaczki, których nie było na miejscu podczas podróży. Znaczki co roku ozdabiają choinkę i zawsze jest tak, że osoby, które do nas przychodzą pytają co to jest :) 

Zainteresowanie znaczkami zaczęło się od pobrania aplikacji na telefon (wyłącznie z ciekawości). Następnie próbowałem znaleźć więcej informacji w internecie na temat jej działania i tak dotarłem na waszą stronę. Dopiero wtedy dowiedziałem się jak rozbudowany jest system znaczków turystycznych, a że jestem typem zbieracza zainteresowałem się tym. Do tej pory interesowałem się monetami m. in. serią Złota Polska, a teraz przy okazji mam możliwość kolekcjonowania znaczków. Cieszy mnie fakt, że jest ich tak dużo w naszym kraju. Będzie to fajna zabawa. A pierwszym moim znaczkiem był znaczek No. 677 Zamek w Golubiu - Dobrzyniu kupiony przy okazji zwiedzania okolic Torunia.

W kwestii zapoznania się z ideą Znaczków Turystycznych, to znalazłam Państwa stronę przez przypadek - szukałam w sieci pamiątek związanych z polskimi latarniami morskimi i znalazłam zdjęcia tych przepięknych drewnianych znaczków. Od kilku lat jestem pasjonatką latarni morskich - ich historii, architektury, i samej idei istnienia tych przepięknych budowli, a szczęśliwie w Polsce jest ich aż kilkanaście do zwiedzania, a czasem (niestety) tylko do podziwiania z daleka. W trakcie mojej przygody z polskimi latarniami okazało się, że jestem również kolekcjonerem - po odwiedzeniu każdej latarni obowiązkowo kupuję jakieś pamiątki z nią związane. Bardzo marzył mi się jakiś rodzaj pamiątki, która byłaby dostępna w każdej latarni, żeby móc zebrać całą kolekcję, i tak zaczęłam od zakładek, ale już przy trzeciej latarni źródełko wyschło. Były monety, breloczki i magnesy - żadne z powyższych nie okazały się dostępne w każdej odwiedzonej latarni. 

Od drugiego roku życia podróżowałam z rodzicami po całej Polsce. Wychodzimy z założenia, że ,,Cudze chwalicie, swego nie znacie”. Rodzice zaszczepili we mnie zamiłowanie do turystyki. W ten sposób zwiedziłam cała naszą ojczyznę, od Tatr po Bałtyk, ale byłam też w Chorwacji, Albanii, Słowacji, Czechach, Włoszech i na Litwie. I wszędzie było pięknie na swój własny, niepowtarzalny sposób.

Muszę zacząć od tego, że bardzo żałuję, że tak późno zaczęłam je zbierać. Kiedyś w sklepie z pamiątkami zainteresował mnie ten znaczek. Nie pamiętam kiedy i który był pierwszy. Niestety w wielu miejscach gdzie byłam były one niedostępne. Np. z Torunia przywiozłam jeden mimo, że na mapie znaczków było ich w sumie 3. W Zakopanem byłam cztery razy i też wszystkich znaczków nie mam. Tamte miejsca po prostu nie prowadziły sprzedaży albo akurat ich nie było. Wiele mi brakuje. Wiem, że mogę je uzyskać korespondencyjnie. W sumie zbieram może z rok, a miejsc, które zwiedziłam jest wiele. Jak tylko zdobędę dziennik to będę się odzywać aby kupić te brakujące. Mam zdjęcia, bilety wejść, widokówki ze stemplami. Jest to wspaniała zabawa połączona ze zwiedzaniem naszej cudnej Polski.

Jeśli chodzi o moją historię znaczków turystycznych, to nie jest ona długa. Podróżuję od lat, głównie po Polsce i zwykle są to weekendowe wypady za miasto (od morza poprzez mazury aż po górskie szczyty). Ze zwiedzonych miejsc zwykle przywożę klasyczne pocztówki, a przygoda ze znaczkami zaczęła się tuż po tym jak odblokowali możliwość przemieszczania się w celach turystycznych, gdy nie było pocztówki w Jaskini Raj, którą wtedy odwiedziłam. Znaczek 864 był moim pierwszym, później 138. I tak teraz prócz pocztówek wspomnienia zbieram w postaci owych znaczków. Są po prostu ładne (to przykuło moją uwagę). Gdybym wcześniej wiedziała o istnieniu znaczków, miałabym niezłą kolekcję. Pozdrawiam i już sprawdzam co przyniesie mi kolejny weekend. 

Pierwszy znaczek był ze Słowacji ze ścieżki w koronie drzew-Bachledka. Kupiony z ciekawości jako pamiątka. Po powrocie do domu poszukałem na internecie co to takiego i tak się zaczęło. Ten jest jedynym spoza Polski jak narazie. Na chwilę obecną udało się odbyć wycieczki tak, by zdobyć kolejne znaczki. W sumie to niektóre wycieczki były układane właśnie pod to, by zdobyć kolejny znaczek do kolekcji. Tak oto aktywnie czas spędzam z żoną i 6-ścio letnią córką (dla niej jeden breloczek). W ten sposób czas spędzaliśmy wcześniej, ale teraz jest dodatkowy powód by się gdzieś ruszyć :)